bize lazım olan çalışmak ve emek sarfetmek kavramına yeni bir yorum getirmektir, yani "sa'y" ama Hazreti Hacer gibi muhâl ihtimalleri zorlayarak, ümitsizliğe kapılmadan, ısrarla ve kararlılıkla çalışmak Haydi o çok bilinen fıkrayı bir kere hatırlayalım: Askerlik haricinde yolu gurbete düşmemiş bir ihtiyar, Hac dönüşünde ziyaretçilerine intibalarını

Araplar Mekke'de modern bir şehir kurmak istemişler ve üç aşağı beş yukarı bu arzunun bütün görünür icaplarını yerine getirmişler fakat Mekke asla modern bir şehir değil. Suud kamu idaresi Mekke'yi modernleştirmek konusunda mütereddid kalmış. Bu tereddüd sadece Mekke'nin özel şartlarından değil, belki bütün Ortadoğu

Rüyasında Efendimiz'i görenlerin O'nu dünya gözüyle görmüş gibi sayıldığını biliyordu; bu nükteyi hatırlayınca kalbine sevinç doldu. Gözleri yaşardı. Gördüklerini yeniden hatırlayarak zihnine nakşetmeye çalıştı. Fakat! Siz bu satırları okuduğunuzda ben -nasip olursa- büyük ihtimalle iki cihan serveri "Efendimiz"in yurdunda olacağım. İçimde bu ziyaretin

O kendine mahsus sinema birikiminin üstüne birşeyler ilave ederek zenginleştirememek bizim için kayıp oldu. Kendi toplumumuza hikaye anlatmak kabiliyetimizi körelttik. Açık konuşmak gerekirse, Hollywood tarzında çekilmiş filmler, bizim kültürümüze dair bir verim olmaktan ziyade "Mankurt sineması" olarak adlandırılsa yeridir Bizim eski yerli filmleri seyretmenin entelektüel muhitlerde hiç de

Hiçbir şey göründüğü gibi değildir; duvar yazılarının "ana—baba terbiyesi almamış" haylaz çocukların işi olduğunu düşünenler yanılıyor; "İyi aile çocukları"nın da duvarlarda varolmak hakları vardır. "Yazmak acıyı hafifletiyor" diye düşünenler, sadece entelektüel kriz içinde lodos yemiş gibi çırpınıp duran okur yazar takımı değildir

Evvela samimi bir itiraf: "Yıkılacak, yıkılıyor, yıkıldı" haberleri dikkatimi çekene kadar ben Mekke'de Osmanlı yâdigârı bir kalenin varlığından habersizdim. "Haberdar olmak şart mıydı" diye sorulduğunda belirtmeliyim ki varlık bilmekle mümkündür. O âna kadar benim için Ecyad Kalesi yoktu, çünkü bilmiyordum. Hacc farizasını yerine getirmiş

Maddeyle haddi mütecaviz derecede uğraşmaktan ötürü vicdanı berelenmiş, ruhu örselenmiş bir kavimle karşı karşıyayız. Dünya, "batılı insan"a imtihan ediliyor bugün; tarihin gördüğü en yırtıcı, en mütecessis, en azgın ve en becerikli insanla "Ey mutmain nefs: Rabbine ondan razı olmuş ve razı olunmuş olarak dön" Fecr:

İnsan emeğine, bütün dünyada geçerlilik kazanacak bir üst sınır koymak şarttır; alt sınırın belirli niteliğine karşılık üst sınırın "fuhş"a kadar tırmanabilmesi engellenmeli, sıradışı kalitedeki emek, sıradan emeğe nazaran makul nisbette endekslere bağlanmalıdır Ankara'yı ilk defa 1970 yılında görmüştüm; ecnebi filmlerde gördüğümüz arkaplan bilgileri haricinde asrîlik

Sorulacak suali kalmayanlar herşeyi bilenler değillerdir; kendilerini teskin eden cevapların sathında yeni sual kıymıklarını hissedemeyecek kadar dikkatlerini kaybetmişlerdir sadece Maddi mânevi bütün birikimimiz aslında keşif, icat, araştırma, tahlil veya derinlemesine teemmülün değil de, tam zamanında, doğru istikamete yöneltilmiş, meseleyi kaplayan ve kapsayan soruların eseridir desek mübalağa etmiş olur muyuz? Soru

