-Üstadım, size kısa bir soru: “Müslümanların kontrolündeki bir yönetimin, siyasi muhalefete karşı tutumu nasıl olmalıdır?” -Sevgili Çekirge, İslâm, bir siyaset veya devlet teorisi koymuyor biliyorsun. Pratiğimize göre, muhalefet ârızî bir durumdur; aslolan hükümete herkesin itaat etmesidir. Muhalif bozguncu sayılır kestirmeden ve ceza görür. Siyasi muhalefet hastalık halidir, anormalliktir, tedavi edilerek

Yazarlığım hakkında bir gün, dobra bir eleştirmen aynı hükmü verirse elbette biraz üzülürüm fakat şaşırmam galiba... Sebebi şu, sanatın ve pek ‘sanat'tan saymadığımız zenaat işlerinin çoğunda –bir kısmında da desek daha doğru olur- maymun iştahlılıktan olsa gerek işi bir yere kadar getirip, biraz daha gayretle tam ustalık peştemalını

Önce tespit, sonra tahlil: Saray yönetimi ile PKK arasındaki çatışma, her iki taraf için –tırnak içinde- elverişli, doğurgan ve siyaseten ‘faydalı' bir iklim oluşturdu. Çatışmanın mağduru halktır ve elbette birlikte yaşama ümididir. Ardı ardına gelen siyasi başarısızlıklar ve gitgide bir kâbus haline gelen vahim gelişmeler, saray yönetiminin sıradan politik

Sultanahmet'teki terör saldırısına vakit geçirilmeden yayın yasağı konulmasını destekliyorum. Terörle mücadele kolay iş değil. 70'li yıllardan beri nerdeyse yarım asırdır terörle mücadele ediyoruz ve bu esnada güvenlik ve istihbarat bürokrasisinde bir takım tecrübelerin biriktiği kesindir. Bu birikim, bugüne kadar bir işe yaramamış gibi görünüyorsa da hemen

İstirham ederim, böyle çirkin, böyle provokatif bir sözü, maarif ordumuzun isimsiz neferlerinden bir ferd-i vâhidin söylemesi mümkün mü efendim? Bak bak bak, lâfa bak: “Sessiz kalmayın. Yazık; insanlar ölmesin, çocuklar ölmesin, anneler ağlamasın”mış! Zaten ilk duyunca, bunun bir öğretmenin ağzına yakışmayacağını şıp diye anladığımdan ‘araştırın' dedim çocuklara; nitekim

Yıl sonu izni için yurda dönen gelinim ve oğlum, yılın son günlerinde bana bir hediye paketi getirip açmamı istediler. Önce kitap sandım ama daha cici daha sevindirici bir şeyle karşılaştım: Kütük takvim. Kütük takvim artık hayatımızdan çıktı gibi bir şey. Bildiğim kadarıyla Diyanet ve bazı dini cemaatler her yıl namaz

Tesadüfün bu kadarına pes; kuruluşundan 93 yıl sonra Cumhuriyetimiz yine tehlike altında ve yine milletçe milli birlik ve beraberliğe çok ihtiyaç duyulan ‘özel' bir zaman dilimi içindeyiz. Resmî güvenlik güçleri Güneydoğu'da, yine devletin resmî nüfus kâğıdı verip vatandaş yerine koyduğu bir topluluğa karşı kanlı sokak çatışmaları sürdürüyor.

