Aşkolsun şu apartman katını çizen mimara, inşaatını tamamlayan müteahhite, duvarlarını tuğlayla örüp de sıvayan ustaya, pencerelerini, kapılarını takan marangoza, önce iki kat astar çekip daha sonra pırıl pırıl boyayan boyacıya... Aşkolsun! Öyle bir hüner göstermiş, Evliya Çelebi'nin tatlı tabiriyle öyle bir nakş-ı bukaalemûn eylemişler ki, kendi kendine her

Gazeteler ondan bahsederken "katliam sanığı" diyorlar; ben bir tuhaf oluyorum, daha doğrusu yüzüm gülmekle ağlamak arasında bir şekil alıyor: Cafer Erçakmak, Cafer Abi, katliam sanığı? Yok daha neler?.. Gözümle görsem yine inanmam derler ya, öyle bir güven hissi benimkisi; kaldı ki ben gözümle gördüm o gün Cafer Abi&

800 metrekarelik bir yeri gözümüzde canlandıralım; bir kenarı 40, öbür kenarı 20 metrelik bir dikdörtgen ki bu ufak küsurat ihmâliyle yan yana konulmuş iki tane tenis sahası kadar yer... -Hayrola üstad, bu tenis aşkı nereden zuhur etti diye sormayacağınızı ümid ediyorum. Araştırdım, öğrendim; 23x10 metre ölçülerinde tenis sahası. Sekizyüz metrekarelik

-Beyfendi bir dakika bakar mısınız? -Buyrun, bir şey mi var? -Beyefendi, çocuğum falanca hastanenin fişmekanca servisinde, felankes hastalığından ötürü aylardan beri tedavi görmektedir. İlaç ve tedavi giderlerini karşılayabilmek için önce arabamızı sonra evimizi sattık, yine de yetiştiremedik. Şimdi ise sizin gibi hayırsever insanların yardımlarıyla tedavimizi sürdürebiliyoruz. Bana inanmazsanız fotokopi yaptırarak

Biliyorum, hanımların büyük çoğunluğu, olduklarından genç ve güzel görünmekten haz duyarlar. Dünyada endüstriyel faaliyetin çok önemli bir kısmı, hanımların makyaj ihtiyaçlarını karşılamak üzere çalışıp duruyor. Miktarını bilmem fakat çok büyük rakamların söz konusu olduğu muhakkaktır. Yüzbinlerce insan bu sektörden ekmek yiyor. Değerli büyüğümüz, Ajda Pekkan Hanım-efendi'nin genç ve

Dediler ki, "Gazetenin yayın toplantısını perşembe günü Yozgat'ta yapacağız. Turkcell, 3G'nin tanıtım kampanyası için böyle bir faaliyet düzenledi. Helikopterle sabah Yozgat'a gidilecek, akşama dönülecek. Gelir misin?" Siz olsanız ne derdiniz? -İyi güzel gidelim ama, ben helikoptere hiç binmedim. Bu âlete binip uçmak

Cevap hakkım doğdu.Sadece benim değil, benimle beraber şöyle böyle 60 milyon küsur Anadolu ahalisinin bu lâflar hakkında söz söyleme hakkı bulunuyor. Anadolu ahalisi ki, -bilirim çünkü neredeyse hepimiz oralıyız- böyle durumlarda "Durunuz şuradan bir cevap hakkımı kullanayım; ince eleyeyim, sık dokuyayım; eleğimi getirin, tarağım nerede?" diye kendini

Değerli okuyucular, bu hafta köşemi, gazetemizin genç muhabir stajyerlerine vermeyi düşündüğüm bir dersin notlarına ayırmış bulunuyorum. " Magazin gazeteciliğinin püf noktaları ve magazin haberlerini kaleme alma tekniği konusunda örnekli bir analiz" başlığı altında hazırladığım bu bilimsel eseri aslında sizlere göstermek istemezdim fakat, ani bir program değişikliği sebebiyle derse yetişemeyince

