Şemdinli davası, Türk adalet sisteminde genel ortalama itibariyle "jet hızı" sayılabilecek bir sürede karara bağlandı ve iki astsubay hakkında kırkar sene ceza takdir edildi. Hadise, geçen sene kasım ayı başlarında cereyan etmişti; Van 3. Ağır Ceza Mahkemesi, duruşmaları birbuçuk ayda sonuçlandırarak kararını verdi. Bilindiği gibi bu dava ile

Stephen Hawking demiş ki, "Dünya artık tehlikeli bir gezegen oldu, yaşayacak başka bir gezegen bulmamız lazım." Vaktiyle Avrupa'yı tehlikeli ve yaşanmaz bulan göçmen adaylarının "yaşayacak başka bir gezegen"leri vardı. Myflower gemisi timsaliyle başlayan göç dalgası, Avrupalı marjinalleri yani maruz kaldıkları geçim sıkıntısı, politik,

Yeni ve güzel adıyla İstanbul Gösteri ve Kongre Merkezi'nin avlusunda daha gün batmadan binlerce kişi toplanmıştı. Kapılar açıldığı anda İstanbul'un en büyük kapalı alanlarından biri kısa sürede hınca hınç doluverdi. Hayır, içeride pop konseri yoktu. Seyirciler, eşine az rastlanır bir kültür ve dostluk hadisesine şahit olmak

O sahneyi hatırlıyorsunuz değil mi; ekranda gördüğümde dehşete kapılmıştım: Kocatepe Camii avlusunda Bülent Ecevit, kolunda eşi Rahşan hanım. Ecevit'in yüz ve vücut ifadesini fark edince âdeta kanım dondu; müthiş acı çektiği belliydi. Belki de onu günlerden beri komaya mıhlayan beyin kanaması o dakikalarda başlamıştı. Basınımız bu haberi ve

Avrupa Birliği'ne girme meselesi, liseyi dışarıdan bitirme hikâyesine döndü ve öyle olacağını yıllardan beri tekrarlayıp duruyoruz. Bu hazin hikâyenin en olumlu yanı, "diploma verecekler" ümidi ile lise müfredatını iyi öğrenmek ve hazmetmek yolundaki cehdimizden ibarettir. Peki, liseyi dışarıdan bitirmek, yani eğitimden üretime, yönetimden felsefeye kadar pek

Merak bu ya: Türkiye, "gözünün üstünde kaşın var" gerekçesiyle önce Irak'ı işgal edip, oradaki kamu düzenini paramparça ettikten sonra on binlerce sivilin ölümüne doğrudan sebep olsaydı... Ardından işgal kuvvetlerine karşı yeraltı faaliyeti yürüten direnişin liderini, kaldığı evin bacasına uçaktan çeyrek tonluk bomba atarak öldürseydi, Amerikan gazeteleri

Uşak Müzesi'nde başlayıp, şimdilik Kahramanmaraş Müzesi'ne kadar uzanan soygun rezâletleri, kriminal birer vak'a olmanın daha ötesinde vahim boyutlar taşıyor. Abdullah Kılıç'ın haberine göre Kültür Bakanı Atilla Koç, neredeyse bütün müzeleri kapsayan geniş kapsamlı bir tahkikat başlatmış. Bu rezalet silsilesinde yürek ferahlatıcı tek

TRT'de isyan varmış; Milliyet öyle diyor. TRT'de çalışan 1500 kişiyi temsil eden Haber-Sen adlı sendika kuruluşu, sansüre, kadrolaşmaya, baskıya ve giderek artan dinî yayınlara son vermek için bir basın açıklaması yapacaklarmış (siz bu yazıyı okurken çoktan yapmış olacaklar). Epeydir gazetelerde eğlendirici haber bulabilmek için arkeologlar gibi

Fotoğraftaki yerin önce, Kuzey Avrupa ülkelerinden birinin üniversite kütüphane salonu olduğunu zannettim; geniş ve aydınlık bir mekân, çiçek biçiminde yuvarlak masalar, kırmızı koltuklar, arı kovanı etrafında uçuşan arılara benzettiğim gençler, masaların üstü kitap dolu... Radikal gazetesi birinci sayfadan yayınladığı fotoğrafa, "Her kentte görmek isteriz" başlığı atmıştı; sonradan düşündüm