Hamâset, sadece kahramanlık hikâyelerine abanıp kalmak değil, kahramanlığın tüketilişidir; satanı anladık da müşterilere ne oluyor diye sormalı. Hamâseti harcıâlem hale getirmek, her gün Hazreti Musa'nın gösterdiği âsâ mucizesini tekrarlamaktan farksız. Mucizenin sirke düşmüş halini tasavvur edebilir misiniz? —Ne çağıdır, ne çağıdır? —Ne olacak; çağımız sosyal bunalımlar ve patlamalar

Tarihteki İslâm enerjisini büyük bir medeniyet haline getiren aksiyon "söz" idi. Sözden kopuş ataleti ve dünyadan, gündelik icap ve suallerin cevabından kopuşu getirdi. Müslümanlar, kitaplarına ve ahitlerine bağlı kalmadıkları için Batı dünyası karşısında geri düştüler demiyorum, tam aksine, daha kapsamlı olarak sözle ilişkilerini âvâreleştirip, sözle insan arasındaki ara

Yüksek teknolojiye yön verenler, teknolojinin istenmeyen yan tesirlerini daha yüksek teknoloji üreterek önleyemeyeceklerini farketmelidirler. Esasen uluslararası terörün asla beceremeyeceği ekolojik felaketler daha şimdiden kapılarımızı çalıyor. Bu ahlak problemini biz dünyalılar nasıl çözeceğiz; yüksek teknolojinin sahipleri, bilim ve hayal güçlerini biraz da bu önemli nokta üzerinde yoğunlaştırmak zorundalar Sanayileşmenin eski dünyaya

Câmilerimizin minberleri boştur; Nice masraf bahasına inşa ettirilen ve klasik devir camilerinde mihrabın sağ tarafında ihtişamla yükselen minberler, bugün câmilerin hayattan yalıtılmışlığını gösteren birer süslü sembolden ibarettir. Bu hüküm cümlesini paylaşmayabilirsiniz; minberler size o pek zarif mimari biçimiyle mescidlerde görevini pekâlâ ifa eden, cumadan cumaya imam efendinin dualar mırıldanarak ağır

-Hoşgeldiniz beyefendi; bana röportaj vermeyi kabul ettiğiniz için teşekkür etmek istiyorum; onca iş arasında... -Aman efendim ne demek, görevimiz. Bizler sizler sayesinde varız; teşekküre ne hâcet, işimiz bu!. -Bir sendika kurmak üzere olduğunuzu duyduk; ismini pek şey etmek istemiyorum; tam olarak neydi acaba? -Mahcub olmanıza gerek yok efendim. Duyduklarınız doğrudur.

İnsana dair ilk teorik bilgiyi tabiat bilgisi dersinde almıştık ve bu sınıflandırma biçimi hâlâ geçerlidir: "İnsan, baş, gövde, kollar ve bacaklar olmak üzere üçe ayrılır." Sonraki yıllar, insanın aslında daha kaç türlü tasnif edilebileceğine dair teorik bilgimizi artırmakla geçti ama gençliğimizin yaz mevsiminde tek klasmanlık bir tarife mıhlanıp

"Hobby" dememek için kendimi zorluyorum. Lugat, "merak, zevk için yapılan uğraş" karşılığını veriyor. Kavram, bizim için yeni değil; âşinâsıyız. Klasik kültürümüzde, aslında başka bir meslekle uğraştığı halde sırf zevk ve merak için seçtiği bir meşgalede asıl işinden daha muvaffak olmuş pekçok insan tanıyor, biliyoruz. "İptilâ&

O güzel ilkokul kitaplarından bir takımı kütüphaneme koymak, ara sıra sayfalarını karıştırıp çocukluğumu yeniden yaşamak, hiç hatırlayamadığım anları satır aralarında bulup yeniden keşfetmek isterdim. Nasib olduğunda bir gün Milli Kütüphane'ye sadece çocukluğumun kitaplarını yeniden bulmak için gideceğim. Benim yaşımda olanlar hatırlayacaktır ki, ilkokul çağlarında bizim çok güzel ders

