Arşiv belgesi deyince hepimizin aklına, devletin iyi korunan, serin ve kuytu koridorlarına sıra sıra dizilmiş binlerce raf ve dolapta özel mahfazalar içinde saklanmış belgeler gelir. Sararmış ve üzerinde ne yazıldığını ancak iyi eğitim görmüş bir uzmanın okuyup anlayabileceği belgelerdir bunlar. “Arşive girmek”, bilim dünyasında önemli bir kıdemi ifade eder. Arşiv

Paralel yapı 1978’de kuruldu, günümüzde faaliyeti hâlâ devam ediyor. Yapı’nın hâlen 6-10 bin arasında aktif silahlı faal militanı olduğu tahmin ediliyor. Paralel yapı’nın amacı Türkiye, Irak, İran ve Suriye topraklarının bir kısmında Kürdistan adıyla sosyalist bir devleti kurmaktır. Milli Savunma Bakanlığı’nın verilerine göre ilk ciddi silahlı

Hadi materyalist demeyelim ama en azından dine karşı aralarına hayli soğuk bir mesafe bırakanlarda bile eninde sonunda dinin kavramlarından birine sığınma ihtiyacını görmek insana tebessümle karışık bir hüzün veriyor. Auguste Comte, meşhur Üç Hâl Kanunu’nda insanlığın teolojik ve metafizik safhaları tamamladığını, artık (1800’lü yıllar kastediliyor) Pozitivist çağa gelindiğini

On yıl geriye gidelim. Tarih 22 Temmuz 2004. Ankara-İstanbul arasında sefere başlayan hızlandırılmış Yakup Kadri Treni, Sakarya’nın Pamukova ilçesi civarında aşırı hız ve yetersiz altyapı sebebiyle raydan çıktı. Trendeki 230 kişiden 41’i öldü, 80 kişi yaralandı. Kazadan sonra ortalık birbirine girdi. Benim de aralarında bulunduğum bazı kendini bilmez

İfşâ ediyorum: Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, daha Derin Devlet Gladyo’ya evrilmezden (Ergenekon, paralel vs.) önce ben de bir “Derin Devlet”lik yapmıştım; hem de tek başıma! Aradan 15 yıl geçtiği, en azından kişi hakları açısından mürûr-ı zamana girdiği için dayanamayıp açıklıyor ve o eyleme ilişkin raporu -yazıyı-

Tesadüf veya tevâfuk. Tâziye mesajı, Bugün TV’de bu akşam yayınlanacak ‘Tarihin Rotası’ programına misafir olarak katıldığım (çarşamba öğle suları) dakikalarda basına aksetti. İlk düşüncem şu oldu: Bir TC Başbakanı ağzından 1915 faciası için yapılabilecek en iyi, en insaflı, hakikatin ruhuna en ziyade yaraşır sözlerdi. Bu duygularla yayın esnasında Başbakan’

Parlamenter sistem herkesin gözü önünde çatır çatır çöküyor; umurumuzda mı? Değil! Umurumuzda değil çünkü borsacı tabiriyle halkımız vaktiyle parlamenter sisteme yatırım yapıp, hisse satın almadı. Aslında ilgilenmedi bile: 1876’da meşruti monarşiye geçilirken halktan sual edilmemişti, ertesi yıl II. Abdülhamid sistemi askıya alıp yeniden monarşiye döndüğünde de kimse ses çıkarmadı.

Cumhurbaşkanlığı, pardon, “başkanlık” seçimleri üzerine yapılan fikir jimnastiğine katılmak için hiç hevesli değilim. “O olmazsa bu olur mu, olur ama o zaman da şöyle şöyle bir niteliği olması gerekir” yollu polemikler, buz üstüne yazı yazmaya benziyor; o buz, ağustosa erimeden kalır mı bilmem? Bu konuda hükûmet yanlısı bir yazarın tesbiti

MİT Kanunu’yla ilgili değişiklikler “vınn” hızıyla Meclis’ten geçti. Vatana, millete ve hükûmete hayırlı olsun. Vatanı milleti bilemem lakin bundan böyle iktidarların çok işine yarayacağı, vatandaşı ise bu derece güçlü yetkilerle donanmış operasyonel bir istihbarat teşkilatı karşısında korunmasız bırakacağı muhakkaktır. Ne demeye getiriyorum? Bu cümleyi anlamazlıktan gelen çoğunluk vekilleri,

Seçim sürecinde algı yönetimi konusunda iktidar kurmaylarının gösterdiği -takdir edilesi- başarı, öyle görünüyor ki aman verilmeksizin tekrar edilerek yeni bir yönetim tarzına dönüştürecektir. Ne var ki iyi şeyleri kendine, olumsuzlukları başkalarına yazarak problem çözme alışkanlığı daha şimdiden gülünesi sonuçlar doğurmaya başladı. Vaktiyle muhafazakâr-dindar kesimde başa gelen bütün musibetleri Masonlara, Yahudilere,

Kamuoyu, seçim sonuçları, Cumhurbaşkanlığı seçimi, AYM kararları gibi konulara dikkatini yoğunlaştırırken “Kürt meselesi” kendi mecrâsında bir şekilde “Çözüm”e doğru akıyor. Çözüm kelimesini tırnak içinde zira, bu kavramla kasdedilen formülün içinde neler bulunduğu hakkında kimsenin açık bir fikri ve bilgisi yok; ancak belirli aktörlerin davranışlarından “çözüm”le neyin kasdedildiğini anlamaya,

Mısır’da ‘kanun’ var; üstelik taş gibi, demir gibi kanun. Mısır’da ‘hukuk’ yok! Mısır’da mahkeme, evet mevcut fakat ‘hâkim’ nâmevcut. Mısır’da devlet var; lâkin ‘hukuk devleti’ hak getire. Mısır’da devlet, evet güvenlik içinde; ‘Milli güvenlik’ denince akan sular duruyor fakat Mısırlılar ise endişe ile korku arasında.

