- Biz bu devleti, bu vatanı sokakta bulmadık arkadaşlar; bu aziz yurdumuz süpermarketlerin hediye çekilişi kampanyasından filan da çıkmış değildir. Onun için çiğnetmeyiz, yan gözle bakanın da gözünü şey ederiz... - Ne ederiz Hasan abi? - Oyarız, çıkarırız; doğduğuna pişman ederiz. Ayrıca.. - Bir dakika Hasan Abi kafam karıştı; ortada

Bugünlerde sinema seyircisi hayli artmış olmasına rağmen özellikle büyük şehirlerde sinemaya gidenler, sanki sanat uğruna çok büyük fedâkarlıklara katlanmış gibi konuşuyorlar; haksız da sayılmazlar hani. Şu an elimin altında Google sitesine tıklamak imkânı olmadığından filmin adında yanlışlık yapabilirim: "Karpuz Kabuğundan Gemiler Yapmak" mıydı? O film işte; hani şu

Hitler'in kitabı çok satıyormuş; satar tabii, adamın başka kitabı yok ki. Varı yoğu bir "Kavgam" var o kadar. İnsanlar merak ediyor, "Yahu bu Hitler nasıl bir manyakmış ki bunca sene başta Avrupa olmak üzere neredeyse dünyanın bütün ordularını birbirine katıp ortalığı velveleye vermiş." diye

"Şehir" hayatından derlenmiş canlı nümûnelerdir. Hiçbir hayâl mahsulü değildir. Sadece birilerinin çıkıp bu gibi hadiselere isim vermesini beklemektedir. Siz bir isim vermek ister miydiniz? Adam biraz tuhaf bir tiptir; elâlem züccaciye vitrini, kumaşçı vitrini, kuyumcu vitrini seyrederken o tutmuş hırdavatçı vitrinini seyre dalmıştır. Hırdavatçının onca masrafa ve zahmete

Bir ara o ilahiyatçı hoca öyle bir atasözü kaçırdı ki ağzından, ben oturduğum yerde mosmor kesildim. "Bu adamlar İslâm'ı yücelteceğiz, Müslüman mahallesinde salyangoz sattırmayacağız derken sergiledikleri kabalık, ağzıbozukluk ve hoşgörüsüzlükle İslâm'a en büyük fenalığı yapıyorlar. Sevgili Ahmet Ağabeyim, Beni hatırlayacaksınız. Ben Mahmut. Hani vaktiyle tuttuğum

Yazarın kötüsü, internette dolaşan dedikoduları yazı diye okuyucularına aktardıktan sonra üstüne üstlük bir de "araştırmacı gazeteci" fiyakası çekmeyi ihmâl etmez. Bu hafta size bir kötü yazarlık nümûnesi verecek ve internette ağızdan ağıza gezinen bir efsâneyi köşeme buyur edeceğim. Peşinen belirteyim ki parantez içindeki ifadeler tamamen yazarınıza aittir ve

Neticede iş "devlet kamuyu yönetmemeli" fikrine gelip çatarsa şaşırmamak gerekir. "Devlet kamuyu yönetmeyecekse, neyle iştigal etmelidir?" problemi o zaman düşünülmeli ama bugün devletin tekeline alıp da ağzına-gözüne bulaştırmadan başarılı olabildiği bir meşgale neredeyse yok gibi görünüyor. Kimsesiz çocuklar için yurtlar açılmış; "ne âlâ, ne güzel,

Bazı illerin, bazı kazalarıyla başı derttedir ve vilayet olma hakkının kendilerinden vaktiyle çalındığını düşünürler nedense; vaktiyle Aksaray'ın Konya ile nisbeti böyleydi meselâ. Kemaliyeliler, zorlanmadıkça Erzincanlı olduklarını pek söylemezler. Sivas'ın da Zara'sı vardır; sorulduğunda Sivaslılığı görmezden gelip, -Zaralıyık derler. Zara'nın balını, peskütanını (bir