Belki de bu serinkanlılığımın temelinde eşyaya bakışım yatıyor; bazı insanların antika merak ve tutkusunu anlayabilirim ancak onayladığımı söyleyemem; eşya benim için fonksiyonundan ibarettir. Sırf antika diye tombak bir şamdana dudak uçuklatan paralar ödeyip salonun mutena bir köşesinde, camekân içinde sergilemekte lezzet yoktur benim için. Şamdan mum tutturmaya yarar; onun altın

"Nedense her şehirde bir ulucami var" diyordu adam; televizyonda bir belgesel seyrediyorum. Spikerin bu cümlesine takıldım kaldım. Her şehirde niçin bir ulu cami bulunduğu ve ulu cami'nin hangi anlama geldiğini bilmiyordu. "Bilmemeye hakkı olabilir mi?" diye düşündüm? Bu soruya namuslu cevap vermek için, "

Renkler giderek daha çok ilgilendirmeye başladı beni; canlı ve birbiriyle kontrast teşkil eden renklerin rağbete binmesi, zannımca sadece bende değil hemen herkeste bir renk fikrinin derinleşmesine yol açtı. Çivit laciverdine boyalı tek katlı bir ev görmek, birkaç sokak ötede sarının turuncu tonuna yangelmiş bir apartman cephesiyle karşılaşmak her zamankinden çok

Evvela iktisat teorisiyle uğraşanlardan özür dilemem gerekiyor; iktisatla ve iktisat teorisiyle ilgim, lisans seviyesinden ibarettir ve aradan geçen yılları hesaba katınca bu bilgi seviyesinin haylice tazelenmesi gerektiği de aşikardır. Kavram ve anlam hatası yaparsam amatörlük hevesime verilmelidir. Geçenlerde bir iktisatçı arkadaşla başörtüsü meselesini konuşuyorduk. Başörtüsü konusunda anlaşılmaz bir inat mevziini

"Bana beyefendi diyemezsin; sayın valim diyeceksin" cümlesini hatırlıyorsunuz değil mi? "Sayın vali" velev ki baştan sona haklı olsun, bürokrasideki kartvizitini öyle bir heybet ve öfkeyle seslendiriyor ki dağlar dayanmaz; nerde kaldı ki ona, akademik hiyerarşide zurnanın son deliği mevkiindeki bir yardımcı doçent mukavemet edebilsin? Hayır, burası,

Kitaplar kaça ayrılır; cevap muhtelif ama bence "sual soranlar ve cevap verenler" diye kabaca ikiye ayırmak mümkün galiba. Sual soran kitaplar, nihai sahibinin eline ulaştığında iktisâdî bakımdan imâlat—satış—tüketim çemberini tamamlamayan cinsi teşkil ediyorlar; kitaptaki suale muhatap olduğu andan itibaren okuyucu, "tüketici" kimliğinden sıyrılarak imâlat

Sulugöz takımından değilimdir; metânetten değil, belki yeterince hassas olamadığım için bu insânî haslet bende zayıf kalmıştır ama geçen haftaki Aksiyon'da yayınlanan o resmi görünce ağlamanın sınırından döndüm desem yeridir: Altyazıya hâcet bırakmayan, kendini anlatan fotoğraflardandı. Onuncu sayfada, Ebru Nida Bilici'nin başörtüsüyle ilgili haberinin ortasına âdeta paslı

Falih Rıfkı Atay, kuruluş yıllarının gözde gazetecilerinden biridir ve bu yanıyla "köşk"e yakın gazeteci neslinin de ecdâdı sayılır. 1894 İstanbul doğumludur. Gençlik dönemine raslayan İttihat ve Terakki yıllarında, Bahriye Nezareti bünyesinde hususi kalem müdür muavinliği görevinde bulunması(1917), onun kariyer çizgisini de büyük ölçüde tayin etmiş gibidir.