Nefret suçlarını düzenleyen kanun, mart başlarında içine konulduğu torbanın tamamıyla birlikte Meclis’ten çıktı. İyi düzenlenmediği için ilerde bazı kesimlerin başını ağrıtacağı yönünde eleştirilere aldırış edilmeden çıkarılan kanun, “Dil, ırk, milliyet, renk, cinsiyet, engellilik, siyasi düşünce, felsefi inanç, din veya mezhep farklılığından kaynaklanan nefret sebebiyle bir kişiye taşınır veya taşınmaz

Fransa Dışişleri Bakanı Laurent Fabius, birtakım görüşmeler için geldiği New York’ta, yurtdışındaki Fransız okullarıyla ilgili önemli açıklamalar yaptı. Yurtdışındaki Fransız okullarının kapatılması için Fransız büyükelçilikleri ile temsilciliklerine verilen ‘girişimde bulunulması’ talimatına, Fabius’tan ilginç savunma geldi. Fabius, talimata gerekçe olarak, Fransa’yı yurtdışına şikâyet eden bazı mektupları örnek gösterdi.

Bir gazeteci ile bir bakan, aralarındaki samimiyete binaen kendi aralarında telefonla sabah muhabbeti yapıyorlar ve birileri bu görüşmeyi gizlice dinliyor. Evvela dinleyen taraf kanunen suç işliyor, ikincisi dinen günaha giriyor, üçüncüsü örfen ayıp ediyor. Görüşme kamu işleriyle ilgili değil. Üçüncü kişilerin haberdar olmayacağı varsayımının rahatlığı içinde kendilerince latifeleşiyorlar. Elmalarla armutları

Hicretin 6. yılında Hudeybiye Anlaşması’nın imzalanmasından sonra sıra, Müslümanlar için daimi bir tehdit teşkil eden Hayber Kalesi’ne gelmişti. Kuşatma zorlu geçti fakat İslâm askerî zaferi kazandı. “Müslümanlar ganimet olarak altın ve gümüş alamasalar da çeşitli mallar, yiyecek-giyecekler, hayvanlar ve hurma bahçeleri gibi verimli araziler elde ettiler; ancak ashâbı,

Oyların takriben yarısı sayılmış durumda şu an. Tablo netleşti: AK Parti seçimi kazandı. Seçim dalavereleri, her seçimde rastladığımız şeyler; belki bu seçimde biraz daha fazla müşahede edilmiş olabilir fakat bu hadiseler tabloyu flulaştırmaz. Büyük resim bellidir. AK Parti’nin seçim stratejisi kazandı: “Seçim nasıl kazanılır?” sorusunun cevabını en iyi AK

Bugün seçimden siyasetten bahsetmek yasak. O yüzden sizlere Görsel Gürültüleri Teşhir Platformu’nun web sitesinde yayınlanan, sanat tarihçisi Prof. Dr. Suphi Saatçi ile yapılan bir röportajdan parçalar nakledeceğim. Kerkük’ten sonra 1960-70’li yıllarda farklı bir ülkeye, İstanbul gibi bir şehre geliyorsunuz mimarlık okumaya. Peki İstanbul’u nasıl buldunuz? Acaba

Aksiyon dergisi’nin bu sayısındaki yazım, ‘Ağır hizmet kusuru’ başlığını taşıyordu; muhtevası kısaca şöyle: “Devlet sırrını korumak, devletle ilgili mahrem bilgilerin emniyetini sağlamak, yürütme erkinin başındaki kişi olarak yine bizzat Başbakan’ın birinci derecede görevidir; tâli derecedeki sorumluluk, devlet mahremiyetini sağlamak için görevlendirilen istihbarat bürokrasisinin ve emniyet güçlerinin omzundadır.” Yazı,

Hadiseye biraz uzaktan ve mümkün mertebe tarafsız bir yerden bakınca garip bir olguyla karşılaşıyorum: AK Parti’nin sürdürdüğü politikalarda Meclis grubunun rolü ve payı pek anlaşılmıyor. Sâmit ve itaatkâr bir heyet. Dışarıdan bakınca grubun Meclis’te hükûmete tam destek verdiği açık. Çok tartışılan torba kanunlarda, internet ve HSYK düzenlemelerinde grup

Arabanın sileceğine iliştirilmiş küçük bir el ilanı. Üzerinde rahmetli Aliya İzzetbegoviç’in ve Mostar Köprüsü’nün fotoğrafı. Üzerinde büyük harflerle “Bosna Turu” altına ise şu cümle yazılmış: “Böreğin ve kardeşliğin hasını tanırken Bosna’da Mostar şehri bize biraz sevdalinke mırıldansın. Bilge Kral Aliya’ya rahmet okurken kalplerimiz, tanıdık güvercinler konsun