Ahmet Turan Alkan

İkindi güneşinin kızarıp akşam dakikalarını hızlandırdığı demlerde başlar iftar heyecanı; susuzluk ve açlık hissi giderek zayıflayıp yerini iftar meclisinin huzuruna terk eder. İftar dakikasını güzelleştiren şey, şair zamanlardan daha zengin ve ziyade bir sofranın vaat ettiği damak lezzetleri değil, cennetten rayıhalar getiren bir iftar meclisinde o heyecanı birileriyle bölüşmektir. Oruç

Anadolu'nun otomobil görmeden trenle tanışmasından olsa gerek bizim nazarımızda yakın zamanlara kadar çelik rayların üstünde şimşek parıltılarıyla kayıp giden demir tekerlekler, sıradan bir vasıtadan daha başka bir şeydi; onu hepimiz sevmiştik. Ray tıkırtılarının kulağa nakşettiği ritim yolculuğu tedai ettiren bir ahenkti; yolcu dediğin cılız ışıkların güçbela aydınlatabildiği tenha

Ancak ciddi bir pazarlama şirketinin gösterebileceği bir ihtimamla ve gün be gün servise sunulan bilgi ve belgelerle ratingi yüksek tutulan Susurluk hadisesi iki aydan beri Türkiye gündeminin baş köşesini işgal ediyor; vaziyet öyle vahim bir noktaya erişti ki adam yokluğunda yazarlık postuna kurulmuş biri sıfatıyla Susurluk'tan bahsetmedigim için

Hikaye çok malum ve meşhur: Okuma yazması olmayan, tahsil görmemiş bir Anadolulu hemşehrimiz hacca gitmiş. Dönüşünde konu komşu, akraba, tanıdık ziyaretine gelmişler; bir müddet sonra söz, "Neler gördün hacım hele anlat bakalım." faslına düşünce hacıemmi kendi gözlemlerine nazaran en mühim bulduğu hadiseyi anlatmaya başlamış: -Mübarek yerde ezan Türkçe

Lisan meselesi hakkında tartışırken galiba çok önemli bir ayrıntıyı hep ihmal ettik; kelimeler ve onların karşılıklarına dair mütalaa yürütürken cümleyi unuttuk. Yakın tarihimize "uydurmaca" ismiyle damgasını vuran bu münakaşada kendimizi taraf hissederken lisanı, tek tek kelimelerden ibaret sayan öyle bir önyargıya kapıldık ki "cümle" fikri arada

Bir yazıda veya tartışmada istatistiki verilerden hareket etmek, fikre önemli bir kolaylık sağlar. Böylece ileri sürülen düşüncenin koruyucu zırh içine alınması temin edilmiş olur! "Ne yapalım istatistiki verilerden çıkan sonuç bu" ifadesi artık bir savunma silahıdır! İstatistik çalışmalarının bazı seçilmiş, belirlenmiş deneklerden hareketle muhtemel neticelere ulaşmak istedigi bilinen

"Türkçe ile ilim yapılamaz" yavesi -haber doğruysa- bu defa hayli yetkili bir ağızdan bir kere daha tekrar edilmiş; "söyleyene değil, söyletene bak" demeli; Türkçe'yi ilmi faaliyet icin kifayetsiz görenler, yabancı dille eğitim verme budalalığını gösteren kurumlara değnekçilik yapmak gibi bir ticari niyet içinde değillerse

"Mobilyasızlık üzerine yeni bir tez" başlığını taşıyan yazı, bu sütunlarda çok deüil henüz beş ay once yayınlanmıştı. Bu yazıda "desinler" temennisinden çok, "bizde yok demesinler" endişesinden kaynaklanan mobilya tüketim tarzını -aklım sıra- tenkid etmiş, eski ev düzenimizdeki sadelik fikrini hatırlatmaya çalışmış, evlerimizi istila eden

İstanbul'un henüz birbirinden ayrı dünyalar halinde yaşayan zevk ve kültür iklimleriyle parçalanmadığı günlere gidiyoruz; caddelerinde ağır ve kalantor Amerikan arabalarının azametli görüntüsünden utanır gibi tenha ve mahcup seyrettiği, balıkçı kahvesindeki gramofonla en şatafatlı gazinolarda aynı şeyleri terennüm eden nağmelerin uçuştuğu, Boğaz baliklarinin bir ekmek fiyatına fukara sofralarını bile

Eylül, kimileri için senenin her mevsimine ve zamanın her anına serpilmiş bir veda işaretidir. Yaz aylarının hayatı, tabiatı ve yaşama arzularını tutuşturan enerjisi, eylül kapılarında insana "vade" fikrini, zarif fiskeleriyle hatırlatır; güneş, denizleri bile ısıtan heyecanını ansızın bir nebze pörsümüş bulur. Yapraklara özsuyu taşıyan kılcal damarlarda canlılarin mutlaka

Aslında yeni bir tez değil de, "fıtrata dönüş" demek gerekirdi; ne var ki agusunda asırlardan beri yaşadığımız evlerimizden utanç duymaya, yani mekanı duzenleme ve ona efendilik edebilme kabiliyetimizden şüphe etmeye başlayalıberi insanı fitratına davet eden her ikaz yeni gibi görünüyor. Herkesin bildiği şeyleri tekrarlayarak canınızı sıkmak niyetinde değilim

Müziğe karşı ilgili sıradan bir lise öğrencisinin zihninde Dede Efendi Yılı nâmına nasıl bir çentik açılacağını anlamaya çalışıyorum; tahminime göre bu yıl müddetince Dede Efendi Yılı'ndan onun hissesine düşen pay, devlet televizyonunda verilen birkaç konser ile gazetelerin kültür sayfalarında yayınlanan birkaç yazıdan ibaret kalacaktır. Sıradan bir öğrenciye asıl

Kış ikindisinin saltanatı nedir ki; hele oruçlu demlerde öğlenin abdesti kocamadan kapıya dayanıveren ikindi zamanları, biraz da tatlı iftar telaşlarının heyecanını beraberinde sürükler; çarşı-pazarda alışveriş hizlanır, yollar kalabalıklaşır ve kış güneşi kirli sarı zeval püskürtülerini batı ufkuna doğru dürerek karlı dağlara yaslanır: Zevk-i âcizanemce orucun en cümbüşlü zamanlarıdır; kitap saatidir.

"Beyim, bu nice seferdirki ihtiyâr ettin? Uzun boylu, pehlivan yapılı, sarışın ve yakışıklı bir adam; alnına dökülen uzun ve sarı saçlarını iri pençeleriyle tarayarak arkaya atan, dolgun çehreli, yuvarlak çeneli, yeşil gözlü bir erkek güzeli; spor giyimli ve bıyıksız. Yıl 1967. Din dersi öğretmenimiz Selçuk Eraydın. Pehlivanlığı olduğunu kendisi