Ahmet Turan Alkan (Page 32)

Karadeniz fıkraları, ‘Aslı Gibi’ midir?

Trabzon’da bir çay ocağı. Müşterinin biri garsona sesleniyor: -Abi bize iki çay, ama biri açık olsun! Garsondan cevap:-Peki ama, hangisi açık olsun? * Kitabın adı “Aslı Gibidir”. Altındaki başlık ise özet mahiyetinde: “Kitaptaki kişiler ve olaylar hayal ürünü değildir.” Anladınız tabii; anlatılanlar Karadeniz’de geçiyor ve hepsi de Karadenizlilerin

Zaman

‘Milletin derin irfânı’ndan sağa dön; tam karşında!

Memlekette iyi şeyler de oluyor; bunlardan en dikkate değer olanı sevgili Türk basınının gazetecilik ve haber ahlâkı üzerine tartışmaya başlamasıdır; Elhamdülillah! Başbakan’ın bu çerçevede yaptığı, “Batsın böyle gazetecilik” çıkışı, tetikleyici bir tesir yapması bakımından faydalı olmuştur. Tarih ve sosyolojiye dair birikimime göre şöyle bir hükme varıyorum; biz Türkler akıllı

Zaman

Zabıtların sinematografik tahlili

BDP cenahından “İmralı zabıtları”nın nasıl olup da dile düştüğü yolunda yapılan açıklama, içinde yüksek dozda mizah barındıran unsurlar taşıyor; buna göre görüşme notları, BDP genel merkezinde fotokopi makinesinde çoğaltılması için iki kişiye teslim ediliyor. Nâmık, yani haberi yapan muhabir arkadaş, BDP’yi yakından takib eden bir gazeteci olduğu ve

Aksiyon Dergisi

Yeni bir ülke değil, yeni bir anayasa

Değiştirip daha iyisini yapmaya çalıştığımız 1982 Anayasası’nın 66. maddesi “Türk”ü değil, “Türk vatandaşlığı”nı tarif ediyor. Buna göre, “Türk Devleti’ne vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür.” Bu fıkranın devamında yer alan, “Türk babanın veya Türk ananın çocuğu Türk’tür” ibâresi 2001 değişikliğinde kaldırıldı. Madde şu

Zaman

Demir sandıktaki kâğıt

Bu sözü ilk defa nerede okuduğumu tam hatırlamıyorum; muhtemelen, Batı edebiyatını ve özellikle Latin kültürünü iyi tanıyan bir Türk yazarının eserinde, belki tercüme ettiği kitabın dipnotlarından birinde... Biz insanların hikâyesini çok iyi özetlediğini düşündüğüm için küçük defterime not etmişim; ara sıra müracaat ettiğim olur. Latince ile münasebetim hiç derecesinde olduğu

Zaman

Lâ takrabü’s-sahhafe...

Böyle şeyler ihmâle gelmez, peşinen kaydı düşülmelidir; aşağıda (italik harflerle) göreceğiniz satırlar bana değil, bir mânâda gazetemizin “Sahaflar muhabiri” sayılmak icab eden gazeteci arkadaşım Yusuf Çağlar’a aittir. Gediklisi olduğu sahaflar muhitinde pek zarif, bir o kadar hüzün verici ama mutlaka paylaşılması gereken bir hâdiseye şahit olmuş. Dilemiş ki bu

Zaman

İmralı’dan naklen yayın yapılsın!

Böylece bir sürecin daha suyunu çıkarmış bulunuyoruz efendim. “Böyle olacağı daha başından belliydi” diye homurdanan çevreler, haklı çıkmak için fazla beklemek zorunda kalmadılar. Denizden babası bile çıksa yemekten çekinmeyen Türk tipi gazetecilik anlayışının görkemli zaferiyle teselli buluyoruz dersem fazlaca aldırış etmezsiniz herhalde... Öteden beri söylerim, ketumluk bize yaramıyor, ciddiyet cildimizi

Zaman

Eğer kıymet-i harbiyesi varsa, buyrunuz destek

Başbakan, “Siyasi partilerden, medyadan, aydınlardan yeterli desteği alamadık ama almayı bekliyoruz” deyince alelacele üstüme vazife çıkardım fakat hemen sonra fark ettim ki biraz fazla alınganlık göstermekteyim. Yerli film diliyle söyleyelim, acı fakat gerçek; onun destek beklediği aydın muhitler benim gibiler değil. Daha prezantabl, daha sükseli, o güzelim tâbirle “bir kısım

Aksiyon Dergisi

Kendine bürokrasi

Genelkurmay Başkanlığı, gördüğü lüzum üzerine 15 Şubat tarihinde bir basın açıklaması yayımladı. Bu açıklama, Genelkurmay’a bağlı Özel Kuvvetler Komutanlığı’nın tamamen meşrû bir kuruluş olduğu ve kanundışı bir eyleme katılmadığı hakkındaydı. Açıklamayı okuyanların verilen bilgiden tatmin olup olmadıklarını bilmiyorum; bende bıraktığı izlenim daha ziyade kafa karışıklığına yol açtığı biçimindeydi.

