Ahmet Turan Alkan

Siyasi hayatımızı zeki aktörler yönlendirdiği varsayımını ciddiye alacak olursak, bizimkilerin daha ziyade "komplo zekâsı"nda üstün hünerler gösterdiğini, buna mukabil meselâ kamu yönetimi veya iktisadi yönetimde -sersem demeyelim ama- hayli saf davrandıklarını kabul etmek zorundayız Bizde siyasetin neredeyse hep komplo ile yürüdüğüne veya daha vahim olmak üzere öyle

İçinde yaşadığımız yoğun saçmalık artık cinnet raddelerine vardı; birilerinin şimdi istifa mekanizmasını kullanarak mütemadiyen kendini besleyen bu saçmalık kesafetini durultması, gidişata bir dur demesi gerekiyor ve unutmayalım ki istifa ile de siyaset yapılabilir. "Muasırlık, kadınların mutlaka saçlarını açıkta bırakmalarını gerektirir" cümlesini tahlil edelim; bu cümlenin Türkiye'de

Keşke hiç ihtiyaç duymasaydık ama bizim de kahramanlara ihtiyacımız var; tabii doğru tarif edilmiş kahraman kavramının içini dolduran kahramanlara. Mankenlere, şarkıcılara, futbolculara değil. İnsanın yaptığı işi layıkıyla yerine getirmesi kahramanlık olarak nitelenirse, günün birinde gerçek kahramanlığı fark edemeyebiliriz. Her çağ kendi kahramanlarını inşâ eder ve her çağ, kendi kahramanlarıyla yargılanır;

Mutlu olmak için sadece Galatasaray'ın veya Milli Takımımızın sportif başarılarını beklemeye mecbur bırakılmış bir topluluğuz biz. Halbuki sevinmeye çok ihtiyacımız var; sevincin kimyâsına ihtiyacımız var. UEFA Kupasını kazandığımız gün de böyle olmuştu; vakit gecenin yarısıydı ama biz evin erkekleri yine de bulabildiğimiz bayrakları toparlayıp sokağa döküldük, şehrin "

Millilik, dünya görgüsü ve bilgisiyle, hakikate saygıyla, reeelpolitikle dengelenmeli. Dünyadan, hatta kendi tarihinden koparılmış bir millilik cereyanı neticede milli rûhu tamamen tahrib eder ve - Allah o günleri göstermesin - günü geldiğinde bayrağı kaldırdığınızda altında kimseleri bulamayabilirsiniz Türkiye'nin yıllar sonra Dünya futbol şampiyonasına katılması, tabii olarak ülke çapında

Türk aydını câminin harimini tanımaz; onun ilgisi en fazla cami avlusundaki şadırvanda şakırdayan suyun sesinde, bilek kalınlığında döğme demirden yapılmış pencere şebekelerinin metânetinde ve mâbedin panorama içinde teşkil ettiği siluette kalır. Kişi, inancından ötürü sorgulanamaz ama kişinin inanç kompozisyonu, onun anlaşılması için çok gerekli ipuçları taşıyabilir: Yargılamak değil, anlamak için!

İstikrar kavramını lüzumsuz bir sıklıkta tekrarlamanın, kendi dışında kalanlara yönelik âşikâr bir hakaret anlamı taşıdığını bilmeleri gerekmez mi? Tek kişinin varlığına, sağlığına ve performansına bağlı bulunduğu rejimlerin tek adı vardır: Monarşi Herşey bir yana, "ben olmazsam kriz çıkar" yaklaşımı, hangi dereceye kadar ciddiye alınabilir bir anlayıştır? Vaktiyle biz