Ahmet Turan Alkan

Geçtiğimiz hafta sonu itibariyle Mersin’in Mezitli ilçesinde vukûbulan bir Vandalizm hâdisesi, Türkiye’nin gerçek gündemine avdet ettiğini göstermesi bakımından sevindirici velâkin san’at ve husûsen çağdaş insanlık nâmına alabildiğine müessiftir. O kadar müessiftir ki, başta Başbakan olmak üzere bütün kabine istifa etse yeridir. Şu ana kadar bu elemnâk hadiseyi

Hadiselerden iki kısa sonuç çıkarmak mümkün. Biri iyi, öteki kötü. Önce kötüden başlayalım: Sayın Başbakan ve yönetiminin bundan böyle yanlış yapma kredisi, hata lüksü sona erdi. –Hayır efendim, hata filan yapılmadı, her şey bir komplo eseriydi; bugün olsa yine aynı şey yapılmalıdır, diyebilecek bir ferd-i vâhid çıkmaz herhalde. Hükümet bu

İstenen hâsıl oldu, her iki tarafta da cadı avı, mahalle baskısı başladı. Daha düne kadar gündelik hayatlarını sürdüren insanlar siyasi tavırlarını açık etmek ve öfkelerini dışa vurmak için kablarına sığamaz hale geldiler. Kimse mahallesinde aykırı ses, farklı görüş istemiyor. “Toplan” borusu çalındı, saflar ayrışmaya başladı. Siz bu manzaradan hoşnud musunuz;

Filmi geriye sarıp ilk sebebe göz atmak faydalı olabilir; bunca patırtı hangi sebeple başladı, nasıl büyüdü, niçin bu noktaya geldi? Çözüme yardımı olacağından değil, anlamak için. İlk sebep, inanılmaz derecede ufak-tefek bir mesele. Rakam itibariyle yüz milyonlarca liralık bir ciro hacminden bahsedilebilir ama o pek sevdiğimiz, “Birlik beraberlik edebiyatı”nın

-Büyük konuştun hocam, ne demek öyle “Daha da yazmam gezi mezi” filan?-Hâlâ aynı fikirdeyim Çekirge kardeş; bu yüzden işbu mülakat burada biter! -Aman hocam, kerem buyrun. Sizin Servet-i Fünûn edebiyatıyla uğraştığınız günlerde önemli gelişmeler oldu. Yeni bir durum, yeni değerlendirmeleri gerektirir. Mesela referandum veya plebisit neyse... diyelim ki halk

Hangi yıl bilmiyorum, ama çok eski değil. Hadiselerin kahramanı bir imam. Gençliğinin son yıllarında. İstanbul’un iyi bilinen, merkezî camilerinden birinde görev yapıyor, henüz bekâr ve annesiyle yaşamakta. Siz şimdi, “Hangi cami?” diye merak edersiniz; aslında böyle bir mevzûda yazarın ser verip sır vermemesi, hadisenin merkezindeki kişinin kimliğini gizli tutması

Gezi defterini artık kapatıyorum. İlgili herkesin, tarafeynin gözü aydın olsun. Şöyle bir bakıyorum, söylenmedik bir şey kalmamış. Kâfi, tekrar her zaman güzel değildir. Aslında o hiç açmamak, bir nevi “Servet-i Fünûn Edebiyatı” hilesine başvurarak kuşlardan, ağaçlardan, aşktan ve tabiattan bahsetmek daha doğru (doğru demeyelim ama siyâsî!) olacaktı fakat sâfiyet yakamı

Şu nokta açıkça kesinleşti ki, olup bitenleri anlamak için yeni bir zihnî yaklaşım, yeni bir cihaz kullanmak zorundayız. Günseli Ocakoğlu’nun, “Zamanın ruhunu yakalayamayan siyasîler Y’leri nasıl anlasın!” başlıklı yazısı sadece siyasetçiler için değil hepimiz, özellikle toplumu doğru izlemek ve anlamak ihtiyacında olanlar için değerli dikkatler ihtiva ediyordu. Bundan

Sayın Başbakan, seyahatinizden önce yaptığınız açıklamalarda şu menhûs Kışla’dan asla vazgeçmeyeceğinizi, göstericilerin ard niyetli, sadece sizin haklı olduğunuzu tekraren belirttiniz ve bu tutum protestocuları bir kere daha galeyana getirdi. Kararınızın isabetine inansam şahsi desteğimi esirgemezdim ama tam aksini düşünüyorum ve galiba bu konuda yalnız değilim. Basın toplantısında gazetecilerle şahsi

Cumartesi günü olup bitenlerin arka planını izah eden önemli bir tesbitten bahsetmek istiyorum. Başbakan, İlim Yayma Cemiyeti’nin genel kurulunda yaptığı konuşmada aynen şöyle konuştu: “Kadıköy’de miting yapacaklardı, sonradan vazgeçtiler. Şimdi Beşiktaş’ta toplanma kararı verdiler. Dedim bırakın bakalım yürüsünler, kontrol altında götürün yürüsünler, ne diyecekler bir görelim. Bunlar

Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’ın, bunca senedir tek kişilik bir parti gibi büyük şahsî gayret ve emek sarfedip risk göğüsleyerek bir noktaya getirdiği siyasi mücadelesi kritik bir eşiğe geldi. Eskiden bu gibi halleri tarif için “işbâ” kelimesi kullanılırdı; doyma, doygunluk, hattâ tıkanma. Bir kab içindeki tuzlu suya o kadar tuz

Eskiler, “Seçim sath-ı mâili” derlerdi, yani başta ekonomi olmak üzere bütün siyasi faaliyetlerin seçimler gözönüne alınarak düzenlenmesi, seçime doğru kaçınılmaz yöneliş. İçki satışlarının yeniden düzenlenmesi ile ilgili kanun teklifini duyunca, “Seçim sath-ı mailine giriyoruz herhalde” diye gülümsemekten kendimi alamadım. Düzenleme, ülkemizde içki satışlarının Batı ülkelerindeki standartlara doğru çekilmesini öngörüyor. Kamu

Türkiye’nin bölgedeki İslâm ülkeleriyle birlikte ortak dış politika geliştirmesi, bu ülkelerin baş başa vererek problemlerini çözmeleri, bölgeye yabancı güç sokulmaması hâlisâne, çok güzel temennîler; kezâ bu lige Türk dünyasından devletlerin de iştirakiyle büyük bir siyasî ve kültürel câzibe merkezi teşkiline hangi iman ve insaf sahibi karşı çıkabilir? Pratiğe bakalım;

Mahalle ve sütun komşum Ali Bulaç, ortak dostumuz Mehmet Kamış’ın “Suriye’de şimdi ne olacak?” başlıklı yazısında ileri sürdüğü bir görüşü eleştirdi ve yazının anafikrini teşkil eden Türkiye’nin Ortadoğu siyasetinde kendi jeopolitiğini ve birikimini esas alan aktif tutumun pek de doğru olmadığını belirtti. Ali Bulaç, genellikle yaptığı gibi

Bu işlerden pek anlamam ama dün bir TV kanalında iki muhalefet sözcüsünün başkanlık sistemi hakkındaki eleştirilerini dinledim; haklıydılar. “Bozuk saat bile günde iki kere doğru zamanı gösterir” vecizesini misâl göstererek şirinlik yapacak değilim fakat yine de saygıdeğer muhalefetimizin, âhenkli bir ritimle bu kadar hatâda nasıl olup da ittifak buyurduklarını anlamıyorum.