Hangi kanalda rastladığımı hatırlamıyorum; ilk tepkim, “yok artık” olmuştu. Haber, Suriyeli mültecilerin Ege'yi geçmek için kullandıkları şişme botlarda Ulaştırma Bakanlığı'nın AB standardını haiz olduğunu gösteren CE işareti arayacağı ile ilgiliydi. Kara mizaha son derece uygun bir durum olmasına rağmen bu tüyler ürpertici haber mizahtan ve izahtan

Bazı arkadaşlar, “Başkanlık sistemini tartışsak ne olur sanki; önemli olan güçler ayrılığı ve hukukun üstünlüğü ilkesinin korunmasıdır” şeklinde şeyler söylemeye başlayınca, “Âlemin delisi bir ben mi kaldım yahu?” diye üzerime alınıyorum. Acaba arkadaşlar, “Bu esnada gürültüye getirip güçler ayrılığını, hukuk devletinin üstünlüğünü, temel hakların dokunulmazlığını yeni anayasaya yerleştirebilir miyiz” diye

Yazıyı önceden yazdığım için geçtiğimiz 31 Aralık gecesi, meteorologların ortalığı birbirine kattığı gibi şöyle güzel bir kar yağışının olup olmadığını bilemiyorum; ne var ki hemen herkes eski yılı yenisine bağlayan gecede, kartpostal resimlerini hatırlatırcasına kar yağmasını, çocukların tatil neş'esiyle sokaklara dökülüp kartopu oynamasını, plastik leğenlerden kaydırak yapıp kaymasını

-Sevgili büyüğüm, siyasi liderliğinize ve kabiliyetlerinize duyduğum derin hayranlık çerçevesinde zihnimi kemirip duran bir soruya cevap bulmak için soruyorum, lütfen yanlış anlamayınız... -Sor bakalım, çekinme, hallederiz... -Bu yeni anayasa meselesi efendim. Ölçüyorum, tartıyorum bizim onca hayati mesele arasında bu konuyu niçin gündeme getirmek istediğimizi bir dala konduramıyorum... -Konuş konuş, dök

Partimiz, seçimlerde başarılı olduğu takdirde aşağıdaki projeleri hayata geçireceğine söz verir: Vesayetçi çevrelerin parlamenter sistemi kötüleme gayretleri doğru-dürüst bir sonuç vermemişti. Partimiz parlamenter demokrasinin canına okumayı yürekten vaadeder. İşleri yavaşlatan, oyalayıcı güçler ayrılığı prensibini tarihe gömecek ve basın dahil bütün güçlerin sevgili başkana bağlandığı bir fiili uygulamaya geçeceğiz; becerebilirsek yeni

Emin olamadığım bir noktayı Selahattin Demirtaş önceki gün aydınlattı; o, Türkiye'nin siyasi hayatında ve politik sisteminde zirvelere kadar gidebilecek bir aktör olmayı seçmedi. Milliyetçi bir refleksle kendini Kürtlerin geleceğinde ve tarihinde resmetti: “Kürtler artık kendi coğrafyasında siyasi irade olacak (...) Gelecek yüzyılda bir Kürdistan gerçeği olacak. Belki Kürtlerin bağımsız

Bilindiği kadarıyla dünyamız, koca kâinatta yapayalnız. Benzerine henüz rastlanılmadı. Başka bir gezegende bizimkine benzer bir dünya aramak çabaları hep boşa çıkıyor. Oysaki kâinat, havsalamızın alamayacağı kadar büyük ve kalabalık. Sayıya gelmez galaksiler, yıldızlar, gezegenler, nebulalarla tıklım tıklım iken biz insanlar dünyamızda yapayalnız yaşıyoruz. Çocuk tabiriyle sağımız solumuz sobe! Kimseler yok

Huzursuz bacak diye bir sendrom duymuş muydunuz? Belirtileri şöyleymiş: Uyku veya istirahat esnasında bacaklarda hissedilen rahatsızlık, huzursuzluk, hareket ettirme ihtiyacı, uyuşma, karıncalanma bazen de tam olarak tanımlanamayan bir his. Özellikle geceleri harekete geçermiş ve insanlar, “Bacaklarım kıpraşıyor, gıdıklanıyor, yanıyor, karıncalar geziyor” cümleleriyle yaşadığı sıkıntıyı anlatmaya çalışırlarmış. Yöneticilerimiz ‘Huzursuz bacak'

