Ahmet Turan Alkan

"Dil Devrimi"nin başarıya ulaşıp ulaşmadığı hakkında "dil devrimcileri"nin kanaatini bilmiyorum; belki eserlerine bakıp iftihar duyuyorlardır; kendi bilecekleri iş fakat "devrim"in sonuçlarıyla gururlanmadan önce şu papuçtaki taşı fark etseler iyi olacak gibime geliyor: Koca kamûsu değiştirdik; hezar tebrik ama hepsi hepsi on

Güreşçi Harun Doğan'ın, kendi ifadesine göre telâş eseriyle formasında ay"yıldız armalı kokardı olmaksızın mindere çıkması Türkiye'de hayli abartılı yankılara sebep oldu ve bu olaya bağlı olarak "milliyetçi bir terör" estirildi. Bu abartılı terör kampanyasının ne kadar iki yüzlü olduğunu test etmek kolay;

Ülkemizde fikir selâmeti tehlikede: Hangi fikrin seslendirildiği pek ehemmiyet taşımıyor; kimin o fikri dile getirdiği daha önemli. Bu küçük tespit, fikir dünyamızdaki omurgasızlığın röntgen filmi hükmündedir. Fikrin bizatihi kendisi değer taşımadıktan sonra kim tarafından dillendirildiği ne kadar önemli olabilir? Kürsüde konuşan rektörün söyledikleri elbette bir fikirdir; fakat daha ziyade Recep

Şu yazarın (adı önemli değil) yaklaşımındaki gizli kibire, tenezzül göstermezlik hâletine ve zihnî kategorilerindeki sığlığa bakar mısınız: "Maksat irticayla suçlanan memurları uzaklaştırmak olduğu için bugünlerde Sezer'ci kesilen dinci basın üzerinde durmuyorum"!.. Siyâk ü sibâkında okuyucularını hangi yüksek mütâlaalarla tenvîr ettiği önemli değil yazarın, kendi takımının (yani

"Enerji tüketenlerin üç aydan bir yıla kadar hapsine..." terânesiyle başlayan savcı iddianamelerinin eli kulağındadır herhalde. Enerji krizi karşısında hükümetin bulduğu tedbir bizi iki dünya savaşı arasındaki Türkiye'nin vâriyet kavrayışına götürüyor: "Yoksullukta eşitlik!" Şöyle böyle 60 yıllık bir maddi, elle tutulur bir gerilemedir bu. Türkiye,

Her sene aynı panayır gösterisinin, aynı ortaoyununun sergilenmesi çoktandır kabak tadı verdi; ne var ki bizimkilerin bu şaklabanlıkları bu derece ciddiye almasının ciddiye alınır tarafı kalmadı. Ermeni lobisi gerek Avrupa'da gerek ABD'de konjonktürü müsait gördüğü her demde bir jenosit karar tasarısı gündeme getirir. Her defasında başta

Hayır, bu tamamen bizim alaturkalığımızdan, iştihamızdan kaynaklanan bir davranış bozukluğu olamaz; "N'olacak bu memleketin hali?" sualini her gün gündemin çengeline takan saik, toplum hezeyanının yansıması değil. Devlet, gereğinden fazla müdahil, olması lazım gelenden daha çok merkezde ve aslında kaldıramayacağından daha çok sorumluluk ve yük omuzlamış durumda.

Ah efendim! "Göller bölgesinde bir ada" olmanın affedilmez cürmünü nasıl tahmin edebilirdiniz ki; biliyorum mükeddersiniz; ama muğber olmadığınızdan eminim; belki bir miktar ye'se uğradınız lâkin kahırlanma lüksüne sahip olmadığınızı biliyorsunuz; çünkü "göller bölgesinde ada" olmayı bilerek tercih ettiniz. Ah efendim! "Paran çoksa kefil,

Sahi, o kadar ikiyüzlü, o kadar riyâkar ve aslında o kadar anormal miyiz; "mizah yapanların hadiseleri o kadar abartmaya hakları vardır, üstünde durmaya değmez" deyip geçilecek cinsten değil bahsettiğim karikatür; ülkenin en kıdemli karikatüristlerinden Oğuz Aral, meseleyi köşesinde şöyle yorumluyor: İlk karede "TC gümrüğü" yazılı bir

