Geçenlerde, daha önce birkaç kere daha başıma gelen enteresan bir hadise yaşadım. Şöyle oldu: Zaman gazetesinde yayımlanan bir yazımı, Ulusalcı çizgide yayın yapan haber siteleri kışkırtıcı başlıklarla anons ederek okurlarını haberdar ettiler. Yazı, “Şehid olursun inşallah!” başlığını taşıyordu ve laikçi bir gazetenin yaptığı habere eleştiri mahiyetindeydi. Bir şehid ailesini ziyaret

Veya Avrupa’da bir başka şehir; Cenevre, Kopenhag veya Tartu; fark etmez. Oslo kelimesinin çağrıştırdığı şey, T.C. Hükûmeti’nin PKK ile masaya oturmasıdır. Müzâkere masasına... Vaktiyle Oslo görüşmeleri kamuoyundan ve basından habersiz bir şekilde, gizlice yürütülüyorken her şeye rağmen bu teması mümkün ve anlaşılabilir kılan bir ortam vardı. Geçmişi

Kelimenin sözlük karşılığı kahramanlık, cesâret demek; bunlar bütün insanlığın değer verdiği yüksek vasıflar. Hamâset ihtivâ eden kelimeler ve kavramlarla siyâset yapmayı yasaklayan bir kanun yok; fakat hamâsî siyâsetin fecî neticelerine dair tarihten bir yığın misâl göstermek çok kolay. Türkiye’de siyâsetin görmezden gelinemez önemli boyutlarından biri de hamâsî siyâset; yani

“Hz. Muhammed’e hakaret eden filme kızan Libyalılar, konsolosluğu basıp ABD’li diplomatı öldürdü!” Bu cümle, geçen hafta sonunda TRT radyolarından birinin haber başlığıydı; daha doğrusu pek çok haber ajansı, olup biteni buna benzer cümlelerle özetleyip verdiler. Aslına bakılırsa durumu bir cümlede anlatmak için bundan daha farklı bir cümle kurulamıyor.

Geçenlerde bir dostumla karşılaştım, bana mânidar bir soru sordu ve dedi ki, -İki yıl önce, ben siyasi gelişmelerden duyduğum huzursuzluğu dile getirmiş ve yakınmıştım; siz ise merak etmememi, her şeyin daha iyiye doğru gideceğini, ümitsiz olmamamı söylemiştiniz. Sualim şu: Hâlâ iyimser misiniz? İyimserlikle kötümserlik arasındaki fark, yarıya kadar dolu bir