Bayram edeceğimize derdimize yanalım: “Müslüman’ım” diyenler kendi aralarında “bayram”ın icaplarına riayet etmiş olsalar sıkıntıların kısm-ı âzâmı ortadan kalkar. Tarafeynini Müslümanların teşkil ettiği nizâlar, Haçlı seferlerinden daha çok tahripkâr. Teşhis arayalım; acaba Müslüman Müslüman’ın kurdu mudur? Hicretin 36. yılı. Kuzey Hicaz civarında Ureyne kabilesine mensub biri, Hazreti Ali’

Ergenekon davasında mahkeme kararı açıklandı. Benim çıkardığım sonuç şu: “Ergenekon lobisi” zannettiğimizden daha güçlü ve etkili; özellikle basındaki ve siyaset dünyasındaki ağırlığı şaşırtıcı derecede büyük. İki muhalefet partisinin Ergenekon sanıklarına (şimdi teknik açıdan hükümlü oldular) duyduğu muhabbet ve yakınlığı, son seçimlerden önce farketmiş ve nasıl da şaşırmıştık. Çok ciddi savcılık

Küçükçekmece Belediyesi fevkalade bir eseri ayağa kaldırdı. Aziz Yeniay, kültür hizmetleri ve yatırımları konusunda çok dikkate değer bir marka isim. Kültür ve irfânımıza bu eseri kazandırdığı için şükranla yâdedilmeyi hakediyor. Sadece Halkalı, Sefaköy ve Cennet Kültür merkezlerinde düzenlenen eğitim ve kültür programları bile iftihara vesile olacak bir kalite sergiliyor. Düzenli

Bilgi eksikliği yanlış değerlendirmeye sebep olabilir, bilginin üretildiği araçtaki zaafiyet de öyle; kezâ metodik kusurlar gibi daha nice faktör yüzünden yanlış yapabiliriz. Bu bakış açısı mâkul bir şey gibi görünüyor çünkü doğrunun herkes tarafından algılanabilecek kadar net bir tabiata sahip olduğunu ima ederken yanlış anlamaya ise bazı zaafların yol açtığını

İslâm Tarihi’nin çok iyi yazılmış olmasına rağmen az bilinen ve az okunan ve az anlaşılan fasıllarından biri şu: Hicaz menşe’li ilk İslâm hükûmeti, daha ikinci halife Hz. Ömer zamanında Hicaz’dan çıkarak bir Ortadoğu gücü haline geldi; devletin yeni vilâyetleri Irak ve Suriye, şaşırtıcı denebilecek kısa bir zaman

İftara yakın televizyonda dini sohbet seyretme mûtadım yoktur, lâkin tesadüf; ortalığı kırıp geçiren o meşhur repliği tesadüfen canlı canlı seyrettim. Dikkatimi çekmedi, daha doğrusu bazı arkadaşların tasvir ettiği üzere tüylerim diken diken filan olmadı. “Doğru söylüyor adam yahu” diye düşünmüş olmalıyım ki, muhtemelen yeniden Yeşilçam filmi gösteren kanala döndüm. Yani

The Times’a aralarında “bağzı” Türklerin de bulunduğu bir gürûh ilan vermiş, Gezi’den ötürü Türkiye’yi acı acı yermişler; önemli diplomatik çevrelerin buna benzer sert tepkileri olmuştu. Üst üste konulup düz bakıldığında bu tepkileri anlamakta zorluk çekiyorum ve “dış mihraklar”ın, Türkiye’ye çamurlaşmak için bahane aradığını görüyorum ama

Gezi parkıyla ilgili son yargı kararı, “Topçu kışlası projesinin yürütmeyi durdurma kararını kaldırmış bulunuyor.” Gramer bakımından cümlenin mühim bir kusuru yok; kusur mânâ ve medlûlünde. “Vaay efendim sen kimsin ki mahkeme kararını eleştiriyorsun!” diye üzerine alınıp ifâdeye davet edenler çıkabilir endişesiyle hemen tavzih ediyorum. Gelmiş, geçmiş ve gelecek bütün mahkeme

Cami çıkışında onu, cemaatten yardım parası talep edenler sıralamasının en sonunda gördüm. İlk sırada çok ünlü bir vakıf adına, ama senede sadece bir kere yardım isteyen görevlinin mukavva kutusu vardı. Onu kılım bile kıpırdamadan geçtim. İkinci sırada, imam efendinin hutbeyi bağlarken mûtad edindiği anlaşılan, “Bu hafta da camimize yardım etmeye