Tarihini hatırlamıyorum ama son apartman toplantısında katıldığımda, Mesut Yılmaz başbakandı galiba; Tansu Çiller de olabilir, bir ara koalisyon filan da yapmışlardı mıydı tam bilemiyorum. O son toplantıda çok önemli birkaç gerçeği fark etmiştim: Bir, "Elle gelen düğün-bayram"dı. İki: Apartman sâkinlerinin tamamı, paralarının kıymetini benden daha iyi bilen

Haber gazetelere aksetmedi; "ertesi gün Türkiye birbirine girer bu haberin şiddetinden" diye düşündüm ama bırakın manşet çekmeyi, iç sayfaların eteğinden bile gören bir editör bile çıkmadı. Pes yani, AB'ye öyle bir kilitlendik ki etrafımızı bile göremez haldeyiz. Neyse, ben çıtlatayım bâri; geçen hafta Başbakan, katıldığı 2.

Tounch Bey'in tadı yoktu o pazar sabahı. Sokaktan gelen gürültüye kulak kabarttı. "İnsaf yav, resmen sevindirik olduk, kutlama dediğin üç gün-beş gün olur; bunlar altı aydır hâlâ sokaklarda konvoy yapıp klakson öttürüyorlar". Hışımla kalkıp pencereyi açtı. 122. kattan sesinin duyulması ihtimâli yoktu ama yine de bağırdı,

İllet olduğum bir şehir efsânesini mecbûren tekrarlamak zorundayım; "Sinema filmi sinemada seyredilir"miş! Biz sinema görmemiş bir kuşak değiliz ki kardeşim, 60'lı yılların sinema imparatorluğunu görmüş ve yaşamış bir kuşağız. Belki bıkkınlıktan, belki zamâne teknolojisinin evde de sinema seyrini mümkün kılmasından mıdır nedir, bu yaştan sonra

Ecnebiler cayır cayır arsa satın alıyorlar; hükümet uyuyor. İMF heyetleri talimatı verip gidiyor; nesiniz siz kardeşim, bostan korkuluğu musunuz? Yarın bunlar aziz vatanı parselleyip, ifrazlı hale getirip taksitle bile satarlar. Uyarıyorum, aklınızı başınıza toplayınız yoksa aklınızı başınıza getirmeyi bilenler gelir! O zaman demişti dersiniz! "Uyarmadı demeyin; uyarıyorum işte; bu

Bir dakika dur be adam, bir dinlen, biraz sus! Sus ve dinle; yıldızlara bak; oralardan çekiç, matkap, motor, fabrika sesi geliyor mu bir düşün! Dünya, insanların gündelik katkısı olmadan da dönebilir kendi ekseni etrafında. Denizlere bak, rüzgârları dinle, seyret ve ibret al. Tembelliğin manifestosu hükmündeki şu sözü kim, nerede, hangi

Çöp evlerde yaşayanların hali herkesin dikkatini çeker; bunlar, genellikle yaşları geçkince, kimi kimsesi kalmamış, yoksulluk korkusuna düşmüş ama yine de kendilerine yetecek kadar vâriyete sahip yalnız insanlardır. Günün birinde evden yükselen kokulara dayanamayan bir komşu durumu ihbar edince vaziyet ortaya çıkar ve biz hepimiz, "yok canım, bu kadarı da

"Nerde eski Ramazanlar" girizgâhından sıkıntı geldi değil mi? Yok direklerarası eğlenceleri, yok kantocular, yok efendim iftardan sonra semt kahvelerine kurulan Karagöz perdeleri... Geçiniz efendim geçiniz; eskiyi tahattur etmek güzeldir lâkin dokunabileceğimiz yegâne Ramazan, bu yılın Ramazan'ıdır. Bu çok uluslu şirketler hakikaten fazla olmaya başladılar; geçenlerde bir

Dergi sektörüyle, daha doğrusu hâlen yayınlanmakta olan dergilerle ünsiyetiniz nasıldır bilmem; ben bu konuda meraklıyımdır ama mâlum, çıkan dergilerin mühimce bir kısmı, taşra ahalisini iyi müşteri saymadığı için büyük şehirlerin haricinde pek arz-ı endâm etmez. Bu yüzden benim gibi dergi meraklıları ya basından takip yoluyla veya her neviden dergi bulunduran