Hadise birebir gerçek. Adapazarı civarında yıllar önce mark satan bir kalpazan çetesi yakayı ele verince hâkim soruyor, -Niçin mark basıyordunuz? Kalpazan lâfı eveleyip gevelemeden bastırıyor cevabı, -Türk Lirası değersiz; basmaya değmez, o yüzden mark bastık! * O paşamızın adını bir türlü çıkaramadım; hatırlamam da gerekmez zaten. Ne demişti vaktiyle hükümeti eleştirirken,

Bu haber, geçen hafta Hürriyet gazetesinde yayınlandı. DHA'nın Antalya muhabiri Mehmet Çınar'ın imzasını taşıyor. Bu habere göre Fevziye Mektepleri'ne ait Işık Üniversitesi'nin Anadolu'ya açılması maksadıyla çeşitli illerde tanıtım toplantıları düzenleyen Rektör Ekrem Ekinci, Antalya'da kendini dinleyen öğretmenlere hitaben

İdarecilik mesleğinin ilk görev yeri olarak yeni bir kararname ile teşkil edilen (....) kazasına tayin edilen genç kaymakam, daha ilk adımda "kurucu kaymakam" diye anılacağını farkettiğinde nefsinin okşandığını hissetmişti. Ne var ki onu, ilk görev yerinde garip bir sürpriz bekliyordu: Yeni ilçede çatısı çinko veya kiremitle kaplı bir tek

12 Haziran 2009 tarihinde ele geçirildiği ve Taraf Gazetesi'nde yayınlandığı andan itibaren sabah-akşam "Sahte midir, gerçek midir?" diye tartışmakta olduğumuz o meşhur "İrticayla mücadele eylem planı", günün birinde Türkiye'nin siyasî mizah galerisindeki en nadide müzelik eser olarak altın yaldızla çerçevelenecektir; buna şüphe

Saygıdeğer milletvekilleri, sevgili partili dostlarım. Partimizin grup toplantısında sizlere hitap etmenin şerefi içinde hepinizi saygıyla selamlıyorum. Gündemimiz mühimdir ve ülkemiz çok önemli olaylarla çalkalanmaktadır. Bakınız İstanbul'da düzenlenen 4. Uluslararası UFO ve Yeniçağ Kongresi'nin açılışında konuşan Sirius UFO Uzay Bilimleri Araştırma Başkanı Haktan Akdoğan önemli şeyler söyledi;

"Lüzumsuz şeyler tarihi" üzerinde uzmanlaşan meslektaşlarımız, mutlaka bu icadın ne zaman, nerede, niçin ve kimin tarafından ortaya konulduğunu yazmışlardır; doğrusu çok merak ediyorum fakat bugünlerde tembelliğim tuttuğu için bu "lüzumlu" bilgiyi araştırmak içimden gelmedi. O yüzden tahminen söylüyorum, bunu icad eden kişi, herhalde, "günün birinde

29 Mayıs Cuma günü kahvaltı esnasında, yer darlığından buzdolabının üstüne kondurduğumuz televizyonda hızlı zaplama turları atarken gözüm, stüdyoda mevzilenmiş Mehter takımına ilişince, "Dur bakalım ne olacak!" merakıyla seyre başladım. Televizyonların sabah programları bir âlem; daha evvel pek farkında değildim, kendimi tekaüde sevk edince ucundan-kenarından birazcık muttali oldum ki

İdarecinin Sesi dergisi bâyilerde satılmıyor; Türk İdareciler Derneği'nin meslekî yayın organı. Elimdeki nüsha 132. sayı olduğuna göre hayli eski, köklü bir dergi. Ayıptır söylemesi, mütekaid Mülkiyeli olmam cihetiyle bu dergide ara sıra yazdığım oluyor. Benim Mülkiyeliliğim SBF mahreçli olmaklığımdan, vaktiyle "mülkî âmirlik"te bulunmak gibi bir

