Millet kelimesinin bugünkü anlamıyla Anadolu Türkçesinde yaygın şekilde kullanılmaya başlaması kadim değildir, yenidir. Milliyetçilik kavramı da bize ait değil; XX. yüzyılın ilk çeyreğinde Batı'dan tercüme edildi çünkü daha önce bünyemiz bu kelimeyi kullanmayı gerektiren bir ihtiyaç içinde değildi. Bugün kullanılan mânâsıyla milliyetçilik bizde 1911'deki Balkan mağlubiyetinden

Sayın Başbakan Davutoğlu'nun Van'da yaptığı fikir açıcı konuşmasında ‘beyaz Toros' olgusunu hatırlatarak altını çizmesi ve ‘Bize oy vermezseniz buralarda beyaz Toroslar fink atar.' diye söylenmesinin yanlış anlaşıldığı kanaatindeyim. Bir kere bir ülkenin başbakanı, zannedildiği gibi ‘haybeden' konuşmaz. Sözünün bir mecazı, derûnî anlam katmanları

“Aman kamplaşmayalım, bunun sonu iyi değil” dedikçe halkımızın bir kısmı, sadece lugâtten bildiği bölünmek, kamplara ayrılmak fiilinin hakikatini göremiyor, o yüzden basit bir örnekle izaha çalışalım. Bir seçmen, bir siyasi partiyi demokratik terbiye ve anayasal çerçeve içinde kalarak nasıl cezalandırabilir; elbette desteğini ve oyunu ondan esirgeyerek. Peki, teorik olarak, yani

Sual: Yakın bir zamana değin Ulemâ-yı İslâm'dan addolunan Zeyd nâm kişi, esasen kendisinden ümmet-i İslâm'ın, ‘Hangi fırkaya rey vermeli' deyû sual etmediği halde muhtemelen şahsî gayret-i siyaset saikiyle ve ol fırkaya fart-ı muhabbeti sebebiyle, ‘Fülân fırkaya rey vermeniz caiz ve mücerrebdir' diye durduk yere

-Üstadım, çok heyecanlıyım. Milli hislerim galeyan halinde. Yerli otomobilimiz 5 sene sonra duble yollarımızda gelin gibi süzülecek... -Ne kadar gururlansan azdır Çekirge; gayrı bizi kimse tutamaz. Şu otomobili önce biz icat etseydik daha iyi olacaktı ama... -Aslında öyleymiş hocam: Sanayi bakanımız demiş ki; “Yerli otomobil projesi Osmanlı Dönemine kadar dayanıyor;

Bir yerde okudum da güldüm: Seçmen, oy kullanmak için partileri değerlendirirken seçim bildirgelerini dikkate alıyormuş! Herhalde “Kim ne veriyor?” merakının eseridir. Aylardan beri, “Seçimlerde dış politika hiç gündeme gelmiyor; Türk halkı sadece maaş iyileştirmeleri ve ‘istikrar' vaadi ile meşgul ediliyor” diye tekrarlayıp duruyorum. Dış politikayı seçim gündeminden kaçırmak ne

Birileri sistematik bir düzenle zekâmıza hakaret ediyor, hafife alıyorsa ortada zekâmızla ilgili bir problem var demektir. “Şimdi birlik olma zamanıdır; nerden gelirse gelsin terörü hep birlikte kınayalım vs...” Başbakan, katliamdan saatler sonra TV'de insanlara böyle seslendi. İçişleri Bakanı yüzümüze baka baka, “Güvenlik zaafiyeti yoktur.” dedi; tam bu esnada

Gazeteyi karıştırırken bir kitap reklâmı gördüm: Kısa Dünya Tarihi! Muhteviyatını bilmiyorum. Yazarı konuya hangi açıdan bakmıştır fikrim yok. Bir anlığına ‘Kitabı ben yazmak zorunda kalsaydım neyi anlatırdım; hangi hadiselere önem verir, neleri seçerdim' fikri geçti kafamdan. Tarih deyince herkesin aklına büyük olaylar gelir; iz bırakmış, önemli tesirlere yol açmış

Ekran karartmasının gerekçesine bakalım: Ne kadar AKP yanlısı kişiler tarafından yönetilse de, Hukuk 1'den terk derecesinde hukuk nosyonu olan herkes bilir ki Digiturk bir ticarethanedir; kimse durup dururken müşterisini üzmeye, küstürmeye, hele hele abonelik iptalleri ve tazminat davalarına kadar uzayacak bir yola gönüllü atılmaz. Tahminim şöyle; önce Digi&

“Nasıl oldu da 7 Haziran seçimlerinden sonra terör birdenbire azıverdi?” sorusuna hükümetin verecek bir cevabı yok ve bu cevapsız soru, 1 Kasım seçimlerinin temel belirleyicisi olacak. Bu yalın sorunun olanca ağırlığı AKP'yi eziyor. Seçmenin hesabı çok berrak: Hükümetin yetki ve sorumluluk alanına giren işlerden hiçbirinde 7 Haziran'

Böyle belâlı, ağır provokasyon kokan günlerde insanın ilk tepkisi, “Fotoşop numarası olmasın sakın?” oluyor: Önceki gece Şırnak'ta çekildiği öne sürülen bir fotoğraftan bahsediyorum. Kırmızı tişörtlü bir insanın boynundan zırhlı araca bağlı sürüklendiği görülüyor fotoğrafta. İşin mahiyetini öğrenmek için sosyal medyaya göz atacak oldum, inanın midem kalktı. Fotoğrafın manipülatif,

“Yerli”, coğrafi bütünlükte tarih şuuruna sahip bir insandır; dâvâsı parçaya değil, bütüne dairdir, o bütünün tarihi zaman içindeki devamlılığını ve yaşama enerjisini temessül etmiştir; “yabancı”ya karşı iptidai bir korunma refleksi ile kendi kabuğu içine büzülmek yerine onu tanımaya, anlamaya ve bu yolla onu bir mânâda fethetmeğe (yani açmaya) alışkındır.

