Başta tevafuk gibi görünüyor ama değil. Önceden tembihleşmişiz gibi Cumhuriyet gazetesi dünkü web sayfasında, dış mihrak işi olduğu ayan-âşikâre bir video yayınladı. Güyâ bir uçak bileti arama motor şirketi reklam maksadıyla bir kısa film yaptırmış da, Cumhuriyet de onu yayınlamışmış… Biz de safız tabii, inandık. Operasyon, resmen operasyon; bakın ispat

Eskiden, yani çocukluk ve gençlik zamanlarımda Türk tarihine meraklıydım; bu ilgi, ‘Türk tarihini lâyıkıyla bilirsen, kader icabı dünyaya Türk genleriyle gelmemiş diğer toplulukları merak etmene lüzum kalmaz’ gibi pek ciddiye aldığım bir varsayıma dayanıyordu. Hâliyle dünyaya Türk nâmıyla gelmiş olmanın sorumluluğu, daha o yaşlarda beni etkilemiş, ağırbaşlı, uzaktan bakınca bir

‘Öfkeli ve dar geçimli” rumuzlu bir seyircimiz meşazında diyor ki, ‘Hocam, ben bu elektrik kayıp-kaçak bedelinin yine dönüp dolaşıp vatandaşa bindirilmesine çok öfkeliyim. Kanun çıkmış. Duyunca afedersiniz biraz saydırdım, orucum sakatlandı mı?’ Yav kardeşim, önce sâkin ol. Elektrik kayıp-kaçağı nedir? Hükümetimiz trafodan kaçak tel çekip de bedava tavuk çiftliği çalıştırmıyor

Hadise gerçek. 60’lı yıllarda İstanbul’da bir öğrenci kuruluşunun tertiplediği “Panteizm” konulu konferans bittikten sonra son dinleyicilerle beraber salondan ayrılan konuşmacı, iki delikanlının kendi aralarında meseleyi şöyle özetlediklerine şahit oluyor: -Tabii canım, Allah dediği nedir mi; neticede sen-ben! Yarım yamalak bilgi ve kanaatin nasıl tehlikeli sonuçlara müncer olabileceğini gösteren

Biraz Osmanlı tarihi okuyan herkes Patrona Halil adını duymuştur. Halil’in bir ara İstanbul hamamlarında tellâklık ettiği de söylenir. Vaktiyle Osmanlı donanmasının ‘Patrona’ gemisinde levendlik ederken gözükaralığı ile sarayı parmağında oynatan ve birkaç ay süreyle Devlet-i Aliyye’yi keyfince yöneten bu adamın hikâyesinde ibret alınacak çizgiler var. Ama önce küçük

Eey Almanya, 1915’de olup biten ufak-tefek şeyler yüzünden kocaa Türkiye’yi karşına aldın; Parlamento’dan karar çıkardın da başın göğe mi erdi? Parlamento nedir ki kardeşim; Meclis dediğin devletin emrinden çıkar mı? Bakın bizim Meclis’e; benim istemediğim bir karar alabilir mi, mümkün mü? Havsalanız alıyor mu böyle bir

Meral Hanım’ın da, muhtemelen etrafındaki danışman arkadaşların baskısına dayanamayıp, ‘Madem MGK karar almış, demek ki vardır böyle bir şey; ben de PDY’ye karşıyım, başbakan olunca bütün paralel yapıların canına okuyacağım.’ yollu demecinden sonra sıra şimdi Trump’tadır. Paralel yapının, MGK tavsiyesi ve Bakanlar Kurulu kararıyla evrensel çapta tehlikeli

-Bunlar ‘off the record’ ha, yazmak yok! Güzel… Şimdi şeker kardeşim, adam doğru söylüyor aslında, ‘Fethin hesaplaşması 563 yıldır bitmedi.’ derken haklı. Öyle birileri var; kastettiği topluluk da biziz. Nasıl oluyor diyeceksin. Şöyle; bu altı asırlık bir hikâyedir ve ilk defa şimdi açıklıyorum. Fetihten dört gün sonra bizimkilerden sağ kalabilenler