Zaman

‘Harç’tı, ‘Haraç’ mı oldu?

Geçen yıl, üniversite harçları kalkıyor diye bir haber duyduk; ardından çok garip bir uygulama geldi: Harç parasından sadece birinci öğretim hakkını kazanan öğrenciler muaf tutulacaktı; ikinci öğretim öğrencileri için değişik bir şey yoktu, onlar yine eskisi gibi harç ödemeye devam edeceklerdi. Haberi duyduğum zaman şaşırmış, içimden “Olmaz böyle şey, ya

Zaman

Atatürk’ün boyu, Çankaya ve Falih Rıfkı’nın güzel Türkçesi

Atatürk’ün boyunun ne kadar olduğunu tartışıyoruz cumhur cemaat! Ortalıkta farklı rakamlar dönüyor olsa gerek ki, genelkurmay, işi gücü bırakıp resmi sitesinden açıklama yaparak duruma kesinlik kazandırmış bulunuyor. “Muamelât-ı zâtiye dairesi” yani şahsi işlemler birimi arşivinden alınan bilgilere göre Atatürk’ün boyu 1.74 cm. 42 numara ayakkabı giyiyor, kilosu

Zaman

Bana n’oluyor?

Taksim Cami inşâsında kendini tek seçiciliğe tâyin eden Başbakan’ı eleştirince bir okuyucu, “Sizin bu Başbakan’la ne alıp veremediğiniz var Allah aşkına!” yollu bir târiz notu gönderdi. Bunun üzerine bir hayli düşündüm; banka hesaplarımı, yatırımlarımı, deryâdaki gemilerimi, yurtdışı plâsman imkânlarımı gözden geçirdim; yoo, bir aksaklık söz konusu değildi. “Peki,

Zaman

Hocam, o miras Parti’ye mi düşer, millete mi?

Biliyorum, kabak tadı verdi Atatürk’ün İş Bankası’ndaki hisselerinden bahsetmek ama zorla suya batırılan bir şambriyel gibi (şambrel, şamyel gibi karşılıkları da var ama doğrusu bilmiyorum; otomobil iç lastiğinin şişirilmiş hali işte!) ikidebir zıplayıp gündeme geliyor. O hisseler orada durdukça, Atatürk’ün resmi vasiyetnamesi hükmünü muhafaza ettikçe ve CHP’

Aksiyon Dergisi

Saadet zinciri

Başbakan Erdoğan, Türkiye’nin son on yılına damgasını vurdu; etkili bir liderlik gösterdi. 27 Nisan e-muhtırasında ispatladığı dirayetini 12 Eylül 2010’da yapılan kapsamlı anayasa değişikliğini referandum başarısı ile pekiştirdikten sonra üçüncü kere üst üste genel seçim kazanmasını bildi. ‘Ustalık dönemi’ diye adlandırdığı ve hâlen içinde olduğumuz iktidar döneminde Başbakan’

Zaman

Evet ama hayır; hayır ama evet!

Taksim'de, Maksem binasının alt tarafına düşen yerde bir cami yapılması güzel fikir, ihtiyaç var; üstelik yeri itibariyle kimsenin hayat tarzına müdahale edebilecek bir hâli de yok fakat şimdilik “fazla modern” bulunduğu için Başbakan tarafından reddedilen türden bir projeye konu olacaksa, bu caminin benim hayat tarzıma yönelik bir “kalkışım”

Zaman

Avrupa’yı tanıyor muyuz?

Başkanımız, pardon Başbakan’ımız, Avrupa Birliği’ni, “Biz de Şanghay Beşlisi’ne girersek görürsünüz siz gününüzü” diye korkuttuğundan bu yana, sizleri pek bilemem ama kendi nefsime oturup, “AB’den vazgeçsek iyi olur mu acaba?” diye düşündüm. Aslında 90’lı yıllarda Gümrük Birliği anlaşmasına imza attığımızdan beri bu mesele hepimizi ilgilendiriyor

Zaman

Çekirge ikaz ediyor

-Gel bakalım Çekirge efendi, bir de sen yorumla şu olup bitenleri; vaziyet nedir, nereye gidiyoruz? -Aman hocam, sizin gibi her şeyi bilirmiş gibi yazıp-çizen bir köşe yazarının yanında yorum yapmak ne haddime; benim ancak kendime saklayacağım bazı düşüncelerim olabilir, onları açıklamaya ise teeddüb ederim. -Bak sen hele; alçakgönüllülüğün bu kadarından

