Ahmet Turan Alkan

"Nizam-Selamet-Refah-Fazilet" çizgisi, Türk siyasi hayatında otuz seneden beri ağırlığını koruyor; bugüne kadar mütemadiyen oy potansiyelini artırmayı başaran bu gelenek, "Serbest Fırka-Demokrat Parti-Adalet Partisi" arterinin temsil ettiği an'anevi sağ siyasetten farklı bir üslupta kendini ifade etti. Kısaca "Refah geleneği" olarak isimlendirebileceğimiz bu akım,

Bob Ross'u çoğunuz tanımazsınız ama içinizde -az da olsa- mutlaka tanıyanlar çıkacaktır; Bob Ross "tanınmış ve sözüne güvenilir" sosyologlardan değil; siyaset bilimcisi, orientalist, şair, tarihçi, devlet adamı da değil. Tanıyanlar biliyor; Bob Ross bir ressam! Bob Ross'un resimleri galip ihtimalle itibarlı galeri ve müzelerde

"Müflonlu terlik" modunda bile siyaset yapmanıza izin vermeyen o kapı gibi yargı kararından sonra dahi ümidimizi kaybetmemiştik; içimizde gizlediğimiz, "efendimiz yapacağını bilir, kim bilir şimdi ne ince siyaset taktikaları hazırlıyor, hasımlarına ot yolduracak nice ferasetler düşünüyordur" beklentisinden aldığımız güvenle bekliyorduk. Ve nitekim yine şahane bir hamle

Terörizmin kendisine ideolojik libaslar biçmesi zihin bulandırıcı; teröre yeltenmek, hiçbir ideolojik gerekçeye uğratılmadan doğrudan bir şahsiyet zaafı olarak mahkum edilmeli. Ne var ki terör yoluyla da olsa şahsiyet zaafını izhar etmenin medyatik bir kıymeti var; gazete manşetleri, şahsiyet zaafından kaynaklanan düşkünlüklerin mandallandığı çamaşır ipine benziyor. Haberleşme hürriyetinin yarattığı çelişkilerden birisi

"Özal yaşamış mıydı?" İç siyaset açısından son on yılın en mühim hadisesi bence, 8. Cumhurbaşkanımız Turgut Özal'ın "sürpriz" ölümüdür; ölüm ve sürpriz kelimelerini yan yana kullanmanın garipliğini biliyorum: Hiçbir ölüm sürpriz sayılmamalı; ama Özal'ın ölümünün, Türk siyasetinde havsalaya sığmaz sürprizlere yol açtığını

Seçim yasaklarının herkesten ziyade siyasi partileri himaye ettiği aşikar; "kanun koyucu" bu yasağı va'zederken herhalde seçmeni dezenformasyondan korumayı amaçlamıştı; ama fiiliyatta bu yasaklarla korunanların siyasi partiler, hatta "siyaset"in bizatihi kendisi olduğu tartışılmaz. Bu tespit seçim yasakları kapsamına giriyor mu bilmiyorum; ama siyasi partilerimiz,

Dikkatlerimizin daha ziyade "iç"e döndüğü önemli bir sosyal değişim sarsıntısının tam orta yerinde yaşıyoruz. Meşhur İspanyol tarih filozofu Ortega Y Gasset, 1934'te kaleme aldığı "Almanlar İçin Önsöz" başlıklı makalesinde bu içe dönüklük haletini, bütün Akdeniz havzasına şümullendirilebilecek bir tarzda şöyle ifade etmişti: "

Afrodit'in bağırsakları 24 şubatta ortaya döküldü; Türk siyasetinin mahşer gününde, yeniden seçilmeyi cepte keklik sayanlar hariç, hemen herkes asli kimliğinin en mahrem ayrıntılarını bile saklamayı akla getirmeksizin "tabii" davranmak zorunda kaldı. Seyircisi olmaya mahkum bulunduğumuz şu can sıkıcı oyunun kulis koridorlarından, soyunma ve makyaj odalarından yükselen

Güneydoğu meselesini azdıran mantık sefaleti, geçen on beş seneden hiç ders almamış; "Güneydoğu geri kalmış bir bölgedir, bu gençler onun için dağa çıkıyorlar" mantığının izini sürmek, Güneydoğululara da, bu memleketin insanlarına da istemeden de olsa hakaret etmek anlamına gelir. Apo'nun yakalanmasından sonra bölgeye "şefkat eli&