Devletin 1923'te kurulmuş olması, tamamlanmışlığı değil başlangıcı ifade ediyor; halbuki devlet halen kuruluş safhasındadır. Meseleye bir de bu açıdan bakarsak hükümetin meşruluğunu tartışmaya açan bürokratik muktedirlerin muhalefetini, ortada görünür belirtiler yok iken genç subayların yeniden tedirginleştiği söylentilerini, her dumanlı havada sayısı artıveren çete örgütlenmelerini, siyasi cinayetleri ve suikastleri

En son neyi, kimi, nereyi fethetmişiz; bir de böyle bakmalı. Asker zoruyla bir yere girmek mânâsını tercih ederseniz Kıbrıs Harekâtı gelir akla; aradan geçen otuz seneden sonra -çoğunluk itibariyle- Kıbrıs Türkü bile bu fetihten pek memnun görünmemektedir. "Açmak, nüfuz etmek; meâline âşina, anlamına hükümrân olmak" mânâsını öne alırsanız

Usul hukukuna göre adamı zanlı diye nitelemek lazım; zanlı, her ne kadar Danıştay binasında yüksek hakimlerin toplantı yaptığı salonu basıp, kendisini teşhis eden şahitlerin önünde kurşun yağdırarak, çıkış kapısında yakayı ele verse de, hukuken henüz zanlı. "Zanlı" kavramının altını çizmem sebepsiz değil, aradan daha on gün geçmeden kanlı

Ege'de iki savaş uçağının düşmesiyle biten olayı Hürriyet, "İki tarafta da aklın manşetleri" başlığı ile vermiş, ayrıntısı da şöyle: To Vima gazetesi, "Havada çarpışma, karada soğukkanlılık" manşetini tercih ederken Hürriyet, "Havada dalaş, karada mantık" başlığıyla yayınlanmış. Doğrusu güzel tevafuk, sağduyunun iki tarafa

İlk günlerin hedef ayırd etmeden sürdürülen yoğun salvosu hafifledi; tipi dinmeye yüz tuttu. Artık daha serinkanlı yorumlar yapılabiliyor; buna dahi şükretmek lâzım. Tipi dindi ama henüz koordinat tesbitinde bulunacak derece net görüş imkânı doğmadı. İşin içinde başka işler olduğunu herkes hissediyor da adres göstermek konusunda Kocatepe Cemaati kadar tezcanlılık gösteren

Siz hiç, birinci derecede azmettirici ilan edilen ve fellik fellik aranan bir kişinin, yaralı halde bir hastanenin acil girişine paketlenmiş halde bırakıldığını duymuş muydunuz? Dünkü gazetelerin manşetini işte bu meçhul (!) yaralı işgal etti. İşin garibi, ağır yaralıyı hastaneye kimlerin, nasıl bıraktığını kimselerin görmemiş olması; üstelik en sıradan sokakları bile gözleyen

1- Saldırgan hemen yakalandı ama cuma günü öğle vakti itibariyle emniyet hadise hakkında hâlâ açıklama yapamadı. Niçin? 2- Saldırganın ardında "çil çil" deliller bırakarak cinayet işlemesi çok dikkat çekici; bu, kamuoyunun orta zekâlılık seviyesine bir gönderme midir? 3- Cinayetin ilk saatlerinden itibaren hükümeti, parlamentoyu, siyaset kurumunu hedef tahtasına

Bırakınız efendim 24. maddesini; diğerlerini ayırıp 24. maddeye katılmak ne demek; ben bu anayasanın tamamına kalıbımı basıyorum, bayılıyorum. Dibâcesinden geçici hükümlerine, İnkılap kanunlarının korunmasını muhtevi 5. bölümünden Son hükümlerine kadar günde bir kere Karcığar makamından tilâvet etmeden rahat edemem; ayrıca hıfzımı da ilerletmekteyim (üçüncü cüz)... Sayın Cumhurbaşkanı'mızın Harbokulunda

Sebuh Usta (Sebuh Uslan) hemşehrimdi; geçenlerde, yıllardan beri yaşadığı ABD'nin Maryland eyaletinin Littletown şehrinde vefat ettiği haberini aldım ve çok üzüldüm. Hiç karşılaşmadık; hiç yüz yüze gelmişliğimiz olmadı. Muârefemiz gıyâbî tarzda başladı, kıtalararası telefon görüşmeleriyle pekişti ve öylece nihâyete erdi. Varlığından ilk defa rahmetli Cinuçen Tanrıkorur'un