Hoşgeldiiin kardeşim buyur, ne içersin, bakın beyefendiye ne arzu ederler? Hangi gazetedendi sizinki, öyle mi, memnun oldum; çok takdir ederim zaten sizin gazeteyi; hiç unutmam sene dokuzyüzelli iki. Sizin gazetenin bir yazarı var o zamanlar; barut barut!.. Bir gün açmış ağzını yummuş gözünü veryansın ediyor iktidara. Tamam yavrum çaylarımızı şöyle

Hayır hayır, bu işin artık havası filan kalmadı, hatta bilirsiniz, hafif tertip mazoşizm bile denebilir Bodrum"a illâ ki katlanma külfetine. Bu caanım mekânın yirmi-otuz sene önceki halini hatırladıkça uğradığım nostalji nöbetlerinin tesirinden saatlerce kurtulamıyorum. Yazık, böyle mi olacaktı; en sevdiklerimizi bile son kertesine kadar tüketmek zorunda mıyız? Eskiden

Efendiiim, Mesele mühim, mevzuu nazik; yazıya başlamadan evvel şöyle uzuun bir "efendiim" çekmenin sebebi, cesaret toplamak için öksürük akordu yapmak neviinden bir şey. Hayır, Büyük Ortadoğu projesinin bölgenin geleceği üzerine tesirleri, Kıbrıs çıkmazı veya adaletsiz gelir dağılımı filan olsa mesele değil; şakada-şukada halleder çıkarız lâkin birazdan değinmeye çalışacağım

Mizahı ıskalamamak lâzım; politik mücadelenin en acıtıcı, en netice aldırıcı, en caydırıcı faslını mizah teşkil eder fakat mizahla uğraşmak bizde en hafif tâbirle fâsık bir şey sayılır. Türkiye"de mizah yazısı yazmak çok kolay; zorluk, yazılan şeylerin okuyucuda genellikle mizah tesiri uyandırmamasında yatıyor; "e n"olmuş yani,

Kim resminin altında, "ülkeyi kurtaran adam" yazısını görmek istemez? Fotoğrafın etrafı çiçekler ve defne yapraklarıyla süslenmiştir. Resimdeki kişi ise insana, "demek daha o günlerde bile memleketi kurtarmayı kafaya koymuştu" dedirten, kararlı, kesin inançlı ve çok ciddi bir ifâde ile bakmaktadır. Bu bakış açısı "kurtarıcı adam&

Bunca aklıbaşında adamın Darwin'in karşısına veya arkasına geçerek saf tutup birbirini paralamasında eğlendirici bir şeyler yok mu sizce? Darwin uğrunda kavga etmek, bizim laikçilerin ortada bir gerekçe yokken havaya bakıp, "laiklik olmazsa olmaz bir şeydir; biz laikliğe çok önem veririz; laiklik olmasaydı biz de olmazdık" neviinden

Ömründe fayton ve araba atından başka at görmüş müdür bilmem ama benim gördüğüm ilk at yarışı fanatiği oydu; Fikri"yi tavsiye eden ahbab, "eli ağırdır ama düzgün çocuktur" demişti. Ufak-tefek, sırım gibi bir delikanlı geçkiniydi. Ahbablığı ilerletince "eski kulağı kesikler" liginde bir müddet top koşturduğunu

Bundan sekiz on sene önce bilgisayar ortamının ve ekranın kâğıt yerine ikaame edilebileceği düşüncesi vardı; hatta çevreciler, "iyi olur, ormanlar kurtulur" diye vakitsiz sevinçlere bile kapılmışlardı ama hayır; kâğıt gibisi yok ve olmayacak. Gazete kağıdı gibi dürüp bükülebilen, hatta sofrabezi niyetine kullanılabilen esnek, hafif ve ucuz plazma ekranlar