En son kaç gün önce, hangi tarihte bir posta pulu gördüğünüzü hatırlıyor musunuz? Haklısınız, mektuplar gibi posta pulları da günlük hayatımızdan usulca çekilip kayboluveren eski zaman âdetlerinden biriydi. Zarflar şimdi sadece bankaların hesap özetleri veya ticari şirketlerin adrese gönderdiği faturalar için kullanılır oldu; üzerlerinde ise pul yok, sadece pul yerine

Fatma Ragıbe Kanıkuru hanımefendi'yi ilk defa bu yılın kış günlerinden birinde, Çemberlitaş'taki Türk Ocağı'nın konferans salonunda uzaktan gördüm. Başındaki eşarbın üstüne çektiği kara Kuvayı Milliye kalpağıyla farkedilmeyecek gibi değildi doğrusu. İkinci rastlaşmamız, bir hafta kadar önce yine Çemberlitaş'taki Birlik Vakfı'nın

Önceki hafta cumayı cumartesiye bağlayan gece, tam da gecenin sessizliğinde kuytu bir köşeye kıvrılıp yakın gözlüklerimi takarak kitap okumayı düşündüğüm esnada, televizyonda eski Genelkurmay Başkanı Yaşar Büyükanıt'ın gündemi sarsacağı öne sürülen bir röportaj vereceğini öğrendim. Sabahlara kadar devam eden televizyon tartışmalarını seyretmeye tövbeli olduğum halde merak ağır bastı,

Ah, ne mesut zamanlardı... Ah, ne güzel zamanlardı... * Okuyacak bir şey bulamayınca, "canım sıkılıyor, canım sıkılıyor" diye sızlanırdım da, "Niçin canın sıkılıyor evladım?" dediklerinde, "bilmiyorum, canım sıkılıyor işte" diye cevap verirdim. Bu cevabı lüzumundan fazla ciddiye alan halacığım, güzel gözlerinde hafif bir istihza pırıltısıyla

Asla temenni etmem ki şu benim yaşadıklarımı bir anlığına olsun, evet sadece bir anlığına olsun benim yerime geçip de anlayabilseniz; katiyyen temenni etmem; bunun nasıl ağır bir yük, nasıl mukaddes bir vecibe, hatta misyon olduğunu anlayamazsınız. Hani bir türkü vardır, "El zanneder ben deliyim" diye başlar, halbuki ikinci

Bu bir hikâye ama yaşanmış bir hikâye; bundan sekiz-on sene kadar önce, o geniş Ülkücüler ailesinin eski bir "Reis"inden dinlemiştim. Sonra da oturup yazdım bir güzel, sonra yayınladım. Adı "Marş" idi. Yer darlığı sebebiyle bir kısmını özetleyeceğim: İsmini açıklamayacağım o Ülkücü lider, 12 Eylül öncesinde

Cemaat dediğiniz, dağ başında bir manada mahsur kalmış birkaç memurdan, câmi ise şantiyeden müdevver çürük-çarık bir binadan ibaret olsa da vaktiyle "imâmet" mevkiinde vazife yaptığım için olsa gerek, içimde o defteri huzur-ı kalb ile kapatmıştım. Netice itibariyle günün birinde Kâbe'de hüccâc'a bayram namazı kıldırmak

Yazarın kötüsü kendinden bahsedermiş; aslına bakarsanız sadece kötü yazarlar değil, hemen herkes kendinden bahsetmeyi sever fakat aynı şeyi yazarlar yapmaya kalkışınca hoş olmuyor demek ki.Fakültede ceza hukuku ve kriminoloji dersine giren bir hocamız vardı; ismini ancak internet âleminde yaptığım uzun aramalardan sonra hatırlayabildim: Prof. Dr. Yılmaz Günal. Genç denilebilecek

Gerçekle doğru arasında bazen, arasına bir otomobil park edecek büyüklükte bir mesafe bulunabilir; nitekim filozofun biri, "Kesin doğruluk gerçek olmayabilir." derken galiba böyle bir şeyi kastetmekteydi. Aşağıda anlatacağım -daha doğrusu başkasından nakledeceğim- hikâyenin gerçekle hiç bir alâkası olmadığı kesindir; gerçek değil ama doğru olup olmadığına okuduktan sonra birlikte