Elmalarla armutları birbirinden ayıralım; anayasa düzenimiz genel anlamda "yürütme"nin fonksiyonlarını sıralarken "uyarı"dan bahsetmiyor. Kanunla bir görevin yetki ve sorumluluğunu üstlenenlerin temel fonksiyonu icra, yani "yürütme"dir. Yürütme göreviyle yükümlü olanlar kanunun kendilerine verdiği yetki ve sorumluluk çerçevesinde bir işi icra ederler; icra

Her 15 Şubat'ta Gümüşhaneliyim; Gümüşhane, Kelkit vadisinin uzantısında yer almasıyla nereden baksanız hem komşu, hem de "hısım" vilayetimiz sayılır. İki senedir ekmeğini yiyor, suyunu içiyorum. Suyu tatlı olmasına tatlı; ama ekmeği bir başka; geçen yaz Trabzon dönüşü sabahın erken saatlerinde, taş fırında pişmiş baştan çıkarıcı okkalık

Ciddiyetine itibar edilir sol mahfillerde, genel anlamda sağcılara yöneltilen bir tenkit var: "Solcular zulüm görürken sağcılar, 'bize ne; ne halleri varsa görsünler' cinsinden bir kayıtsızlığı tecrih ettiler; şimdi sağcılar da zulme uğradıklarında ister istemez sol jargona müracaat ediyorlar; ama bu konuda dürüstçe otokritik yapana pek rastlanmıyor."

Türkiye'de siyasî temsili sahihleştirmek için yine son derece önemli bir meseleyi seçim sath-ı mâilinde paçavraya çevirmeyi başardık: İki turlu seçimden söz ediyorum. Seçim sonuçlarını rejimin arzuladığı istikamette tecellî ettirmek için Seçim Kanunu'nu yaz-boz tahtasına çeviren siyasî irâde, bu defa aynı gaye ile iki turlu seçim sistemini

Şair Necati, genç yaşta "nizam-ı alem" uğruna katledilen Şehzade Abdullah'ın ölümünün ardından duyduğu teessür ve şaşkınlığı, "Yanunca bunca kulundan bir ademi bile yok; Begüm bu nice seferdür kim ihtiyar ettin"beyiti ile sual çengeline asmıştı. Beli, hep yalnız ölürüz; Necati'nin beyitindeki amansız

Musul civarlarında balistik füze fırlatıldığına ilişkin (hangi kaynaklı?) haberlerin Ankara'da duyulması üzerine İstanbul Borsası'nda hisse senetlerinin üç puan değer kaybına uğraması ve aynı anda İncirlik Üssü'nde olağan dışı bir hareketlenmenin görülmesi "Atatürk Türkiyesi"nde artık şaşırmadığımız gündelik haberlerden oldu; ama aynı şeyler

Eskiden alay yollu "mevzuat hazretleri" derlerdi! Mevzuat denilen kurallar ve prosedürler mecmuasının, işin gereğinden ziyade bürokrasiyi halk nazarında önemli göstermek için icat edilmiş bir "Deli Dumrul Köprüsü" olduğu gerçeği, herkes tarafından üzerinde ittifak edilen bir bedahettir. Mevzuattan herkes yakınırken bugüne kadar mevzuatı, işin icabına eşitlemek için

Bayramın ilk günü, sohbet esnasında pek sevdiğim ve saydığım bir büyüğüm bana artık alışıldık gelen bir tenkitte bulundu; tenkit ama incitmemeye, yanlış anlaşılmamaya âzami derecede itina eden, sevgi ve takdir sözlerinin arasına dürülerek tebliğ edilen ince bir tenkit, " Yazılarını takip ediyorum; ağır bir üslûpla yazıyorsun, eski kelimelere çok yer

Hakan Şükür'ün Juventus'a gitmek yerine takımında kalması, bazı çevrelerde "hezimet"ten doğan bir infiale yol açtı; çocuğa hakaretin bini bir paraya gidiyor. Juventus'un 2. başkanı Moggi diye bir adamın, ne derece doğru olduğunu bilmediğimiz çirkin ve aşağılık beyanatını marifet gibi başlığa taşıyan

Her hükümet kuruluşunda basında böyle manşetler görürüz: "Saltanata son!" Ardından hükümet kamu kuruluşlarına sert genelgeler gönderir: "Lüks otomobiller kullanılmayacak, yenisi alınmayacak, mefruşata para harcanmayacak." Ardından teferruata geçilir: "Resmi kağıt israfına son verilsin, yüksek bürokratlar telefon görüşmelerinde tasarrufa riayet edilsin, atık kağıtlar SEKA'ya gönderilsin,