Ahmet Turan Alkan

Yolsuzluk ve suiistimalin kendisi değil, üslubundaki pervasızlık çok tahriş edici ve yaralayıcı; "Be revani sana neler demişler / Bal tutan parmağın yalar demişler" hükmü de zımnen gösterir ki bu kabilden cürümlerin işlenmediği zaman ve zemin yoktur; ama cürmün üslubu zaman ve zemine göre değişir ve bu çok mühim bir

Beyaz eşya üreten büyük firmalardan birisi altı yapraklı bir duvar takvimi çıkarmış; ismini zikretmekte hiçbir mahzur görmüyorum; ama yaptıkları işin niteliğini tasvib etmediğim için özellikle firma adını yazmayacağım. Çok merak edenler için birkaç ipucu verebilirim; söz konusu firma beyaz eşya deyince Türkiye'de akla gelen ilk birkaç isimden birisi;

Bir hanım şarkıcının "dünyada ölümden başkası yalan" sözlerini nakarat edinen şarkısı hemen her kesimde var oluş probleminin en çetrefil sualini yeniden hatırlattığı için dikkat çekti. Sıradan insanların sıradan gerçeklerin arasında yaşaması doğrusu medyatik değerler bakımından çok can sıkıcı bir durum; eğer birilerine ölümün insanlar arasındaki bütün farklılıkları eşitleyen

"Taşralı" olmanın bedeli bu defa ağırdı; büyük bir iştiyak ve sevinçle katılacağımı vaat etmeme rağmen geçen haftanın son iki gününde rahmetli Cemil Meriç'in hatırasını taziz için yapılan faaliyete iştirak edemedim. Yola çıkacağım günün sabahı, şehiriçi caddelerinde otomobillere kaba patinaj figürleri yaptıran kar salvosu gözümü yıldırdı; "

Nadir istisnalar dışında son iki asır boyunca Türk toplumunun bütün müesseseleriyle birlikte Batılılaşması projesine gönül verenler aslında zihniyet itibariyle sefil bir mevziide idiler; bu hüküm çok su götürür gibi görünse de Batılılaşma gayretlerimizin yekun çizgisinin altında hayli berrak tespitler bulunuyor: Büyük bir hürmet ve itikatla perestiş ettiğimiz Batılılaşma projesinin daha

Nasreddin Hoca'nın bindiği dalı kesmesiyle ilgili nükteyi herkes bilir; ama hiç kimse kendisinin böyle bir hata işleyeceğini hesaba katmaz. Güldüğümüz şeyleri, kendimizden ötedelere yansıtırız; "ne gülüyorsun, anlattığım senin hikayen" diyen Latin hakimi, bu hakikati ümitsizce hatırlatmaya çalışır; ama nafile. Bindiğimiz dalı kesmek bize ızdıraba mal olur

Belki tabir biraz itinasız ama adresi doğru; vaktiyle Anadolu'da her beldenin meşhur birkaç "deli"si vardı; şimdi insanların yalnızlığını artıran şehir ikliminde, deliler de dahil "maruf ve meşhur" hemen hiçbir şey kalmadı. Delilere son zamanlarda kibarlaşan "özürlü" jargonunda hangi sıfatın verildiğini bilmiyorum;

Avrupa Birliği'ne tam üyelik maceramız, mahkum edildiğimiz aykırı ve abes zihin kategorisini bütün boyutlarıyla fark etmek bakımından kolay anlaşılır bir laboratuvar atmosferi sunuyor. Şimdi soğukkanlılıkla meseleyi basitleştirerek ve şıklandırarak şerhetmeyi deneyelim: -Avrupa Birliği, "sanayi ötesi" üretim teknolojisine terfi etmiş çekirdek ülkelerin önderliğinde gerçekleştirilmeye çalışılan bir medeniyet

Tarihe yönelik ilgilerin başlıca iki sebebi var; ilki, her insanda mevcut bulunan evveliyat merakıdır: Yeni taşındığımız kira evinde daha önce kimlerin oturduğunu merak ederiz; yeni tanıştığımız kişilerin daha önceki hayatına dair bilgi edinmek, adını öğrendiğimiz en uzak ceddimizden önce hangi soy ve sulbden geldiğimizi bilmek isteriz. Hadiseler, evveliyatı, yani tarihi

Radyo Televizyon Üst Kurulu Kanunu'nda yapılması beklenen değişiklikler, bugün ülkeyi yönetenlerin nasıl bir Türkiye istediğini gösteren çok ilginç bir niyet belgesi olarak da yorumlanabilir. Ne var ki elyevm, sözü geçen kanun tasarısından daha vahim bir niyet gösterisi ile karşı karşıyayız; herkes pekala farkında ki bu tasarı, pratikte Türkiye&

