Seçim yapalı 50 gün oldu, yeni hükümetten ses-soluk yok; koalisyon çalışmaları derseniz, “iyi iş çabuk çıkmaz” düsturunca gamsız bir tempoda ilerliyor ama müsterih olalım. AKP eksik olmasın, ülkeyi hükümetsiz bırakmadı, işlere eskisi gibi vaziyet ediyor ve hatta eskisinden daha da muktedir bir havası var. Muhalefetimiz üstünden Volkswagen geçmiş tavuk gibi

Havuz gazetelerinin ‘İşte böyle vururuz, hizaya getiririz' yollu laflarına bakmayın siz. Güyâ operasyonun hedefi, Suriye'nin kuzeyinde IŞİD'in, Irak'ta ise PKK'nın tehdidini kurutmakmış. O tehdit kaynakları en azından üç seneden beri faaliyetteydi ve o zaman değil de şimdi şahinleşmek için geçerli hiçbir

Bu yazıyı kaleme alıp almamak konusunda tereddüdlerim var. Haldun Taner, “Yalıda Sabah” adlı hikâye kitabında buna benzer bir iç hesaplaşmasından bahsediyor; diyor ki, -Yazsam mı yazmasam mı diye hâlâ kararsızım. Yazsam aklımdan şüphe eden çıkabilir, yazmasam yazarlık vicdanıma yediremiyorum. Korkunun kalemine yapışması ölüm demektir yazar takımına. Yazar dediğin yazacak. Açıksözlü

Birdenbire gündeme düşen cinayetler, bombalar, suikastlar, pusular, sert demeçlere bir mânâ vermek zordu. Birbirinden ölesiye nefret eden iki terör örgütünün aynı anda Türkiye'ye saldırıya kalkışması da garipti. Derken önemli bir gelişme yaşandı ve en azından ben bunca fitne eylemini anlamlandırabilecek bir cevaba ulaştığımı zannediyorum. Gelişme şu: Şimdiye kadar

Katliamı duyunca hemen, “Bu saldırı olsa olsa NATO'ya, Shangay beşlisine, o olmadı Yeni Zelanda'ya filân karşı yapılmıştır” diye düşündüm. Niye yalan söylemeli, Türkiye hiç aklıma gelmemişti! Meğer öyle değilmiş, başbakan “Yav kardeşim görmüyor musunuz, bu saldırı Türkiye'ye karşıdır” deyince ayıktım. “He yav, bu niye

Bernard Lewis ismiyle ilk karşılaşmam fakülte yıllarında oldu; onun ‘Modern Türkiye'nin doğuşu' adlı ‘klasiği' bizim ders kitabımızdı. Pek çok satırını karalayıp kenarına ‘haşiye' olarak ağır şeyler not ettiğim kitabı sonradan elden geçirince cahillik ve dar görüşlülükten doğan eleştirilerimin densizliğini görüp utandığımı itiraf ederim. Lewis şu

Bugün bayramın son günü. Bayramınız feyizli olsun. Nice bayram gibi bayramlara inşallah... Ramazan'da şöyle enine boyuna bir değerlendirme yapamadık; bu yıl öncekine nazaran sanki TV kanalları sayısında sıra dışı bir artış var gibi geldi bana (seçici algı bu galiba). Mevcut kanallarda Ramazan dolayısıyla yapılan dini yayınlar dikkat çekiciydi.

Değerli basın mensupları; bayram namazımızı kıldık. Cami çıkışında böyle siyasi bir açıklama yapmak günün mânâ ve önemine pek uygun düşmüyor ama içerde hutbeyi dinlerken bu bayramın anlamı üzerine düşündüm biraz. Kalbime bir yumuşaklık, gönlüme bir rikkat geldi. Dedim ki kendi kendime, yav dedim bu ümmetin en ednâ kulu ben miyim

