İstanbul Cami Yaptırma ve Yaşatma Derneği tarafından yaptırılması düşünülen Çamlıca Camii için açılan yarışma sonuçlandı. Habertürk ekranlarında Üsküdar Belediye Başkanı Mustafa Kara’yla yapılan canlı yayında sunucu Didem Yılmaz, sohbeti şu cümleyle bağladı: -Gerçekten bundan böyle derneğin işi çok zor! Bu anlamlı cümle ile sunucu hanımefendi, bunca birbirinden güzel proje

İmar mevzuatından hiç anlamam, o yüzden iyi bir vatandaş olmadığımı düşünmüşümdür hep. “Sen hangi mevzuattan anlarsın ki zaten?” imâlarına verecek doğru-dürüst bir cevabım da yoktur. Mevzuat hazretlerinden her ortalama vatandaş gibi ben de korkarım. En azından dayıoğlumun bahçesinde yapmaya kalkıştığım kütükevin daha ikinci kütük sırasını çatarken hangi minik kuşun ilhamıyla

10 Kasım günü, bir haber sitesinin ifadesine göre “İzmir yine yaptı yapacağını”; aynı kaynağa göre “Cumhuriyet Meydanı inanılmaz bir görüntüye sahip oldu (Görüntüye sahip olmak?) Laikliğin ve Cumhuriyetin başkenti İzmir’de 2400 kişi Atatürk portresi oluşturdu.” Konak Belediyesi tarafından düzenlenen bu anlamlı faaliyetin duyurusunda, portre için siyah giyinmiş her kişiye

Fotoğrafı çeken muhabir arkadaşımızın adı belirtilmemiş ama haberin sonunda İHA imzası var. Habertürk’te yayınlanan fotoğraf Güneydoğu meselesini neredeyse tek kareye sığdırıyor. Arka planda şöyle bir sahne var: Yüksekova’da “sivil cuma namazı” kılındığı esnada bir grup öğrenci, açlık grevlerine destek için karayolunu trafiğe kapatınca polis su sıkarak eyleme müdahale

Takvime baktım az önce, Kasım’ın 7’sine gelmişiz. Havalar yüzünü astı, ee kış kışlığını yapacak elbet. Bizim oralarda 29 Ekim, Cumhuriyet bayramına ilâveten sobaları kurma ve ve tüttürme vaktidir. Düzdekine soba kurdurup kalorifer yaktıran kış, dağda kim bilir ne hoyratlıklarla hükümfermâ oluyordur? Fazlaca merakı mûcib bir durum değil; bir

Garip çıkışlarıyla gündemde minder kapmak için sık sık öne atılan bir tiyatrocu, 1881 adlı oyununu sahneye koymak için mâli destekçi aramış, bulamayınca İş Bankası’ndan kredi almış. Bu meseleyi bir köşe yazarı şöyle destanlaştırıyor: “[Tiyatro oyuncusu] Mustafa Kemal’in kurduğu İş Bankası’na gidiyor, 1881’i sahnelemek için kredi alıyor.

“Barikatları kim kaldırdı” tartışmasına Başbakan, yeni bir mecrâ gösterdi ve sözü ustalıkla asıl maksadına getirdi: “Bu ülkeyi çift başlı bir yönetimle bugüne kadar getirmedik. Bundan sonra da çift başlı bir yönetimle bu ülke bir yere varmaz. Eğer bu ülkede yani bir başkanlık sistemi arzu ediliyorsa ben bundan yanayım. Bir başkanlık

Önceki gün öğle saatlerinde bir arkadaşım, beni evine akşam yemeğine davet etti. Pijama-terlik konforundan vazgeçip akşam programlarına icabeti pek tercih etmiyorum. Dedi ki, “Tembellik etme, lüfer mevsimindeyiz, sana lüfer ikram edeceğim fakat o işin garnitürü; asıl ikram Boğaz’da yapılacak Cumhuriyet Bayramı kutlamaları; bizim evin pencerelerinden bütün sahneyi rahatça seyredebileceksin;

Bugün 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı; günün birinde Cumhuriyet Halk Partisi, 29 Ekim’i bahane edip ârıza çıkarmayı unuttuğunda 28 Ekim’den sonraki günün Cumhuriyet Bayramı olduğunu galiba hatırlayan çıkmayacak. Cumhuriyet’in kendi başına bir fazilet, bir iyilik ve güzellik kaynağı olduğu iddiası pek doğru sayılmaz. Cumhuriyet bir çerçeve, çok muğlak

