Ahmet Turan Alkan

Haberin ajanslara düşmesi üzerinden bir saat bile geçmeden, internet sitelerine yazılan okuyucu yorumları, özetle, "Kuzey Irak'a girelim, bu işi bitirelim" merkezinde yoğunlaşmıştı. 12 evladımızın şehâdetinden bahseden bir yazıya böyle giriş yapılmaz, farkındayım fakat bilelim; Şırnak'ta 13 evlâdımızın şehit edilmesinin üstünden iki hafta bile geçmeden

... Kitapta, türbeye gidip dua ettiğinizi yazıyorsunuz. Bunu sık sık yapar mısınız? -Sık sık yapmam ama Allah'a inanan bir insanım. Onun için bu din sömürücülerine de karşı çıkarım. Yobazlara, din baronlarına yönelik binlerce yazı yazmışımdır. Allah ile kulun arasına girenlere ve dini ticarete alet edenlere karşı çıkarım. Allah'

Hacılar iyi bilir; şeytan taşlama yerine yaklaştığınızda artık hareket ve manevra yapabilme imkânınız kalmaz, sizi her cepheden kuşatmış, sıkıştırmış hacı kalabalığına tâbi olur, bütün dikkatinizi toplayarak düşmemeye çalışırsınız. O izdihamda düşmek, en hafifinden bütün vücudunuzun ayaklar altında ezilerek mosmor kesilmesidir. Bir yanda görevinizi yerine getirmek için şeytan taşlama mahalline yaklaşmaya,

Rahmetli Necip Fazıl Kısakürek'in, "Hazreti Ali" isimli eserinden... * Allah'ın Resulü buyurdular: -Dünyalık olarak neye mâliksin ya Ali? -Bir zırhla bir at. Bütün mâlik olduklarım bu kadar ey Allah'ın Resulü! Allah Resulü'nün gülümsemeleri büsbütün aydınlandı: -Atın sana lâzım, git zırhını sat,

Birilerinin çıkıp, futbol editörlerinin gündemi yakalamak uğruna her salataya maydanoz olmak heveslerine dur demesi gerekiyor; daha doğrusu futbolun, aslında ait olması gereken yeri dar bularak hayatımızı idare etmeye kalkışmasına hep beraber karşı çıkmamız lazım. Biri çıkıyor şehit cenazelerinden ötürü ciddi ciddi milli takıma kara forma giydiriyor; bir başkası milli takım

Eğer dağlarınızda silahlı adamlar dolaşıyor ve siyasi bir maksadı gözeterek eylem yapıyorlarsa devlet olarak fazla tercih imkânınız kalmıyor; bu bir meydan okumadır, devletin manevi şahsiyetinde temerküz eden egemenlik hakkına isyandır ve görmezden gelinemez. Meselenin bu raddelere gelmesinin birinci sebebi, PKK ve yandaşlarının "silahlı mücadele ve propaganda" stratejisinden vazgeçmeye

Yazar: Kovulduk ey halkım, unutma bizi! Halk: İyi de ne yapayım yani kardeşim, üzüldük, geçmiş olsun, bi dolu kınama mesajı çektik; ee daha ne istiyorsun?.. -Ben babamın hayrına kovulmadım ki ey halkım, ben sizler için şeyederken kovuldum! -Tamam kardeşim, biz de üzüldük; sen kovulup geçim darlığına düşeceksin diye uykularımız kaçtı,

Hiiç komplekse kapılmayacaksınız, aldırış etmeyeceksiniz. Sanki yoklarmış gibi davranacaksınız. Yok değiller elbet, varlar fakat mevcudiyetleri, seslerinin ve görüntülerinin kapladığı yere nisbetle trenle sinek gibi bir şey. Gözünüzün tekini kısıp öyle yukardan bakacaksınız bunlara, görünmez olurlar ve görünmeyince lâ şey haline gelirler. Kendi aralarında mahalle takımı kurup gazozuna maç yapmak istiyorlarsa

Adam günahkâr; vefat edip öteki tarafa intikal edince tartıda ne kadar yaramaz biri olduğu anlaşılıp doğruca zebaniler tarafından cehenneme buyur ediliyor. Bizimki kapıdan bakıyor ki durumlar iyi değil, feryat, figan, işkence, baskı, dayak... felâket!.. Cehennemin kapısı üzerine kapatılmadan önce dönüp zebaniye diyor ki: -Bu yaptığınız baskılar, kabir azabı filan hiç