Biliyorsunuz, dershane meselesinin ‘eğitim'le uzaktan yakından ilgisi yoktu ve tamamen devrin başbakanı Tayyip Bey'in şahsî ‘Cemaat' alerjisinden ibaretti. Tayyip Bey, Hizmet hareketinin yarım asırda markalaştırdığı dershaneleri kapatarak insan kaynağını kökünden keseceğini hesaplıyordu. Bu ‘parlak' hesaba en başta AKP'liler inanmadılar ve dershanelerin fişini

Ee n'aaptın Ahmetçiğim; uslu durdun mu, yaramazlık yapmadın di mi ben yokken? Söylemeyi unuttum, şurada kuruboya takımı, pastel, kağıt filan da olacaktı canın sıkılırsa resim yaparsın diye. -Teşekkür ederim efendim, bu arada ben biraz düşündüm de... -Neey? Başını bir yere çarpmadın değil mi? Sahurda ne yedin bakiim sen?

Turistik bir gezi için İtalya'ya, Floransa'ya giden bir aile dostumuz bana oradan hediye olarak ne getirmesini istediğimi sorduğunda hiç tereddüt etmeden, ufak bir Makyavel büstü ısmarladım. Rönesans kültürüne hayran Batılılar gibi evini veya kütüphanesini birilerinin büstüyle süslemek merakım yoktur. Bırakınız büstü, yakın zamanlara kadar aile büyüklerimizin

Bir halı saha kadar büyük odanın en ucunda, pencere kenarında dikilerek gecikmiş bir baharın yeşile boyadığı çevre tepeleri ve Ankara siluetini seyreden adam, kapının açılıp kapandığını, misafirin saygılı adımlarla yaklaştığını, hatta geldiğini duyurmak için hafifçe ‘öhö öhö' yaptığını duymasına rağmen istifini bozmadı. Bakışlarında ufku delip daha ötelere nüfuz etmek

Avrupa'nın doğu sınırı Yunanistan mı; Avrupa nerede başlayıp nerede sona erer, sorusuna AB, yıllar önce Yunanistan'ı birliğe katarak cevap vermişti. Nerede hata yaptıklarını gayet iyi biliyorlar ama öyle kararlar vardır ki, yanlış olduğunu bile bile altına mührü basarsınız (Bkz. Bazı seçim sonuçları!). Mutsuz evliliklerin çoğunun temelinde

Bütün kurumları birbirine bağlayan anayasal omurga, cumhurbaşkanının kararlı ihlâlleriyle anlamını kaybetti. Günün birinde miting miting dolaşıp partisine, evet partisine gümbür gümbür oy isteyen bir cumhurbaşkanı da gördük. Bununla yetinmedi, beğenmediği partilerle polemiğe girişti, sataştı, yüklendi, bilinen bütün politik centilmenlik kurallarını sakatladı. Anayasada cumhurbaşkanının görev ve yetkilerini belirleyen kısım bile şu

Şimdilerde ancak attar dükkânlarında bulunabiliyor. Adı konusunda farklı söyleyişler var: Kimine göre ‘Meyan'. ‘Beyam' denildiği de oluyor, ‘Miyam' da. Yaprağından çok köküyle meşhur bir bitki. Sılâ-i rahim vesilesiyle gittiğim memleketin çarşısında, tadına doyulmaz bir ikindi gezisi esnasında bir seyyar satıcı tablasında rastladım beyam köküne. Misvak diye bildiğimiz

Milliyetçilerin ağzına bölünmek fiili hiç yakışmıyor, “Memleketi yeniden fethederiz, dağa çıkarız; bu gaflet bizi bölünmeye götürüyor” yollu ekşimiş sözler, milliyetçi fikriyatın psikolojik seviyesini ve zihnî perişanlığını gösteriyor. Bölünmekten değil, aslında bölünme korkusunun nüzûl indirttiği bu hâletin kitlelere bulaşmasından korksak yeridir. Milliyetçilik evvelâ milletin hukukunu savunmak demek; milliyetçilik, milletin tarihi, sosyolojik

