Ahmet Turan Alkan

Gazetemizin iki kıymetli yazarı tarafından sürdürülmekte olan İslâmcılık münazarasına dahil olmak emelim yok; esasen her iki yazar dostumun İslâmcılık konusundaki akademik birikimleri yanında benim bildiklerim zekât keçisi gibi kalır. Üstelik polemikten hazetmediğimi biliyorsunuz. İki sebeble: polemik yapanları takbih mânâsında söylemiyorum, Türkiye'de kaliteli polemik yürütmek için gerekli insâni ve

Eğer şu sahne size, en edepsiz ve endâzesiz mizah çizerlerinin aklına gelmeyecek kadar çılgın ve müstehcen görünmüyorsa, en yakın yetkili servise uğrayıp, "Bende bir duygu bozukluğu varmış, bir bakıversene usta!" diyerek muayene olmanızda fayda var. Trafik polisi -o bayıldığım yerli tâbirle- "çevirme" yapmış, vatandaşa ceza kesmek

Uzaktan geldiğini fark edince alelacele mutfağa seğirtip, bayat ceviz içi kavanozunu alarak balkona çıktım. Hava rüzgârlıydı biraz, karga, güç bela iniş yapabildi, "Yaşlılık kötüü" diye gakladı, "Eklemlerim nasıl sızlıyor bilsen; ah gençlik, Sultan Hamid zamanında böyle miydim ben..." Yere gazete serip cevizleri döktüm önüne, "Sen

Karşıdan bakınca zengin iftarı gibi görünüyordu...Türkiye'deki Alevî-Bektaşî Federasyonları ve derneklerinin verdiği iftar davetinde idim. Cumhurbaşkanı, iftarın onur misafiri idi ve orada bulunmasının büyük anlamı vardı. Karşıdan bakınca zengin iftarı gibi görünüyordu... Türkiye'deki Alevî-Bektaşî Federasyonları ve derneklerinin verdiği iftar davetinde idim. Cumhurbaşkanı, iftarın onur misafiri idi

Çamlıca'ya cami meselesindeki usûl ve üslûp yanlışları kartopu gibi büyüyor. Peşinen ve samimiyetle ifade edeyim; bundan hiç hoşnut değilim. Lâf kıtlığında nizâ konusu arayan ve "Yazılarım gündemi belirliyor" budalalığı ile kibirlenen yazar takımından değilim. Mevzudan uzaklaşmak istedikçe Çamlıca'ya cami muhibleri cemiyeti mensupları, sakarlık üstüne

"Dik dur, dik otur" başlıklı yazıyla farkında olmadan gazeteci-okuyucu ilişkisinin sinir uçlarından birine dokunmuş olmalıyım. Nasıl olsa memleketin lüzumundan da fazla sahibi bulunduğu cihetle ve "Birkaç günlük ihmâlden bir şey olmaz" iyimserliğinin çoğalttığı gafletle aynı meseleye devam edeyim diyorum... İşte bilmeden dokunduğum kâse-i fağfûrdan tınlayan ve

İki gün önce İbrahim Öztürk, "Herkes seyrediyor" başlığıyla önemli bir yazı kaleme aldı; önemli ve öfkeli bir yazıydı. Celâdet, yerinde ibraz olunduğunda ilâç gibi şifalı bir şey oluyor. Hepsine değil ama bazı Karadenizlilere de yakışıyor doğrusu. "Camia ile parti küsünce sen de mi saldırıya geçtin?" demeye

Meseleye bir başka açıdan bakmayı deneyelim: Numan Kurtulmuş'un, suyun yatağını bulmasını andırır bir tabiilikte iktidar partisine iltihakından sonra muhtemel bir seçimde oy kullanmak için listeye göz atan sağ eğilimli vatandaşın tercih ıskalası biraz daha daraldı. Mutedil şahsiyeti, yapıcı tavırları ile muhalefette takdir görmesine rağmen sempatiyi oya dönüştüremeyen Kurtulmuş&

Tesâdüfün böylesine bilmem ne denir; geçen hafta "Bacanak durumu"ndan Topkapı Müzesi'ndeydim. Saraya duhûliye ücretinin, miktar bakımından Anadolu'nun muhtelif bir bağrında sulak yerden arsa fiyatına tekabül etmesine aldırış etmeden, "Padişahımız Efendilerimiz"in hususi "Residance"larına biz de dâhil olduk. Nâm-ı

Posta kutumu tam kapatmak üzereyken bir e-mektup daha düştü. Açtım, "Ta karşına bak" diye bir kısa not. Hoppala! Başımı kaldırıp pencereye göz attım, Karga cenapları! Camı açmam için işaret ediyor, -Kusura bakma, pencere açamam, hava çok sıcak meâline gelen tarzanca el-kol işaretleri yaptım. A, bir e-mektup daha, -Mühim

Lâfı yormadan aklımdakini söyleyim: Meclis Başkanı Cemil Çiçek'in yerinde olsaydım, CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün'ün "Meclis'te cemevi açılsın" talebini istihâreye yatıp topu Diyanet'e aktardıktan iki ay sonra reddetmek yerine, kestirmeden "Hayhaay" der Gordion'un düğümünü çözerdim. Sebebi

Milliyet Gazetesi'nden Gürkan Akgüneş'in Mimar Hacı Mehmet Güner'le şu meşhur Çamlıca projesi hakkında 4 Temmuz günü yaptığı mülakatı ancak dün okuyabildim. Anladığım kadarıyla bu mülakatta söylenen sözler bugüne kadar yalanlanmış veya düzeltilmiş değildir. Evvela Gürkan Akgüneş'e veya editörüne birkaç küçük "tembih&

Hava kurşun gibi ağır... 1 Temmuz itibarıyla yürürlüğe giren yeni Türk Ticaret Kanunu, ilk hamlesiyle gönlümüzü yaraladı, kalbimizi dilhûn etti ve zaten tartışılmakta olan ifade ve fikir hürriyetine ağır bir darbe indirdi. Özetliyorum: Kamyon yazıları yasaklandı! Artık Türkiye zihnî iklim itibarıyla daha karanlık, daha mağmum ve korkutucu bir iklime büründü.

Çalışma masamı görseniz, hele bir gerçek fiyatını bilseniz muhtemelen büyük hayal kırıklığı yaşar, "Yok canım, gerçek olamaz; tevâzu gösterisi yapıyor" filân diye durumu benim lehime onarmaya çalışırdınız ama daima gerçekleri telâffuz etmekten yana bir yazar olarak karizmamın hurda oto kaportası derekesinde örselenmesini göze alarak ifşâda bulunuyorum; bu masa

Simon Newcomb, 1903'te, içinde insan taşıyan bir nesnenin uçamayacağını ileri sürdükten sadece 6 yıl sonra Wright Kardeşler, böyle bir şeyi uçurmayı başarmışlardı. Newcomb bir şarlatan değildi; Benford Kanunu nâmıyla hâlâ işe yarayan istatistik analizinin fikir babasıdır; matematikçi ve astronom. 1903'te insanlı bir makinenin niçin uçamayacağını izah