Hiiç komplekse kapılmayacaksınız, aldırış etmeyeceksiniz. Sanki yoklarmış gibi davranacaksınız. Yok değiller elbet, varlar fakat mevcudiyetleri, seslerinin ve görüntülerinin kapladığı yere nisbetle trenle sinek gibi bir şey. Gözünüzün tekini kısıp öyle yukardan bakacaksınız bunlara, görünmez olurlar ve görünmeyince lâ şey haline gelirler. Kendi aralarında mahalle takımı kurup gazozuna maç yapmak istiyorlarsa

Adam günahkâr; vefat edip öteki tarafa intikal edince tartıda ne kadar yaramaz biri olduğu anlaşılıp doğruca zebaniler tarafından cehenneme buyur ediliyor. Bizimki kapıdan bakıyor ki durumlar iyi değil, feryat, figan, işkence, baskı, dayak... felâket!.. Cehennemin kapısı üzerine kapatılmadan önce dönüp zebaniye diyor ki: -Bu yaptığınız baskılar, kabir azabı filan hiç

Ne ilgisi var diyeceksiniz ama belki de vardır bir ilgisi: O güne kadar kimsenin ekip biçmediği, hep yabani otların yeşerdiği bir arazi parçasını bahçe haline getiren tanıdığım, köstebeklerden şikâyetçi,-Keratalar diyor, "seçip seçip öyle yiyorlar patatesi, kabağı, kavunu; ağızlarının tadını biliyorlar." Deliklere hortumla su verip hayvanları araziden uzaklaştırmak

YÖK Başkanı, Rektörler Komitesi ve Yargıtay Başsavcısı'nın "İstemezük"çü tavrına Başbakan'ın, "hade ordan; gidin işinize bakın" demesinin ardından, Cumhurbaşkanı Gül'ün Esenboğa'da karşılaştığı tatsızlıklar insanın içini -Cem Yılmaz'ın tâbiriyle- "ardinal"le dolduruyor; heyecanlanıyoruz. Oh, ne

"Arkadaşlarımız Anadolu'nun muhafazakâr bilinen illerinde küçük bir inceleme yaptı. Ramazan ayında yolu buralara düşen biri, eğer niyetli değilse veya turistse yemek yiyecek yer bulabilir mi, diye. Gelen rakamlar, çok iç karartıcı değil." Fikrimi peşinen ifade ediyorum; bu araştırma, 2007'nin en önemli ve kayda değer

Hocam vaziyet aynen şöyle; ben anlatayım, siz kefâret gerektirir mi hüküm veriniz: Bakın hâlâ kendime gelebilmiş sayılmam, bir elimle yavaş yavaş kendimi toparlamaya çalışırken öteki elimle size bu yazıyı kaleme almaktayım. Sevgili Atatürkçü Düşünce Derneği Balıkesir şubesi başkanı Sayın Mürüvvet Keleş, ders yılı açılmadan önce, her sene mûtadı üzre yaptığı

Kıssadan hisseyi peşinen söyleyelim; kibar veya nobran, dijital veya babadan kalma usulle fark etmiyor; siyasi düzene müdahaleler, kolektif mantığı bozuyor, hasara uğratıyor. Geçen gece yarısı televizyonda kanaldan kanala sekerek Ramazan eğlencesi aramakta iken yolum ulusalcılığı ile mâruf bir "ey gâziler" ekranına uğradı. "Ey gâziler ekranı" demem

Başbakan'ı alenen tebrik ederim; bu yeni anayasa meselesi en az altı ay idare eder bizi. Bu altı ayın ilk iki ayında, "onbirinci Cumhurbaşkanı" meselesini tartışırız ve zaten başlamış bulunuyoruz; "referandumda devlet başkanını halk seçsin dersek, şimdiki cumhurbaşkanı sâkıt olur mu olmaz mı?" Vallahi soru

-Çekirge, evladım, ne kadar uzun sürdü bu izin; merak ettim, nasılsın iyi misin? -Uzun vadeli işler yapıp, uzun vadeli düşünüyoruz. Gereği neyse düşünülür, taşınılır, ama bunun kararını ben ve federasyon verir. -Ne federasyonu, ne vadesi yahu; hayırdır neyin kararını veriyorsunuz; oğlum sen iyisin değil mi? -Hiçbir zaman bahanelere sığınmadım. Hakemleri,

Fotoğrafı gösterebilme imkânım yok; anlatmak zorundayım: Dev alışveriş merkezlerinin orta yerindeki büyük boşluklardan birine (altı buz pisti imiş) dikdörtgen şeklinde beyaz bir platform kurulmuş. Üstünde Mevlevi tennûresi giymiş altı kişi raks etmekte. Mutrıb heyeti kenarda kemâl-i ciddiyetle "âyin" icrâ etmekteler; beyaz tennûreli dervişlerin arasında iki koyu renk cübbeli

"Vallahi başörtüsü yazısı değil" başlıklı yazı, bazı okuyucularımın tepkisini çekti ve eksik olmasınlar, eleştirilerini mektupla iletmek nezaketinde bulundular. Konu, resmi kabullere davet edilmemeleri zımnında "eşlerimiz" ve onları hayatı paylaşmaya ne derece hazır olduğumuzdu; gelen tenkidlerden anladığım kadarıyla yazıya kızanlar bu meselenin tiftiklenmesini doğru bulmuyor, en azından