Fıkrayı bilenler, “Hoca bize yine bayat fıkra çakmaya kalkışıyor” diye ta'netmesinler. Evet, fıkra bayat lakin duruma tıpatıp uyuyor ve bazı fıkralar vardır ki ibret almayanlar için kendini tekrar edip durur. Temel'le Dursun sinemaya gitmişler. Filmde kameralar, bir at yarışı sahnesi için hipodromu gösteriyor. Az sonra yarış

Zaman ve Meydan başta olmak üzere dün pek çok gazetede aynı haberin fotoğrafı vardı: Aspendos'taki antik tiyatro restore edilirken seyircilerin oturduğu basamaklar ‘mutfak mermeri' ile döşenmişti. Basınımızda istihdam edilen ‘sanat tarihi uzmanları', olaya hemen teşhis koyarak ‘orijinal gri taş' yerine beyaz mutfak mermeri kullanıldığında ittifak

Devlet içindeki yeri itibariyle başı-sonu belli olmayan, kılık değiştirebilen, ele-avuca sığmayan, devlete hizmet etmek yerine başka odaklara sadakati daha önde tutan bir fitne-fücur çetesinin varlığına iman etmenin ‘orta karar okuryazar'lara nasıl büyük bir kafa konforu verdiğini fark edebiliyorum. ‘Komünizm tehlikesi' de, ellili yıllardan beri aynı kafa rahatlığını

Meral Akşener'i şahsen tanımam; herkes gibi uzaktan izlediğim, hakkında zaman zaman ‘cesur bir kadın' diye düşündüğüm bir hanımefendidir; dolayısıyla söyleyeceklerim onun şahsına yönelmiş sayılmamalı. Akşener, 1996 yılından bu yana milletvekili. Sadece 2003-2007 arasını kapsayan 22. Dönem'de Parlamento dışında kalan Akşener, 5 dönem vekillikten sonra partisi

Medeniyet kelimesini şeddeleyerek, yani ‘medeniyyet' şeklinde vurguladığım zaman bilmelisiniz ki kavramın aslını değil, parodi haline gelmiş, sulanmış, içi boş ve kof, câhilâne bir tezcanlılık ve iddia ile bir ‘medeniyyet' kurabileceklerini veya var olan bir medeniyyeti ihyâ edebileceklerini zannedenlere kastetmekteyim. Medeniyet kim siz kim kardeş; yiyin yoğurdunuzu oturun köşenizde.

Haziran 2014'te 5235 sayılı kanunun 10. maddesine göre sulh ceza hakimlikleri kuruldu. Yani sulh ceza mahkemeleri kaldırıldı ve bu mahkemenin bakacağı işler için asliye ceza mahkemeleri görevlendirildi. Peki, yeni sulh ceza hakimliğinin görev alanı neydi? “Kanunların ayrıca görevli kıldığı hâller saklı kalmak üzere, yürütülen soruşturmalarda hâkim tarafından verilmesi

Terörle mücadele, muz cumhuriyetlerinde bile en azından kenarda bir yerlerde duran devlet hâfızası gerektirir. Doğuda görevlendirmek üzere 5 bin korucu alımına karar verilmesinin iki anlamı var: İlki, hayli okkalı görünen bir seçim yatırımı hamlesi (Güneydoğuda aile nüfusu ortalaması yüzde 7'den 35 bin kişiye geçim imkânı!), ikincisi ise bir

Kâbe'de üzücü bir vinç kazası yaşandı. 8'i Türk 100'den fazla hacı adayı rahmetli oldu ve Kâbe civarındaki inşaat vinçlerinin sahibi şirket ise kazayı ‘Takdîr-i İlâhi' olarak açıkladı. Geriye doğru gidersek Kâbe çevresinde bu tip kazâların ölümcül örnekleriyle karşılaşıyoruz. Meselâ 1997'de Mina

-Efendim gazetecilere büyük baskı yapıldığı öne sürülüyor. Somut olarak ne dersiniz bu konuda? -Ee, doğrusu yapılanlar hem ayıptır, hem değildir. Baskı yapılsa baskı var diyebilir mi? Meselâ herif hem gazeteci hem teröristse ne yapacağız? Devlet terbiyesi şunu iktiza ettirir; güçlü şüphe varsa alırsınız içeriye, teröristse ne âlâ ne güzel. Değilse

HDP'ye, daha çok da Demirtaş'a hep birlikte yükleniyoruz, “PKK ile arana anlaşılır ve sert bir mesafe koymalısın!” HDP kıvranıyor; talebin sahici bir karşılığı olduğunu pekâlâ fark etse de kemâliyle yerine getiremiyor. “İki taraf da hemen tetikten elini çeksin” tatminkâr değil ama bir hakkı teslim edelim; HDP,

Kanuni Sultan Süleyman'ın ölümü üzerine şairin biri “Yanında bunca kulundan bir âdemin bile yok/ Bu nasıl seferdir ki beyim ihtiyâr ettin?” diye yazmış. Bu beyitle AKP'nin yeni yönetim kadrosunun tamamen saray kontrolünde düzenlenmiş olmasının ne alâkası olabilir ki? Tabii ki hiç alâkası yok: Sayın Erdoğan'