Eğer bir Alevi olsaydım, “Ali’yi sevmek Alevilikse ben dört dörtlük Alevi’yim” sözünü işitince şöyle düşünür, “Sen beni sadece yanlış anlamıyorsun; yanlış anlamakta sistematik bir ısrar içindesin” diye derin bir kalp kırıklığına kapılırdım. Biraz empati yapalım: Lâteşbih, bir gayrimüslim çıkıp, “Müslümanlık yalan söylememek ise ben dört dörtlük Müslüman’ım”

68 Kuşağı’ndan olup da yaşadıklarının muhasebesini yapabilmiş pek az eski solcunun hâtıratında görürsünüz o çocukça sâfiyeti; Devrim kapının arkasındadır, hattâ ayak sesleri duyuluyor. Kapıyı hafifçe itivermek bile yetebilir... Bir gayret daha, olacak... Yıllarca devrim beklediler, birbirlerini ve kendilerini aldattılar. Ana rahmine ters düşmüş bir bebekmiş gibi devrimi sezaryenle yarıp

Gezi günlerinde yüreği kabarıp akşamları tencere-tava baterisiyle iktidardan hıncını çıkaran, yolda gördüğü başörtülü ama vâriyetli kadınlara kırkayak görmüş gibi kötü bakan, varoluş bunalımını keçi sakalıyla derin bir sorunsallık sarmalına kaptırırken ucundan azıcık darbesever olmanın haricinde pek kusuru bulunmayan, her sene hac mevsiminin Kurban Bayramı’na denk gelmesine şaşırmakla birlikte darda

Hadiseyi kısaca talihsizlikle açıklamak mümkün: Pazar günü öğle saatlerinde haber kanallarından alabildiğiniz bilgileri bir araya getirerek Mısır’da İhvan’ın darbeye karşı direnişi hakkında bir değerlendirme yapıyorsunuz. Bu değerlendirme, Mısır toplumunu derinliğine bilen, oralarda birkaç yıl yaşamış, arkadaşlar edinmiş, kısaca Mısır’ı tanıyan birinin mahsulü değil, -bunu belirtiyorsunuz zaten-; zira

-Düşüncelisiniz? -Öyle Çekirge; Mısır’da darbeye karşı çıkanların meydan gösterileri, yüze yakın ölü, yaralılar ve sert talepler ihtiva eden istekler; darbeyi protesto tadında kalmadı, maksadını aşmaya başladı... -Darbecilerde biraz geri çekilme alâmeti var gibi ama. -Öyle görünüyorsa da bir meseleyi açıkça ortaya koymakta fayda var. Mısır’ın siyasi ve sosyal

Hürriyet gazetesi okuyucu yorumlarından birine göre Türkiye, Mısır’da olup bitenleri “Darbe” diye telaffuz eden tek ülkeymiş. Siz ne anlarsınız bu cümleden? Bana göre demeye getiriyor ki, “Eyy Başbakan, huzuruna mancınıkla çıkılan Batılı liderler bile Mısır’daki hadiseye askerî darbe demiyor, onun yerine ‘Hık-mık’, ‘Olur böyle şeyler, bu arada kalp

Herkül Millas’ın dünkü Zaman’ın yorum sayfasında yayınlanan “Haliç’teki Asma Köprü” başlıklı yazısını görünce yüreğim hopladı, “Herkül bey benden önce davrandı, oysa ki kaç defadır yazmaya niyet etmiştim” diye hayıflandım. Hâlâ okumadıysanız hararetle tavsiye ederim. Herkül Millas’ın yazısı, İstanbul’u yönetenlerin koca denizi geçip çayda nasıl debelendiğini

Duruma bir kere daha bakalım: Olup bitenler içinde hükûmetin yeri, kemerlerin kilit taşını andırıyor. Kilit taşı çıkarsa, yerine ikame edilecek herhangi bir heyetin ortalığı toparlaması ihtimâli bugün için görünmüyor. Hükûmet durumun farkında ve bu “avantaj”ı zaman zaman yumuşayan ama genel bakışla gerginliği bir “retorik sanatı” olarak sürdürmeye kararlı bir