Türkiye makas değiştirirken ne kadar çok gürültü çıkıyor. Türkiye makas değiştiriyor mu? Evet, kesinlikle evet! 1982 Anayasası'nın o çok tartışmalı ve yetersiz hükümlerini bile çiğnemek uğruna Türkiye'yi "hukuk devleti" prensibinden geriye doğru götürmek arzularının başka anlamı olabilir mi? Sadece "ithamdan önce delil gösterin&

Reha Muhtar'ı bugüne kadar küçümsediğim için kendimi ayıplıyorum; Sayın Muhtar tarafından yönetilen "büyük haber merkezi"nin mutfağında kotarılan haberlerin, aslında Türkiye'nin ve Türk halkının gerçek gündemini teşkil eden şeyler olduğunu fark edemediğim için mahcubum; hayır, kinâye ile Sayın Muhtar'ı yermeye çalışmıyorum. Benimkisi

Başbakan'a bir haller oldu: "Türkiye'nin yüzde 90'ı ayda 120 kilovatın altında elektrik tüketiyor, dolayısıyla bu miktarın üstünde tüketenlere yapılan zam uygulaması hakçadır." diyor. Doğrusu epeydir Başbakan'ın danışmanlarıyla meşveret ettiğinden şüpheliyim. Bu söz düşünülerek söylenmiş ise skandaldır, ayaküstü bir cevapsa skandalın

İlim adamlarının tören kıyafeti olan cübbe neyi temsil ediyor? Klasik eğitim tarzında ilim adamlarının "bürokratik sınıf" aidiyetini gösteren cübbe benzeri bir alâmeti yoktu. Modern ulemânın "cübbe" telebbüs etmesi bize Batı üniversitelerinden geçmiş bir gelenektir; hattâ artık mezun öğrencilere bile birer cübbe ve kep uydurup tören düzenlenmesi

Bu "on altı Türk devleti" efsanesini kim çıkardı bilmem; daha ilk duyduğumuzda, "bu işi iyi yapıyorsak ilk on beşi neden battı?" diye kendi kendimize sormuştuk. On altı Türk devleti övüncünün ardında Türklerin müstakil devlet kurmaktaki tarihî kararlılıkları ve becerilerinin varlığı mütearifesi yatıyordu. Devlet kurmak büyük oranda

Muasırlaşma iştihamız nükleer santraller söz konusu olduğunda kibirli bir karın tokluğuna dönüşüveriyor; bu zekâveti neye yormalıyız? Türk entelijansiyasını, bütün Batı dünyasında halen çatır çatır işlemekte olan nükleer santrallerin "yan tesirleri"ni fark ettiği için tebrik etmeli miyiz? İsterseniz acele karar vermeyelim; nükleer santrallerin yan tesirleri var, doğru; ama

Politikacıların taşra ziyareti bir lütuf gösterisi gibi: "Tabanın sesini dinlemek, seçmenlerle bütünleşmek" gibi tuhaf diskurlar. Liderlerin Anadolu seyahati, sanki ezâ verici bir borcun eza verici taksitlerinden birinin daha ödenmesi üslûbunda gerçekleşiyor. Taşra ahalisi, daha birkaç yıl evvel yalvar"yakar oy isteyerek etraflarında gezinen seçilmişlere bu defa "

Ben YÖK aleyhine koparılan yeni fırtınaya iştirak etmiyorum; Kemal Gürüz ve arkadaşlarına haksızlık ediliyor; çünkü onlar, bugüne kadar yaptıklarından daha fazla ve farklı bir şey yapmadılar; iki gün öncesine kadar sistemi veya Gürüz'ü savunanlar, dünden bugüne neyin değiştiğini açıklamak zorundadır. YÖK'ün son rektör ataması, bir öncekinden

Türkiye'de öyle mahfiller var ki, dindar bir Mûsevi veya Hıristiyan, bu mahfillerde dindar bir Müslüman'dan daha fazla saygı ve itibar görür; buna mukabil insanî vasıflarına bakmaksızın her nevi gayrimüslimi istihkârla gören mahfiller de yok değil. Demek ki "din"in inanç olmakla kalmayıp hayata ve

9 Temmuz Pazar tarihli Yeni Şafak gazetesinin politika sayfasına şöyle bir göz gezdirenler "vay canına" demekten kendilerini alamayarak şöyle düşünmüş olmalıdırlar: "Galiba bu defa merkez sağın vaziyeti iyice kötülemiş bulunuyor!" Yeni Şafak okurları için pek şaşırtıcı (Yoksa "eğlendirici" mi demeliydik?) haber, bir sayfa sekreteri