Böyle tâli konuları derd edinip tartışmanın kime ne faydası olur bilmem; zannımca “A, bu da mı oldu?” türünden şaşkınlıkla karşıladığımız nice hadise, işte böyle tâli konulardaki nemelâzımcılıktan doğuyor, dallanıp yeşererek kökleşiyor, genel kabul haline geliyor ve tashihi mümkün olmuyor. İlber Hocamız, İstanbul’un fethiyle ilgili yanlışları düzeltirken -zannımca hayli zamandan

27 Mayıs darbesinin hukuki boyutu 56 yıl boyunca pek gündeme gelmedi. İlk darbenin defteri lâyıkınca dürülmediği için sonraki darbeler 27 Mayıs’ın senetli-hüccetli evlâdı sayılır. Darbecilik o kadar sıradan bir Türkiye gerçeği olmuş ki, cuntacı takımından hesap sorulmaya kalkışıldığında halkımızın mühimce bir kısmı, ‘Nedir yav, şerefli ordumuzun subaylarına kim iftira

Yeni başbakanımız Binali Yıldırım, hükümet programında ‘Dâvâ’yı, mühendis zekâsına yaraşır bir fesahatle özetlemiş: “Hükümet programının merkezinde anayasa reformu ve başkanlık sistemi olacaktır.” İçinizden bazı fesatların, ‘Sıkıysa olmasın; adamı o’ssaat MKYK’da beşlik leblebi gibi harcarlar.’ diye bıyıkaltından gülümsediğini görür gibiyim ve bu türlü sui-niyet okumalarından ötürü o arkadaşları

Batıda bazı toplumlar önemli bir siyasi devrim, daha doğrusu istihâle geçirdiler; ağızları fena yandığından olsa gerek ‘Lider kültü’nü terkedip ‘hukuk devleti’nde karar kıldılar. Gelişmiş demokrasilerde artık hikmetinden sual olunmayan, karizmasıyla kitleleri heyecanlandıran ve nedense daima kutlu, yüce bir dâvâ peşinde yürüdüklerini ileri süren lider tipi revaç bulmuyor. Bizim

‘Yüzer-gezer milliyetçi oylar’ 2015 ve 16’ya damgasını vurdu. MHP 7 Haziran’la 1 Kasım arasında 2 milyon oy ve 40 vekillik kaybetti. Bu akıl almaz düşüşün sebebi şuydu: 5 ay önce partisini destekleyen 2 milyon MHP’li, PKK terörünün yükselmesinden endişeye kapılıp iktidardaki AKP’ye yöneliverdi. Karşıdan bakılınca MHP

Yeni Hayat gazetemizin ön tanıtım videosunda siz hakikatli okuyucularımı bir miktar yanılttığım için özür dilemenin vakti geldi. Akıllı telefon kamerasıyla kendi kendime çektiğim o basit videoda meâlen, bir süreden beri başlamış bulunduğum marangozluk faaliyetlerine artık ara vermek durumunda olduğumu, artık haftada beş gün yazmak mecburiyetinden bahisle ‘elveda marangozluk’ makamında beyaz

Üç tane dişe dokunur muhalefet partisi var. Sırayla duruma göz atalım. An itibariyle CHP tam bir ‘hem ağlarım hem giderim’ partisi. Saray merkezli siyasetin en öfkeli muhalefeti durumunda; ne var ki ekonomideki ‘orta gelir kapanı’nı andırır şekilde ne büyüme ne de küçülme eğilimi göstermeden yerinde sayıyor. CHP, amblemi altında

Binali Yıldırım’ın başbakan olma ihtimâli hayli yüksek diyorlar. Hayırlısı olsun. Memlekete yeni başbakan tayininin bu kadar önemsizleştiği bir süreç hatırlamıyorum. Eğer süreç birinin istediği gibi tamamlanırsa muhtemelen Binali Bey, Türkiye’nin son başbakanı olacak. Binali Bey’in oğlu ve yeğeni hakkında son zamanlarda basına sızdırılmış haberler düştü. Bu tür

Sayın Cumhurbaşkanım, farkındasınız değil mi? Bilinmeyen bir gök cismi Türkiye’ye doğru hızla yaklaşıyor… Hani filmde olduğu gibi Türkiye’nin, bilinmeyen tehlikeli gök cisimlerini uzayın derinliklerinde karşılayıp iki yumrukta yörüngesini değiştirerek etkisiz hale getirecek bir Süpermen’i yok, fakat siz varsınız… Evet, bir Süpermen değilsiniz ama Türkiye’nin en güçlü

Soru: Eni, boyu, derinliği ve niteliği belli bir anlaşmazlık hakkında kaç türlü hukuk kararı sözkonusu olabilir? Cevap: Olay Türkiye’de geçiyorsa, “Hukuk şöyle der!” şeklinde peşin bir tahminde bulunmak mümkün değildir. Evvela sâkin olunur; duruma bakılır, konjonktür dikkate alınır, ‘Devlet büyükleri’nin olay hakkındaki görüşü kestirilmeye çalışılır, iktidarın tavrı gözetilir.

