Ahmet Turan Alkan

Eğer yanılmıyorsam mantık dersi sadece liselerin müfredatında yer bulabiliyor. Ben lisede mantık okumadım, galiba sonradan bir ara tercihli ders olarak okutuldu. Şu anda mantığın liselerde mecburi olup olmadığını bilmiyorum; ama ağırlık itibariyle mesela bir kimya kadar itibarı olmadığından eminim. Haftada bir saat verilen, öğrenci nazarında ortalama düzeltmeye yaradığı zannedilen "

"Galatasaray'ı desteklemek zorundayız" başlıklı yazının üstünden bir ay geçmiş. Sair zamanlarda bu gibi "Sarı- Kırmızı" yazılardan sonra Fenerbahçeli okuyucularımın gösterdiği mutad tepkiler gelmediğine göre mesaj doğru anlaşılmış demektir. Galatasaray'ı desteklemek epeydir "sarı- kırmızı" markalı bir tutku olmaktan çıktı. Karabudun Türkleri&

Bir okuyucu "diyalog paranoyası" sayılabilecek uzun bir "e-okuntu" göndermiş; ezcümle diyor ki: "Diyalog tehlikelidir. Hazreti İbrahim'de buluşurken "Efendimiz"i ıskalamış olmuyor muyuz? Kaldı ki onlar son peygambere inanmıyorlar; inansalar zaten Müslüman olurlardı. Muharref Tevrat ve İncil gerçeği ortada dururken diyalog diye

Geçtiğimiz perşembe günü Şanlıurfa'nın Harran mevkiinde cereyan eden hadise, Türkiye'nin gerçek gündeminde ilk sırayı almayı hak eden evrensel bir boyut taşıyordu. Nicedir iç siyasetin bodur ayrıntılarında dedikodulaşmaktan ülkemizin gerçek potansiyelini şuur katına çıkarmaya fırsat bulamıyoruz. Gazete vitrinleri, her sabah hakikati bir kere daha iğfale memur bir

Harran harabelerindeyiz. Harran'ın bilinen tarihi, insanoğlunun toplayıcılık ve avcılık düzeninden ziraata geçişi ile denk; "Neolitik inkılab" bu topraklarda başladı. Nasıl başlamaz ki; Harran bir toprak denizi. Üzerinde gezindiğimiz harabeler bundan dört bin sene öncesine tarihleniyor, "kimler varmış biz burada yoğ iken" mısraını hatırlamadan edemiyorsunuz.

Mustafa Kutlu'nun "Uzun Hikayesi"ni tezgahta görünce içim ısındı; hani eski arkadaşların evlatları büyür, günün birinde üniversite okumalarına gidip baba ocağından uzaklara düşerler de bir öğleden sonrası "amca"larının elini öpmeye gelirler ya; işte öyle bir sıcaklık; bir "yeğen" muhabbetine benzer bir

Haber önce, on İngiliz taraftarının yaralandığı biçimindeydi; doğrusu "oh olmuş serserilere" diye geçti içimden. "İngilizler bizde hiç serseri yok sandılar galiba!" Tam tamına böyle düşündüm, "Bizimkiler hooliganların taşkınlığını karşılıksız bırakmayıp derslerini vermişlerdi." Gece yarısına doğru ilk, ertesi sabah ikinci İngiliz'in ölüm haberini

25 Mart tarihli "İstiklal-i Tam..." başlıklı yazıya, doğrusu hiç ummadığım bir mahfilden ilgi gösterildi: Sayın Doğu Perinçek telefonla arayarak, Can Dündar'ın mehaz gösterdiği kitabın kendisi tarafından (Kaynak Yayınları) yayınlandığını söyledi; Sayın Perinçek'in verdiği bilgiye göre Mustafa Kemal Paşa'nın 15-19 Ocak 1923 tarihlerinde

Birileri, şu bizim Türkiye'nin adını "Turkey" yapmış; aman ne akıllar, ne büyük zekavetler? Dar-ı dünyada ite-kakıla da olsa kendimizi rahat hissedebildiğimiz tek coğrafya parçasına "isim koyma" hakkından uşakça bir tabasbusla vazgeçiyor, "Türkiye" ismini bir kısım firenge içindeki küçük "i" ve

Samsun'da toplanan 8. Türk Kurultayı'nın, "Türk basını"nda uyandırdığı tesiri anlamlı buluyorum. Gazeteci tabiriyle "etekten" verilen, nezaket kabilinden kotarılmış zoraki haberler; heyecansız, perspektifsiz değerlendirmeler. Türkiye bütün dikkatini, içine milletvekili maaşları ile ilgili düzenlemenin "hassasiyetle" yerleştirildiği anayasa değişikliği aranjmanına teksif etmiş