Zaman

Yeni anayasaya minik bir katkı

Yazıma başlamadan önce evvelâ Balyoz davası sanıklarına, âhiren Ergenekon ve emsâli darbe işleriyle ilintili gibi gösterilerek uzun zamandan beri tutuklu bulunan sanıklara peşinen geçmiş olsun demek isterim; çook alâmetler belirmiş ve tahliyelerinin ardından beraatlerine sayılı günler kalmıştır. “Nereden biliyorsun, Balyoz davası henüz Yargıtay safhasında, öteki duruşmalar devam ediyor” diye celâllenmeyiniz

Aksiyon Dergisi

Doktorlar

Geçenlerde tabiplerin çoğunlukta olduğu bir mecliste samimi bir sohbet ortamı içinde bulundum ve onlara Sağlık Bakanı’nın değişmesini nasıl karşıladıklarını sordum. Aldığım cevaplar, basına akseden gerekçe ile örtüştü. Şöyle düşünüyorlardı: Eski Sağlık Bakanı Akdağ, sağlık hizmetlerinde vatandaş ve hasta memnuniyetini öne çıkaran esaslı bir reform gerçekleştirmişti, ancak meslekten olmasına rağmen

Zaman

Sırtlanlar niçin başrol oynamaz?

İkaz! Bu yazıyı, halen cereyan etmekte bulunan siyasi gelişmeler ışığında anlamaya çalışırsanız beklenmedik bağlar ve paralellikler bulabilirsiniz; bu sadece, sizin ne kadar art niyetli olduğunuzu gösterir. “Pi’nin Yaşamı” filmini seyrettim, sonra da filmin yorumlara şöyle bir göz attım. “Alt metine daha derin bir bakışta bulunmak” veya hikâyeyi bir inanç

Zaman

Pekmez ticareti veya futbol nasıl kurtulur?

Geçen hafta bu sütunlarda kaleme almış olduğum “Pekmez” başlıklı yazı, önümde pırıl pırıl bir gelecek vaat eden yeni bir ufuk açmış bulunuyor sevgili okuyucularım... Şöyle oldu; hafta, içinde bir okuyucu mektubu aldım, şunlar yazılıydı: “Merhaba Ahmet Bey, Zaman Gazetesi Pazar, 3 Şubat günündeki yazınızdaki pekmezi alıp kullanmak istiyorum. Bu ürünü

Zaman

Cumartesi hutbesi

Aziz mü’minler, Peter Prensibi, 1968 yılında L.J. Peter ve R. Hull tarafından yayınlanmış mizah tarafı yüksek bir incelemenin adıdır. Kısaca, bir idari yapı içindeki her çalışanın liyakatsizlik göstereceği noktaya kadar terfi etme eğiliminde olduğunu savunur. Karşıdan bakınca sanki bürokratik yapıları hicveden mizahî bir klişe gibi görünüyorsa da insanın

Zaman

Yansıtma!

Kendimce olup bitenlere şöyle bir izah getiriyorum: “Bu meseleyi artık yargının çözmesi gerekir” diyor Meclis Başkanı Çiçek ve ilâve ediyor: “Halbuki yargı, sorunları çözmek için vardır. Maalesef uzun uzun tutukluluk süresi önümüze problem olarak geliyor. Yargının bunu bir şekilde çözmesi lazım. Çözmediği sürece kendisi tartışma konusu oluyor.” Yargıyı çözüm yeri

Aksiyon Dergisi

CHP ‘ulusalcı’ mı?

Milliyetçilik konusunda şimdiye kadar yazılan akademik kitaplar ve tezler bir kütüphane oluşturur; siz bunlara bir de tercüme kitapları ekleyiniz. Bu yayın bolluğu, aslında hayra alamet sayılmaz; milliyetçilik, sosyal bilimlerin en muğlak kavramlarından biri. Muğlaklığın başlıca sebebi şudur: Milliyetçilik diye adlandırdığımız olgu, endüstriyalizmin yan ürünü olarak Batılı toplumların bünyesinde ortaya çıktı.

Zaman

Alkış

2012 Kültür Sanat Büyük Ödülleri sahiplerini buldu. Daha önceki tarihlerde yapılan törenlerle, geleneksel sanatlarda Uğur Derman, sinemada Nuri Bilge Ceylan, kültür ve sanat kurumlarında Sakıp Sabancı Müzesi, tarih dalında Prof. Dr. Şükrü Hanioğlu, Türk musikisinde Ahmet Hatiboğlu, edebiyatta Selim İleri, arkeolojide Zeugma şehri kazıları ve müzesi ödüllendirilmişti. Atatürk’ün ölümü