Ahmet Turan Alkan

Günü kurtarmak, seyirciyi ekran başına mıhlamak, kısacası televizyonculuk kriterleri açısından Kadir Çelik'in yaptığı program "başarılı" idi; ama programın "tırnaksız" ifadeyle başarısını teslim ettiğimiz asıl ciheti, berrak bir zihniyet otopsisine imkan vermesiydi; açık oturumda konuşulanlardan ziyade "konuşulamayanlar"ın, konuşanlardan ziyade konuşamayanların niteliği daha

9 Ocak 1999Haftalardır huzursuz, iştahsız ve gerginim; belirsizlikten nefret ediyorum; nice yıldır siyasi atmosferi dikkatle izlerim, böyle bir şaşkınlık ve tereddüt yaşandığını hatırlamıyorum. Güzelim bürokratik sistemi, üç-beş beceriksiz politikacının elinde zebun görmek yüreğime dokunuyor. Adamlar ellerinden gelse bürokrasiyi de parça parça özelleştirmeye kalkışacaklar. Yönetimin bir ihtisas işi olduğunu anlamaya çalışmak

Kadim Şark'ın niçin "kıssa"yı tercih ettiği üzerine gereğince kafa yorulmalıdır. Kıssa hem söyleyiş tarzı, hem öğretim metodu, hem de tahlil biçimi olarak Batılı tarzda dikkat çekici bir surette ayrılıyor; ilk tabakası hikaye, ikincisi hikmet, üçüncüsü tahlil. "Kıssa"yı anlamadan şark'ın derununa

Gün bugün, devran bu devran hocam; siz "kostak kostak" yürümeyeceksiniz de kim yürüyecek? Size at da yaraşır, meydan da! "Onun ömrü rüzgar gülü gibi fırıldayıp durmakla geçmiştir" diye bıyıkaltı sızıltısı çıkaranlara niçin aldırış etmediğinizi çok iyi anlıyoruz hocam; onlar "güç"ü kitaplardan okuyarak öğrenebileceğini

Yeni başbakan namzedimiz Yalım Erez Bey, "Uzlaşma arıyorum" cümlesi ile manşetlere geçti. Bu söz, sıradan lafların sıra dışı dönemlerde oldukça garip anlamlar omuzlayabildiğine güzel bir örnek teşkil ediyor. Sadece koalisyon değil büyük bir ulusal uzlaşma aradığını ifade eden başbakan namzedimiz, parlamentonun yanı sıra "işçisi, işvereni, çiftçisi, köylüsü,

Cumhurbaşkanı Sayın Demirel'in büyük ızdıraplar pahasına Olemp'ten ateşi çalarak insanlığa sunan Prometheus'u hatırlatırcasına demokrasi ve amme menfaati uğruna büyük çileler çekiyormuş intibaı vermesini bir türlü makul bulamıyorum. Hükümeti kuracak imkanları ararken "mümkün" yerine "muhal"i zorlamasını anlamakta da mazurum ve

Telefon dinlemenin, özel hayatın mahremiyet sınırlarını ihlal etmenin, haberleşme hürriyetinin çiğnenmesinin anayasa tarafından teminat altına alınmış bir temel hak olduğunu epeydir unutmuştuk; birdenbire hatırlayıverdik; iyi oldu. Telefon görüşmesini ihtiva eden kasetteki kişiler bir medya yöneticisi ile bir bakan yerine başka kişiler olsaydı bu derece hassasiyet yaratır mıydı? Türkiye aylardan beri

14 Mayıs 1950 seçimlerini Demokrat Parti'nin seçim beyannamesi veya partinin ilk yüz gün içinde yapmayı tasarladığı icraat programı kazanmadı; Demokrat Parti bir fikir partisi de değildi: CHP karşısında DP'yi açık farkla iktidara taşıyan temel saik, o an içinde yaşanılan "durum"du. Bir başka ifadeyle

"Mikrofon esrikliği" diye keyif verici bir alışkanlık türü var ki, ona ne Yeşilay karışıyor ne de Narkotik polisi. Önceden ne söyleyeceğinizi iyice ölçüp biçmiş olsanız bile sizi dinlemeye hazır kalabalıktan yüksekçe bir yerde duran mikrofonun önüne geçip monoloğa başladığınızda, ses yükselticinin trafosundan sinsice yayılan "mikrofon esrikliği"

Toprak, yaz güneşinden emdiği sıcaklığın tesiriyle henüz direniyor; ama ne kadar dayanır bilinmez. Bu satırları yazarken penceremin çerçevesinde hayli zamandır özlediğim bir tabiat hadisesinin kendi diliyle göklerden yere indiğini fark edip çocuklar gibi sevindim; kar yağıyor! Şimdilik sadece şehri çevreleyen yüksek tepelerde tutunabilmiş gibi; ama böyle yağarsa tez zamanda sokakları