Aşağıdaki okuyacağınız cümleler, 9 Haziran 2010 tarihinde bu sütunda yayımlandı. Başlığı şöyleydi, “Aması-maması var bu işin”; 10 gün önce 31 Mayıs'ta İsrail'in Mavi Marmara gemisini basıp 9 aktivisti şehid etmesi üzerine kaleme alınmıştı. Ateşteki kestâneydi. Belki o yüzden İslâmi kesimde büyük tepkiyle karşılandı; sinkaflısından başlayarak İsrail

Eğer şu anda, herhangi bir mecrâda bu yazıyı okuyorsanız risk altındasınız demektir. Ne riski diyeceksiniz? Yazının sonunda görürsünüz ne riski olduğunu... Bir zamanlar, “Ekşi yemedim ki ağzım kamaşsın” diye bir söz vardı ki siz bunu “Ancak suç işlersem başım ağrır” diye anlayabilirsiniz. Hukukun en basit kuralıdır; evvelâ suç ve cezası

Bir kış akşamüstü kapı önünde merhabalaştık. Memleketin eski esnaflarından biri. Yaşıtları çoktan emekliye ayrılıp köşesine çekilirken o hâlâ her sabah çarşıya çıkıp dükkânını açıyor ve belli ki dinlemeye hazır bir ahbab görünce eski defterleri karıştırıp sohbet etmeyi seviyor. -Bundan elli sene önceydi. Ailenin en küçüğü, kızkardeşime çarşıdan okul için bir

Yanlış anlamaya meyilli olanlara açık çek: Mevlânâ'yı anma töreni için siyasetçilerin, devlet adamlarının her sene 17 Aralık'ta yeldire yeldire Konya'ya koşuşturmalarını tuhaf ve mânâsız buluyorum; kezâ her ağustosta aynı takımın Hacı Bektaş-ı Velî törenlerinde isbât-ı vücud etmeleri de abestir. Mevlevî gitsin elbette, Bektaşî-Alevî elbette

Birbirine geçmiş gibi görünen iki olayı, basitleştirip ayırmadan olup biteni anlamak zorlaşıyor. Bunlardan ilki hükümet işleridir. Hükümet, kendi yandaşlarına göre istikrarlı ve başarılı, muhaliflere göre hatalarla dolu bir yönetim gösteriyor. İkinci olay ise 17-25 vakasından sonra hükümetin Hizmet Hareketi'ne yönelik kavga başlatması ve halen süren imha operasyonudur. Bu

İslâmcı arkadaşlar bir aralar, “İnsan hakları mı; İslâm'da kralı var fakat kadrini bilmemişiz; bakınız orada işte” derler, Batı'nın insanlığa hayırhah bir değer ve kavram üretemeyeceğini savunurlardı. Yani bir bakıma biz, çok eskilerde yaşadığımız bir hayâtın güzelliklerini Batı vitrininde görünce ne oldum delisine dönmemeli, küçüklük kompleksine kapılmamalıydık.

Büyümek demek, biraz da masal sıcaklığından kopuş mânâsına gelir. Masal sıcaklığı?.. Masal sıcaklığı, sağlam, anlaşılır, basit ve sonu illâ ki güzel biten her filmden, her romandan, her hikâyeden beklediğimiz ve sonunda aldığımız şeydir. Yeşilçam sinemasının siyah-beyaz kordelâlarında yarım asır sonra hâlâ bulabildiğimiz bir eskimeyen lezzettir. Her iyi yazı, her düzgün

Başka birisi değil de, diyelim ki meselâ Bülent Keneş yazmış olsaydı şu satırları; veya bir seneden beri neyle suçlandığından bile haberdar olamayan Hidayet Karaca aynı cümleleri günlük defterine karalamış olsaydı... Ahmet Altan, Mehmet Baransu veya Can Dündar veya içinde yaşadığımız saçmasapan ruh ve fikir ikliminde ayakta durmaya çalışırken yüreğine tortulanan