Yıllar önceydi; belki on beş sene önce, II. Meşrutiyet döneminde Ordu ve Siyaset adlı çalışmamın basılması mevzubahis olmuştu. Türkiye Günlüğü Dergisi'nin ve aynı bünyedeki Cedit Neşriyat'ın yöneticisi aziz dostum Mustafa Çalık, o günün imkânlarıyla en pahalı ve kaliteli baskı tekniği ile çalışmayı yayınlamayı üstlenmişti. Kapak düzeninden

Vestel şirketinin Manisaspor'dan desteğini çekmesi, gündelik futbol dedikodusu içinde tüketilmemesi gereken çok dikkat çekici bir hadisedir. Bu ricatin asıl sebebi hakkında farklı şeyler, meselâ şirketin ticari endişelerinin ön planda olduğu söyleniyor; doğru veya yanlış, neticeyi değiştirmez. Pazar akşamı takımı adına açıklama yapan şirket temsilcisi, esasta oyunun kurallara göre

Pencereleri hâlâ açık tutabiliyoruz ama gidişat bellidir; yaz mevsiminin son günleri bunlar. Bahar sevinci kısa sürdü, sıradışı yaz sıcakları genel seçimin telâşesine karıştı. Bu senenin eylülü habersiz geldi. Gazeteci milleti aylardan beri hayâlini kurdukları tatilin kendilerini ıskaladığını geç fark ettiler. Yaz bitti; okul mevsiminin eli kulağındadır. Talebeler için mevsimlerin en

Mektup bir çocukluk arkadaşıma ait. Kendisiyle farklı düşündüğü anlaşılan kuzenine hitaben kaleme aldığı bu mektupta arkadaşım, seçim öncesi psikolojisini çok dikkate değer bir şekilde yorumlamış. Bazı yerlerini çıkarıp özetleyerek sizlerle paylaşmak istedim. * "Sevgili Kuzenim, Ben AKP'ye oy veren yüzde kırkyedilik dilimin içinde yer alıyorum. Şaşırdın değil mi?

Önceki gün Adapazarı'nın Beşköprü Mahallesi'nde, Gazi Osman Paşa Caddesi civarlarında ilginç bir gelişme yaşanmış. 7 yaşından 20'sine kadar mahallenin bütün kızları en güzel elbiselerini giymişler; mahallenin hanımları da Allah ne verdiyse yemekler, tatlılar, salatalar yapıp bir yerde toplanmışlar; yiyip içtikten sonra müzik setine oyun

Türkiye Cumhuriyeti'nin 11. Devlet Başkanı Sayın Abdullah Gül'ü tebrik ederim. Şahsi donanımı, siyasi ehliyeti ve halîm tabiatı ile bu görevinde çok başarılı olacağını tahmin ve temenni ediyorum. Hemen Mevlâ mahcup etmesin. Halkın muhabbeti ve duası onunla beraberdir; kendisi de takdir edecektir ki bu mânevi destek -mânen

Allah selâmet versin, bu meseleyi bundan yıllar önce kıymetli büyüğümüz, saygıdeğer insan Recai Güllapdan beyefendi "şahsan bizzat kendi kendine" ele alarak o güne kadar akla gelmeyen bir nokta-i nazar ileri sürmüştü; ezcümle diyordu ki: "Ormanlarımız zaten yanmaya yanıyor, bari hakkıyla ifâ edelim; evvela Orman bakanlığını lağvedelim, ardından

Neseple övünmek bir Cahiliye âdeti. Bir insanın nesebiyle övünebilmesi için soyuna sopuna özel bir değer atfetmesi lâzım: Ya fazilet, ya asâlet veya zenginlik atfedilecek ki, "benim ceddim" denilebilsin. Mefhumun muhalifinden şu çıkar ki ceddiyle övünenin, ceddinin kabahat ve kusurlarından, cürümlerinden utanması lâzım gelecektir. Bugüne kadar ecdâdının faziletsizliğinden bahsedene

Evvelâ bir nezaket vazifesini ifa etmek isterim; muhtelif yazılı beyan, söz ve tavırlarını eleştiren yazılardan ötürü Sayın Cumhurbaşkanı sadece bana değil her yazara olgunluk gösterdi. Sabah kahvaltısından sonra gözden geçirdiği gazeteler arasında Zaman'ın bulunduğunu sanmıyorum; günün ilerleyen saatlerinde de Zaman okuduğunu tahmin etmem; aslına bakılırsa köşke Zaman girip

Dünyanın neresinde olursa olsun, bir başbakanın bir gazeteciyi imâ ederek, "seçilecek cumhurbaşkanını tanımıyorsan çık vatandaşlıktan" diye polemik başlatması herkesin dikkatini çeker, haber değeri taşır ve tartışılır. Yanlış iştir, tasvibi mümkün değildir ve o sözlerin bir şekilde tamir edilmesi gerekir. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan'ın kimyâsında, özellikle sinirlendiği