Bugün âşıklık geleneğini takip edenler ve halk musikisini bilenler Sulari’nin, gelenek içinde adeta bir köşe taşı teşkil ettiğini daha iyi anlıyor ve fark edebiliyorlar. Tanıdığım ilk halk şairi Talibî Coşkun’dur. 1967’de ortaokuldaydık. Öğretmenler bizi arka bahçede toplamış ve lacivert elbiseli, fötr şapkalı, yakasında iri bir rozet taşıyan

Türk solunun efsanevî ‘Köy Enstitüleri’ eğitim atağına, Türk sağı 80 yıllık bir gecikmeden sonra da olsa anî bir kontratakla ihtişamlı bir cevap verdi: Muhtar Akademisi! Köy Enstitüleri, toplumsal değişimi öz kaynak kıtlığı yüzünden gerçekleştiremeyen Kemalist doktrinin, ‘naif’ ama samimi projesiydi. Rejimin gönlünde yatan ‘yeni vatandaş’ın harcı enstitülerde karılacak, orta

Onları, kırmızı ışığın yoğunlaştırdığı kavşaklarda, parklarda, cami önlerinde, otogar peronlarında perme perişan halde çoluk-çocuk sürünürken, ille de kırma Türkçe-Arapça temennilerle dilenirken gördükçe, ‘İnsanlık ayıbı bundan daha başka nedir ki’ diye yeriniyor, içten içe, ‘Sizi bu hallere düşürenler sizden beter olsunlar.’ diye ileniyorduk sıradan vatandaşlar olarak… Politikacı farklı bir insan cinsi

-Hocam, epeydir görüşemedik; sorularım birikti epeyce; hangisinden başlayalım? -Kısa ve özlü olanından tabii ki Çekirge! -Hayhay. N’oolacak bu AKP’nin hâli? -AKP’nin hâline üzülmeli miyiz diye seni haşlamak çok kolay olurdu ama haklısın. Bu partinin yönetici kadrosu, tepeden inme başbakanlık darbesine rıza göstermekle kendini değersizleştirdi ve demokratik bir

İstikrar istikrar dedin, ahan da istikrar: % 49,5 oy verdin; bir o kadar vekil verdin. Güçlü hükümet güçlü başbakan dedin, hepsi oldu. Şimdi söylemek belki biraz ayıp olacak ama ‘ne istedilerse verdin’. Bi ara hatırlıyor musun; geçen seneydi galiba. Yine seçim sath-ı mailine girmiştik. ‘Yahu oyumuz düşüyor, bu halkımızın âcilen

‘Naif’ kelimesi artık Türkçeye yerleşti. Türkçenin zenginliğini savunan biri olarak elbette dilimizde yerli kelimelerin çoğunluk teşkil etmesini isterim ama yabancı dilden gelen kelimelere karşı düşman değilim. Dilimizde öyle kelimeler var ki, bir başka menşeden geldiğini unutmuşuzdur; meselâ ‘pantolon, pasaport, iskele, iskelet, iskemle, dümen, tablet, tablo ve daha niceleri… Arapça ve

Ahmet Davudoğlu’nun başbakanlıktan ‘azli’, biraz Osmanlı tarihi bilenler için ‘monarşi geleneği’ne tıpatıp uygundur. İsteyenler Mehmet İpşirli Hocamızın DİA için kaleme aldığı ‘Sadrazam’ maddesine bakabilir ve çok aydınlatıcı bilgilere ulaşabilirler. Padişah, kulları arasında münasip gördüğüne ‘sadâret’i verir ve gerektiğinde de kimseye hesap verme mecburiyeti hissetmeksizin azlederdi. Yer darlığı