7 Haziran seçimlerinde dış politika hiç konuşulmadı ve bu çok ilginçti. Zaten Dışişleri, Avrupa görmüş eğitimli çocukların güzel ofislerde eğleşerek iştigal ettiği soyut ve aristokratik bir mevzu olup Cumhuriyet'in bidayetinden beri halkımızı hiç ilgilendirmemiştir. ‘Monşer takımı', aynen küresel ısınma vesaire konusunda olduğu gibi diplomasinin ayaklar altında sürünüp

Daha düne kadar ‘cumhurbaşkanına hakaret', Halley kuyruklu yıldızı gibi arada-sırada görülen istasnai bir suç, daha doğrusu fantastik bir magazin haberiydi. Bir yıl içinde bu suç türü cumhuriyet rekorunu kırdı. Niçin böyle olduğunu anlamak için kriminoloji tahsiline gerek yok. Toplumu keman yayı gibi gerip, insanları korkularından yakalayarak yönetmenin tipik ve

Güzel sözler hayatımızda nasıl bir yer tutuyor; ne ifade ediyor? Güzel söz deyince akla ne gelmeli? Kelâm-ı kibar, atasözü, vecize, hikmet veya düstûr... Elbette bunlardan önce Müslümanlar için âyet ve hadîs var; âyet ve hadisin öncekilerden farkı, haklarında sıradan bir söz gibi değerlendirme yapma imkânımızın olmayışı. Âyet ve sahih hadis,

Saygıdeğer Eminönü-Kadıköy yolcuları; birkaç dakikanızı, şimdi sizlere takdim edeceğim ürünleri tanıtmama ayırmanızı istirham ediyor, hepinize peşinen teşekkür ediyorum. Efendim elimde gördüğünüz şu servis tabağının haşmetli görünüşüne bakarak ‘Aman da ne pahalıdır, ben dünyada alamam' diye düşünmeyiniz. Nice devlet başkanlarına, krallara, başbakanlara ve diplomatik temsilcilere hizmet etmiş olan bu servis

Ekonomiden anlayan arkadaşlar, Türkiye'nin üretim tarzını değiştirmesini, ranttan ziyade yüksek teknoloji ihtiva eden ürünlere yönelik gerçek üretime ağırlık vermesini tavsiye edip dururken isyan edesim geliyor. Haksızlık çünkü, resmen haksızlık. Nedir efendim, ‘innovation' eksiğimiz varmış, Ar-Ge projelerine az para yatırıyormuşuz vesaire türünden birçok iftira, gıybet, töhmet... Yetmiyormuş gibi

Bir delikanlı hayatta ne için yaşar abi; bir insanın var olmasındaki en yüksek gaye nedir? Şereftir, gururdur, mertliktir; ehl-i nâmus olmaktır. Konuya-komşuya kem gözle bakmamaktır; bize büyüklerimiz böyle öğrettiler! Bunca yılın partisiyiz, şimdiye kadar bu kadar ağır bir ithamla, -ne diyorlar- orantısızca bir iftirayla karşılaşmadık inan olsun; kimyâmız bozuldu resmen

Haberi okuyunca bir an durakladım. Ne yeniydi, ne de şaşırtıcı; bilakis alışageldiğimiz, kanıksadığımız türden bir ayrıntı… Hayli tanınmış bir milletvekilinin 7 Haziran seçimleriyle birlikte 5. kere vekil seçilmesinin olağandışı bir tarafı yoktur; hatta haberden bile sayılmaz. Ee, öyleyse? MECLİS'E ABONE OLMAK! Milletvekilliği, daha doğrusu siyaset bir meslek olarak

Camiler hakkında hayli şey yazdım vaktiyle; okuyan zanneder ki, ‘bu adam için camiler neredeyse bir fetiş nesnesi haline gelmiş!' Allah esirgesin; artık başta selâtin camilerimiz olmak üzere tarihî yapılara öyle eskisi gibi ‘aziz ve mübarek binalar; gözbebeğimiz, canımızın içi' diye bakmıyorum. Ölçülerim değişti. Teknik açıdan, yani düpedüz inşaatçılık