Ahmet Turan Alkan

Ordunun, yargının, bürokrasinin, üniversitenin ve bazı basın organlarının "devlet elden gidiyor, Cumhuriyet tehlikede, Şeriat kapıda" gibi basit cümlelerle ifade edilebilecek endişelerini ciddiye alalım ve bu endişelerin içinde ne derece isabet barındırdığına dikkat kesilelim. Karar vermek durumunda olanları en çok zora sokan husus doğruyla yanlışı birbirinden kesin olarak ayırdetmek

Size 6. Uluslararası Türkçe Olimpiyatları'nın muhteşem gecesinden bir kare naklederek söze başlamak istiyorum. Bu ânı, canlı yayın yapan televizyon kameralarının gösterip göstermediğini bilmiyorum, muhtemelen dikkatlerini çekmemiş olabilir; kezâ gösterileri takib eden fotoğraf muhabirleri de bu sahneyi kaçırmış olabilirler; hattâ, bütün dikkat yoğunluğunu sahnedeki göz alıcı manzaraya kilitleyen binlerce

İlk planda konu hayli teknik ve sadece uzmanları ilgilendiriyormuş gibi bir görüntü verse de, aslında herkesi ilgilendiriyor; çünkü insan psikolojisi ile yakından ilgili bir durumdan bahsedeceğim. Bu mesele, atıf yapma, referans gösterme; bir fikrin irtibatlarını, bağlantılarını ve ana yatağını işaretleme konusudur. Bilim metodu dersi gören her öğrenciye, klasik bir kural

Bu sene, İkinci Meşrutiyet'in 100. yılı; geçenlerde bir radyonun spikeri, bu hadiseden bahsederken "II. Meşruiyet" diye telâffuz edince aklıma o mâlum ve meşhur nükte geliverdi: "Cehlin ol mertebesi ancak tahsîl ile mümkündür." Hatırlayacağınızdan eminim, bundan iki yıl kadar önce bir grup aydın ve üniversiteli

Fakültelerde "hâkimiyet kurmak" diye bir kavram geliştirilmişti; benim fakültem sadece solun hâkimiyetinde bulunmakla kalmıyor, öğretim üyesi ve öğrenci kadrosunun kısm-ı âzâmı itibariyle bir nevi sosyalist fikriyatın genel merkezi muamelesi görüyordu. SBF'nin öğrenci yurtları, bir sene önce polis tarafından aranmak isteyince, içerdeki dirençli öğrencilerin karşı koyması yüzünden