Dibi ölçülemez derecede muğlak ve bulanık tehlikeli suları çağrıştıran bir kavram. Yüzyıllardır devlet kavramına mübarek bir mana yükleyerek bu mefhumu ırz, ismet ve iffet gibi şahsi esenlik unsurlarının bütünleyicisi ve garantörü olarak değerlendiren amme vicdanı şimdi "derin devlet" lafzını espri niyetine harcıalem işler için bile kullanmaya başladı. Devletin

Gençlik günlerindeki birkaç ateşli yılı görmezden gelirsem parti merkezli düşünme lüksüne hemen hiç sahip olmadım diyebilirim; sonraki yıllarda siyasi parti mücadelesinin esasta "güç" kavramı etrafında yoğunlaştığını anladıktan sonra, bir nesli büyüleyen idealizm tılsımının nasıl da tüy döküverdiğini burkuntuyla fark etmiştim. Her seçim döneminde, oy kullanmak için ayrılmış kapalı

Sayım günlerinin dimağımda hep leziz hatıraları vardır ve o yüzden "bu ne iptidailik, 21. yüzyıla çoktan girdiğimiz şu demde işi daha pratik halledecek usuller varken eve tıkılıp kalmanın ne alemi var?" yakınmalarını teknik açıdan makul bulsam da iştirak etmem. Eve tıkılıp kalmak, -hele akşama kadar kısa bir vakte

"Biliyor muydunuz?" başlığı altında kitap dünyasına dair ilgi çekici bilgiler sunan Kitaphaber Dergisi, dünya üzerinde en çok okunan kitabın Kur'an-ı Kerim olduğunu belirtmiş; bu bilginin doğruluğundan şüphe etmiyorum; Kur'an dünyanın en çok okunan ve en az anlaşılan kitabı. Gurur okşayıcı ve zelil bir hakikatle

Sıkı Galatasaraylı oluşunun payı mutlaka büyük; ama benim Hıncal Uluç'a beslediğim sempatinin farklı sebepleri de var; onun en güzel yazıları, bugünlerde kahırla sürdürdüğü Galatasaray analizleri değil, "karşı tarafı" anlamaya ve hakkını vermeye çabaladığı satırlardaydı; karşı taraf Fenerbahçe'ydi, Refah Partisi'ydi ve acelecilik, yanlış

Günün yorgunluğu ile eve bitap düşüp "yurtta ve dünyada neler olup bitiyor bakalım" merakıyla haber bültenlerini didik didik etmek galiba ahir zamanlara mahsus bir kendini tahrip biçimi olsa gerek. Haber bağımlısı bir kitle olduk; ancak taze, daha taze, en taze haberleri öğrenerek teskin olabiliyoruz. Haberleşme araçlarının sayı ve

İlmi nitelikli neşirlerden ziyade özellikle çocuklara ve gençlere İslam'a karşı sempati ve anlayış kazandırmak için tertiplenen (popüler) siyer kitaplarında karşımıza çıkan o basit kurgu, sade benim değil mutlaka başkalarının da merakını tahrik etmiştir: Efendimiz'in getirdiği tebliğe karşı cahiliyye adetlerinden yana katı tavır alan Mekke müşriklerinin inadı,

İşin "acaba"sı kalmadı; Türkiye'yi etkisi altına alan siyasi kriz pek vazıh ve aşikar bir kabalık üslubuna büründü. Gücüne çok güvenen, kudretinden emin ve menziline varmak için önüne çıkması muhtemel engelleri kırmayı, ezmeyi, öğütmeyi göze almış bir nobranlıkla kuşatılmış durumdayız. Haber bültenleri akıllara sığmaz bir huşunetle

Türkiye'de anayasa hareketlerinin hikayesi hayli dramatiktir. Öyle görülüyor ki kısacık anayasa tarihimizin dramatik kaderi henüz çilesini doldurmamış. Milli Mücadele'yi başlatan Meclis, meşruiyetini 1876 tarihinde kabul edilen ilk Osmanlı anayasası "Kanun-ı Esasi"den alıyordu, çünkü Osmanlı Meclis-i Mebusanı 18 Mart 1920 tarihinde son oturumunu yapmış

Seyrettiğim dört yerli filmden birinde mutlaka Erol Taş'ı kötü adamı oynarken görür, kızardım. Seyirci Erol Taş'ı sevmezdi, hatta bir film galasında sırf rolünün hakkını verdiği, yani kötü adamı iyi oynadığı için yuhalandığını okumuştum. Kendisini hastalık ve zaruret yüzünden emekliye sevk ettiğini okuyunca üzüldüm; yeri kolay dolmayacak.