Bir insanın veya insan topluluğunun işini doğru-dürüst icra etmesinin adı ne zaman "Batılılık", "çağdaşlık", "evrensel değer" oluverdi? Galatasaray'ın orta sınıf bir İspanyol takımına kendi evinde dört gol atması bir kere daha değer yargılarımıza kısa devre yaptırdı. Bazen topluluk halinde yaşamayı yeni öğrenen

Hayır; akıl sağlığımızı bozmanıza izin vermeyeceğiz, direneceğiz; aldırış etmeyeceğiz, ciddiye almayacağız; kum havuzuna kurduğunuz sekizinci sınıf tiyatro sahnesindeki ucuz dramalarınızda taraf değil, seyirci bile olmayacağız! Yani olmamalıyız! Biz cambazhane seyircisi, kumpanya müşterisi miyiz? Daha geçen hafta 69. maddeyle yatıp kalkıyordunuz; temyizi kabil bir mahkeme kararından sonra ne oldu ki dikkatleriniz

The Times'ın asparagası ile yüz yüze değilsek, İngiltere Başbakanı Tony Blair'in Kur'an'ı üç kere baştan sona okuduğu haberine inanmamız gerekiyor. Haberin sunuluş tarzı, akla hemen şu muzip nükteyi getiriyor: "Bizimkilerin siftahı var mı acaba?" Haberin altındaki spotta Blair'in

İskender Iğdır... Gerektiğinde sağa-sola bakmadan, fark edilmek endişesiyle öksürük akordu yapmaya tenezzül etmeksizin elini taşın altına sokmaktan çekinmeyen bir delikanlı, bir "adam!" Onu sağlığında değil de, trajik ölümünden sonra fark etmekten ötürü üzgün değilim; aslında gerçek kahramanlar bilinmeyen ve bilinmek istemeyenlerdir. İmaj ve şöhret budalalığının insanları zıvanadan çıkardığı

Erdemli bir toplum olmayabiliriz; bu, çok su götürür bir hüküm; ama gerçek ne olursa olsun, erdemle nisbetimiz ne kadar ikiyüzlü ve riyakar olursa olsun erdemi taklid etmeye, erdemli imiş gibi davranmaya mecburuz. Müteal değerlere inancını kaybettiğinde, insan çekilmez bir mahluk oluyor. "Cumhuriyet fazilettir." sözü bir tespit değil, temenni;

Geçenlerde bir ilmi makale okudum ve şaşırdım; Uğur Mumcu'nun katledilmesinden sonra Atatürkçü Düşünce Dernekleri'nin sayısı neredeyse on kat artmış (rakamı tam hatırlamıyorum, 7 iken 70'e yükselmiş gibi mesela). Atatürkçü düşünceyi savunmak için kurulan bir derneğin popülerliğe kavuşması, niçin sevilen bir yazarın katlinden sonra mümkün

Hoşbulduk Kurtul Bey, çok naziksiniz; beni bu programa davet ettiğiniz için teşekkür ederim; önemli ikazlarım olacak, onları dile getirme fırsatı bulduğum için çok sevinçliyim. Şimdi durum şöyle Kurtul Bey; oooh, beylerin canı sıkıldıkça bir okul açıyorlar. Yahu okul açmak öyle kolay mı? Hem okul açmak da ne demek oluyor; bunlar

Devlet, kurulduktan sonra halkın içinden gelen temsilciler aracılığıyla ve vekalet usulüyle işleyen bir hükümranlık değil; böyle devasa bir hükümranlık cihazının, böylesine değerli bir kudretinin başıboş bırakılacağı düşünülemez elbette: Onun "daimi" sahipleri var ve devlete temellük edenler, ellerinde tuttukları gücü demokrasinin centilmenlik kaidesi gereğince başkalarına devretmeyi düşünmüyorlar. Bizim demokrasi

Dışişleri Bakanımız Sayın İsmail Cem, Die Welt'e verdiği beyanatta Hariciye bürokrasisinin ve siyaset seçkinlerinin derin psikolojisini aşikar eden önemli sözler söylemiş: "AB'ye üyeliğimiz çok uzak değil. Birliğe tam üye olarak alınmamız 15 yıldan daha uzun sürmez." On sene sonraki dünyayı tasavvur edemeyen bir siyaset

Tarih sıcağı sıcağına yazılmaz; tarihin ziyafet sofrasında daima soğuk yiyecekler vardır. Günün telaşesi içinde sağlıklı hüküm vermek endişesi taşıyanların acelecilikten kaçınması lazım. Siyaset erbabının acelesi olabilir, toplum mühendislerinin de; ama hakikate değer verenlerin değil. Nesebi gayrı sahih, cibilliyeti meşkuk, mazisi karanlık ve henüz bir ay öncesine kadar Türkiye'de