Ahmet Turan Alkan

Biz ırkçı bir toplum değiliz ki abi, yoktu eskiden böyle şeyler; aramızdan tek-tük çıkan ırkçı hezeyanlar kışkırtıcı ajanların marifetidir. Milli birlik ve beraberliğimizi çekemeyen dış düşmanların yerli işbirlikçilerinin provokasyonları bunlar... -Doğru söylüyorsun vallahi, geçenlerde devletin önayak olduğu bir toplu konut semtini gördüm uzaktan; düşündüm, düşündüm, dedim ki, bu kötülüğü bizden

Birisi çıkıp -o her kimse-, Avrupa Parlamentosu Sosyalist Grup Başkanı Hannes Swoboda denilen adama ağzını tekkenişîn tavasına çevirmeli! Millî muhalefet teâmüllerimize göre -o kimse- bizzat Başbakan’dır ve başta CHP’liler olmak üzere yurttaşlarımızın başına gelen ve gelmesi muhtemel bütün kaza ve belâlardan, yürütmenin başı olarak birinci derecede sorumludur. Hannes

3 Temmuz 2011 tarihinde başlayan süreç, hepimiz için bir nimet, bir necat fırsatı olarak kabul görmeliydi; kadri bilinmedi. Mesele, “Herkes şike yaparken niçin biz hedef seçildik” itirazı üzerinden taraftarlık duygusu üzerine bina edildi ve mağduriyet meşrûlaştırıldı. Fanatizm ve forma aşkı uğruna ahlâkî değerler görmezden gelindi. Futbol endüstrisi hayli irileşmiş bir

TBMM Başkanı Sayın Cemil Çiçek, milletvekillerine yeni haklar getiren kanun teklifini savunurken, “Bu getirilen yasa milletvekili özlük yasası değil, maaş artışıyla ilgili bir yanı yok. Sadece değişik kanunlarda ya da fiilen uygulamada olan hususların tek bir kanunun çatısı altında toplanmasından ibarettir.” şeklinde savunmacı ve kamuoyunun anlayışına sığınan bir dili tercih

Fatih projesi hakkındaki eleştiriler, “Bir dokun bin âh dinle bu kâse-i fağfûrdan” cinsinden yankılara yol açıyor. Uygulama şimdilik sınırlı ama “Çok iyi oldu, çocuğum yüksek teknolojiyle tanıştığından beri derslerinde daha başarılı oldu” diyen çıkmadı henüz. Eleştiriler tablette yoğunlaşıyor; dersliklerde akıllı tahta uygulaması tasvib görüyor ama her öğrenciye bir tablet verilmesinin

“Fatih Projesi” adı altında deneme uygulaması başlatılan “her öğrenciye bir tablet” kampanyası kapsamında Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı bir okulu ziyaretinde öğrencilere şöyle seslenmiş: “Bunlar birer araç, asıl olan sizin kendi becerileriniz, düşünceleriniz, kendi fikirleriniz. Bunları da araç olarak kullanacağız, ama bunları çok fazla fetişleştirmeyeceğiz. ‘Bunlar her şeyi yapar, bunlarla

“En sonunda konser anı geldi çattı ve... Justin sahneye çıktığında sanki Sûr borusu üflendi, çığlık seslerinden gökyüzü yarıldı, kulaklar duymaz oldu.” Bu satırlar birkaç gün önce tezyîd-i kudûmü ile İstanbul'u teşrîf eden, ergen çağında bacak kadar bir pop yıldızının konserinden sonra demokrat ve bir hayli aklı başında bir

Bizde hükûmet edenler, şûranın, meşveretin, danışarak iş görmenin faziletine ve güzelliğine dair teorik sözler söylemeyi pek severler, nitekim Başbakan’ımız da aynı minvalde konuşuyor: “İstişare bütün tarihimiz boyunca bizim devlet ve idare geleneğimizin aslında en temel unsurlarından biridir. Alacakları kararları çevresindekilerle iştişare edenler çevrelerindeki alimlere, gönül insanlarına, kanaat önderlerine bilgi

“Bir yılda yoğurduk her mısraını/ Yüzüğe kaş ettik Ağrı dağını/ Dünyaya değişmem bir aksağını/ Bir kutlu töredir bizim türküler... Türküler bilirim Vanlı, Yemenli/ Yemen’in yolları güllü çemenli/ Söylemiş gelinler gözleri nemli/ Künyedir kuradır bizim türküler... Kavruldum ateşte boğuldum gamda/ Hepsi ayrı hava ayrı makamda/ Bir gelini sel aparmış Mugan’

DP iktidarının ne kadar hain ve zalim bir yönetim olduğunu isbat etmek, 27 Mayıs’a “meşrû” bir gerekçe göstermek isteyenlerin tutunduğu ilk bahane, şu meşhur “Tahkikat Komisyonu” efsânesi oldu yıllardır. Konu hakkında bilgi sahibi olmak isteyen bir öğrenci, arama çubuğuna tahkikat komisyonu yazdığında karşısına çıkacak ilk bilgi kaynağı Wikipedia’nın

Değişim her şeyi değiştirseydi, ertesi gün aynadaki yüzümüzü tanıyamaz olurduk. Hafıza diye bir şey vardır; tarih diye bir disiplin vardır. Hatırlarız ve unutmayız; böylece zaman içinde sürekliliği kurarız. Dünyada en az değişen şeyler değerler dünyasına dair. Bazı değerler kafatasındaki göz çukuru gibidir, Neolitik zamanların insanı kadar eski, belki ondan da

Dün öğle saatlerinde Ayasofya Camii’nin önünde mûtad kalabalıktan daha sıradışı bir izdiham vardı. Yılankavi kıvrılışlarla uzayıp giden kuyruğu görünce ümitsizliğe kapıldım, “Dönüp gitmeli en iyisi” diye mırıldanırken kapıdaki güvenlik görevlisi delikanlıya, hüsn-i hat sergisi için ayrı bir giriş olup olmadığını sormak aklıma geldi. Yokmuş lâkin lâf arasında sergiye Uğur

Gözlüğü icad eden o adama, milyonlarca insan gibi ben de minnet borçluyum. Belli bir yaştan sonra göz merceğinin yakın ve uzak mesafedeki şeyleri algılamak için büzülüp şişme özelliğini kaybettiğini ve bu yüzden her dört kişiden birinin miyop olduğunu teorik açıdan biliyordum; şimdi bizzat yaşıyorum. Yakın gözlüğümü her kullanışımda bulanık nesnelerin

İstanbulluların, Boğaz sahilinde kimseye müdâna etmeksizin oturup dinlenebileceği pek az yer var; bunlardan biri Paşalimanı Parkı. Parkta şu günlerde bazı kazı çalışmaları yapılıyor. Radyolojik usulle yapılan zemin etüdünde Serasker Hüseyin Avni Paşa ve Arapzâde yalılarına ait temeller bulunmuş. İBB, arsa mülkiyeti belediyeye ait bu iki yalıyı ihyâ etmek için tâ

Fazıl Say konusu fena halde kabak tadı verdi, yeni tâbirle “daral geldi”.Futbol takımlarında bazen, vaktiyle iyi top oynayan fakat artık koşmaya mecali kalmamış iyi bir 10 numara bulunur. Geride kalan on oyuncu, 10 numaranın gül hatırı için ekstradan koşmak, onun açığını kapatmak zorunda kalırlar hani. Fazıl Say da işte