Bizim bacanak benim gibi değil, tam bir sporsever ve fanatik Fenerli olduğu için ekranda spor namına bile ne bulursa (Yakantop, yüzme, golf, buz pateni dahil!) seyreder. Geçen akşam baktım, İstanbul’daki bayanlar tenis maçına takılmış. “Bir Türk erkeği nasıl tenis seyreder, genetiğimiz bozuluyor ayol” diye lâf sokuşturup kitap okumaya devam

DVD baskısı çıkana kadar Mustafa Kutlu’nun öyle zahmetlere girip sinemalara taşınarak hikâyesini bizzat kaleme aldığı Uzun Hikâye’yi seyretmeyeceğini bildiğim için bir nevi amca-yeğen hukuku yerde kalmasın ince fikirliliği ile kalkıp tâ sinemaya gittim. Uzun Hikâye elbette Mustafa Kutlu’nun eseridir fakat bana yeğen veya damat mesâbesinde bir yakınlıkta

Hacı Şükrü Aslan, -moda tâbirle- bir kamu kuruluşunda bahçevandı. Türk sanayiine demir filizi ve “Pelet” üreten kuruluşta, sosyal tesislerin yeşil sahalarındaki çimenler, ağaçlar, çiçekler, tarhlar arasında yıllarca hizmet etti; dikti, suladı, çapaladı, budadı, dökülen yapraklarını topladı. Günün birinde, “artık emeklilik vakti geldi” dediler. Evvela mesai arkadaşlarıyla, sonra bahçesiyle vedâlaştı. Nakl-i

Her türlü fotoğraf üzerinde manipülasyon yapmak artık çocuk oyuncağı haline geldi. Photoshop veya benzeri programlar kullanarak hiç çekilmemiş bir fotoğrafı kurgulayabilir, bir sanat yönetmeni edâsıyla sahneyi, dekoru, aktörleri üstelik büyük bir inandırıcılık ustalığıyla kareye yerleştirebilirsiniz. Fotoğraflar artık gerçeği birebir yansıtmıyor, sadece olabilme ihtimâlini işâret ediyor. Radikal gazetesinde dün yayımlanan o

Cumartesi sabah gazeteyi aldım elime; manşet üstünde, altın harflerle, “Ağaoğlu’nun hayali gerçek oldu” diye bir başlık. Ayrıntı adresi orta sayfa. Orta sayfayı açıyorum: Yine altından kocaman harflerle “İşte bu!” yazıyor. “Aa” diyorum, “Hayâli bu muymuş?” İrili ufaklı on civarında devâsâ blok. Vakit gurup saatleri, arkaplanda tatlı bir gece mavisi

Aferin o yiğit devrimci halk gerillalarına! Böyle üç-beş eylem daha koysalar hani, Kürdistan İşçi Partisi’nin iktidara gelmesi işten bile değildir! Diyarbakır ve Şırnak’ta 9 okula (Askeri okul muydu acaba?) eşzamanlı olarak molotof kokteyli ve el yapımı bombalarla saldırmışlar; toplamda 3 öğrenci, 2 öğretmen yaralı. Sabah saatlerinde, tam da

Bugünlerde kim Önder Aytaç’ın yerinde olmak ister? Muhtemelen coşkun tabiatının verdiği heyecanla Twitter hesabı üzerinden Başbakan’a yönelttiği hiç de hoş olmayan eleştiriler yüzünden işinden oldu Önder Aytaç; öğretim üyesi olarak görev yaptığı Polis Akademisi’nden apar-topar uzaklaştırıldı. O kelimelerin savunulacak, tevil edilecek tarafı yok. Çok üzüldüm, samimi olarak

Meclis tezkereyi kabul etti, CHP ve bir kısım entelijansiyamız tepki gösterdi. CHP Meclis’te ret oyu kullanırken ÖDP, TKP, Halkevleri, İstanbul Tabib Odası, Eczacılar Odası ve TMMOB İl koordinasyon kurulu vesaire Taksim’de protesto yürüyüşü yaptılar, “Tezkereniz sizin olsun, Suriye ile savaş istemiyoruz” dediler. Keşke Suriye’deki meslek kuruluşları da

Grup toplantısı yerine liderlerin haftalık basın toplantısı diye bir formül bulunsa daha şık olacak. Bunca zamandır yapılan naklen yayınlar esnasında parti gruplarından bir ferd-i vekilin çıkıp da ekranlar huzurunda bir parti meselesi konuştuğunu ben görmedim çünkü. Liderler konuşur, "grup" dinler; "Hangi grup liderini daha güzel dinliyor?"