Sonunda Reha Muhtar bile Türkiye'nin "tuhaf bir dönem"den geçtiğini fark ettiğine göre vaziyetimiz bu defa gerçekten "garib'ül-acib" demektir; ekranda "Sibel Can 27 saatten beri gözaltında tutuluyor." spotunun, trafik sinyal lambası gibi yanıp söndüğünü görünce benim de yüreğim ağzıma gelmedi

Siyasi partilerin varlık sebebi, halk arasında mevcut bulunan siyasi eğilimleri temsil etmektir. Bu açıdan bakıldığında siyasi partilerimizin aslında neyi temsil ettiği berrak görünmüyor; çünkü şahsi kanaatime göre Türkiye'de siyasi hayat şu anda siyasi içtihatların temsilinden çok bizatihi siyasetin, siyasi iklimin varlığı-yokluğu üzerine kilitlenmiş haldedir. Doğrusu bu durumda partilerimizin

Yedeksubaylığım esnasında firarı alışkanlık, hatta neredeyse bir hayat tarzı haline getiren gedikli bir asker firarisi tanımıştım; yaşı kırk beş sularındaydı ve saçı-sakalı ağarmıştı; belirli bir mesleği yoktu. Kim bilir yine nerede inzibatlara yakayı ele vermiş, son firarından ötürü aldığı hapis cezasını çektikten sonra kalan borcunu ikmal etmek üzere apar-topar ait

Yavuz Gökmen "adamım"dı; elime geçen hiçbir Hürriyet gazetesini onu okumadan bırakmadım; hem namuslu bir demokrattı hem de iflah olmaz bir Galatasaraylı; hangi niteliği daha önde geliyordu hiç düşünmedim; ikisini de yakıştırıyordu. "Ne hasta bekler sabahı" başlıklı yazısını üniversite kampusündeki küçük lokantada okudum; küçük yaşlardan beri

STV'de İlber Ortaylı Hoca, İtalya'nın hiçbir makul gerekçesi mevcut değilken çıkardığı siyasi kriz üzerine çok olgun bir değerlendirme yaptı. Büyük devletlerin siyasi davranışlarını dengeleyici bir rol oynayan bürokrasinin bugünlerde İtalya'da devre dışı kalmış gibi göründüğüne işaret ettikten sonra Türk kamuoyundaki gösterileri "estetik ve

Olup bitenler görünürde akli bir teselsülün eseri imiş gibi görünüyor; ne var ki ma'şeri şuurumuz zayıflatıldığı ve fikr-i takib hissimiz avareleştirildiği için makul gibi görünen fikri teselsülün son birkaç halkası dışında daha derine ve eskiye gidebilmek mümkün olmuyor. Yine sokaklardayız. Haklı bir dava için eylem yaptığına inanan yüz

"Gündem", kamuoyunun burnuna geçirilmiş bir halka; Türkiye'yi hükümet değil "gündem" yönetiyor. Son birkaç ayda Türkiye'nin gündemine ansızın giriveren şaşırtıcı gelişmeler, sadece kamuoyunu değil hükümeti de dümen suyunda götürüyor. Haber bültenleri! Brezilya dizilerine döndü. Kamuoyu, olup-biteni, kamu hayatından dışlanmış olmanın verdiği sükunet ve

Ben yine aynı yerde duruyorum. Türkiye, bugün değilse bile yarın çeteci-işadamı-siyasetçi muaşakasının sebep olduğu kirlilikten arınabilir; bugün değilse bile yarın Türkiye hakikaten bir hukuk devleti" sıfatına hak kazanabilir. Enflasyonun tek haneli rakamlara indirilmesi, işsizlik illetinin ortadan kaldırılması gibi devasa problemlerin bugünden yok edilmesini imkansız görmüyorum. Ama hakikate karşı hürmetsizliğin

Polemiği sevmiyorum; hele bir başka yazarın yazdıklarından hareketle polemik gibi algılanabilecek tartışma berzahlarına girmek hiç tarzım değil; ama cumartesi günü Hürriyet gazetesinde genel yayın müdürü Ertuğrul Özkök'ün yayınladığı "Entelektüel Haymatloslar" başlıklı yazı, çok önemli bir zihni dönüşümün işaretlerini taşıdığı için üzerinde durulmağa değer göründü bana. Sayın

Tartışmadan önce işin aslına bakmalı; bizim sansür deyip geçtiğimiz kelime Latince'nin Batı dillerine hediyesi: "Censor", eski Roma Cumhuriyeti'nde nüfus ve ahlak meselelerine bakan yüksek rütbeli görevli anlamına geliyor; kelimenin İngilizcedeki karşılığı da buna yakın: "Başkalarının ahlaki davranışlarını kontrol eden kişi". Aynı kökten