Ne ilgisi var diyeceksiniz ama belki de vardır bir ilgisi: O güne kadar kimsenin ekip biçmediği, hep yabani otların yeşerdiği bir arazi parçasını bahçe haline getiren tanıdığım, köstebeklerden şikâyetçi,-Keratalar diyor, "seçip seçip öyle yiyorlar patatesi, kabağı, kavunu; ağızlarının tadını biliyorlar." Deliklere hortumla su verip hayvanları araziden uzaklaştırmak

YÖK Başkanı, Rektörler Komitesi ve Yargıtay Başsavcısı'nın "İstemezük"çü tavrına Başbakan'ın, "hade ordan; gidin işinize bakın" demesinin ardından, Cumhurbaşkanı Gül'ün Esenboğa'da karşılaştığı tatsızlıklar insanın içini -Cem Yılmaz'ın tâbiriyle- "ardinal"le dolduruyor; heyecanlanıyoruz. Oh, ne

"Arkadaşlarımız Anadolu'nun muhafazakâr bilinen illerinde küçük bir inceleme yaptı. Ramazan ayında yolu buralara düşen biri, eğer niyetli değilse veya turistse yemek yiyecek yer bulabilir mi, diye. Gelen rakamlar, çok iç karartıcı değil." Fikrimi peşinen ifade ediyorum; bu araştırma, 2007'nin en önemli ve kayda değer

Hocam vaziyet aynen şöyle; ben anlatayım, siz kefâret gerektirir mi hüküm veriniz: Bakın hâlâ kendime gelebilmiş sayılmam, bir elimle yavaş yavaş kendimi toparlamaya çalışırken öteki elimle size bu yazıyı kaleme almaktayım. Sevgili Atatürkçü Düşünce Derneği Balıkesir şubesi başkanı Sayın Mürüvvet Keleş, ders yılı açılmadan önce, her sene mûtadı üzre yaptığı

Kıssadan hisseyi peşinen söyleyelim; kibar veya nobran, dijital veya babadan kalma usulle fark etmiyor; siyasi düzene müdahaleler, kolektif mantığı bozuyor, hasara uğratıyor. Geçen gece yarısı televizyonda kanaldan kanala sekerek Ramazan eğlencesi aramakta iken yolum ulusalcılığı ile mâruf bir "ey gâziler" ekranına uğradı. "Ey gâziler ekranı" demem

Başbakan'ı alenen tebrik ederim; bu yeni anayasa meselesi en az altı ay idare eder bizi. Bu altı ayın ilk iki ayında, "onbirinci Cumhurbaşkanı" meselesini tartışırız ve zaten başlamış bulunuyoruz; "referandumda devlet başkanını halk seçsin dersek, şimdiki cumhurbaşkanı sâkıt olur mu olmaz mı?" Vallahi soru

-Çekirge, evladım, ne kadar uzun sürdü bu izin; merak ettim, nasılsın iyi misin? -Uzun vadeli işler yapıp, uzun vadeli düşünüyoruz. Gereği neyse düşünülür, taşınılır, ama bunun kararını ben ve federasyon verir. -Ne federasyonu, ne vadesi yahu; hayırdır neyin kararını veriyorsunuz; oğlum sen iyisin değil mi? -Hiçbir zaman bahanelere sığınmadım. Hakemleri,

Fotoğrafı gösterebilme imkânım yok; anlatmak zorundayım: Dev alışveriş merkezlerinin orta yerindeki büyük boşluklardan birine (altı buz pisti imiş) dikdörtgen şeklinde beyaz bir platform kurulmuş. Üstünde Mevlevi tennûresi giymiş altı kişi raks etmekte. Mutrıb heyeti kenarda kemâl-i ciddiyetle "âyin" icrâ etmekteler; beyaz tennûreli dervişlerin arasında iki koyu renk cübbeli

"Vallahi başörtüsü yazısı değil" başlıklı yazı, bazı okuyucularımın tepkisini çekti ve eksik olmasınlar, eleştirilerini mektupla iletmek nezaketinde bulundular. Konu, resmi kabullere davet edilmemeleri zımnında "eşlerimiz" ve onları hayatı paylaşmaya ne derece hazır olduğumuzdu; gelen tenkidlerden anladığım kadarıyla yazıya kızanlar bu meselenin tiftiklenmesini doğru bulmuyor, en azından