Ahmet Turan Alkan

Küçük hadiseler bunlar; küçük ama başka hadiseler silsilesinin önüne konulduğunda çok başka anlamlar kazanıyorlar. Vali, deprem bölgesinde dert dinlemeye çıkmış (vazifesi), bir genç kız, henüz mahiyetini tam anlayamadığımız bir talebini dile getirmeye çalışıyor (normal); genç kız terbiyeli bir üslup kullanıyor (önemli): "Siz bizim nerede, hangi şartlar altında yattığımızı biliyor

Hadisenin ayrıntılarını herkes gibi ben de bilmiyorum; daha önceden "gösteri" yapmak için vilayet makamından izin alınmış mıdır, savcılıktan sabıkasızlık belgesi, ikametgah ilmühaberleri getirilmiş midir, bilahire kanunlara uygun bir toplantı ve gösteri yapılması için vilayet makamından uygun bir yer tahsis edilmiş midir (mesela İstanbul'un Karadeniz sahilleri gibi)

Görünüşe göre A Milli Futbol Takımı'mızın teknik direktörü Sayın Mustafa Denizli de ucuzcular kervanına katılmakta fayda görüyor. Mustafa Denizli'nin kendi sahamızda berabere kaldığımız son maçtan sonra verdiği (daha doğrusu "ortalığa fırlattığı" demeliydik) beyanat, futbol dünyamıza yeni bir düşman konsepti armağan etmiş bulunuyor: "İçimizdeki

Arz yine deprendi; ayağımızın temasıyla ezelden beri bizde güven hissinin kaynağını teşkil eden toprak yine sarsıldı; yeryüzünü sabitleştirsin diye devasa çiviler gibi toprağa çakılan dağlar yine kımıldadı; deprem oldu! Ayağı hep yere basarak yaşayan bizler için deprem başa geldiğinde katlanılır musibetlerden. "Bu deprem niçin oluyor, arz niçin sarsılıyor?"

10 Kasım münasebetiyle TRT ekranlarında gösterilen "Cumhuriyet" filminden bazı bölümler seyretmek fırsatı buldum: Konu çok güzeldi, filmin teknik alt yapısı mükemmeldi, özellikle kalabalık sahneler, dış çekimler için hiçbir fedakarlıktan kaçınılmadığı belliydi; ama filmden bir "müsamere" kekreliği hissettiğimi de söylemeliyim. Öyle zannediyorum ki bu derece zengin bir

Öyle görünüyor ki toplum mühendisliği usulleri ile toplumdaki irticâ virüsünün tamamen ortadan kaldırılması mümkün olmuyor; irticâ, benzersiz bir 'elan vital' (hayat hamlesi) ile her panzehire rağmen zehirini sürdürebiliyor. Eğer yanlış yorumlamıyorsak, 28 Şubat günü öngörüldüğü halde henüz kanunlaşmayan irticâ aleyhtarı kanun teklifleri, irticâın toplumda yaygınlaşmasını engellemekten ziyâde '

28 Şubat Süreci'nin en belirgin özelliği, tehdit sıralamasındaki değişiklikti: Bölücülük ve yıkıcı akımlar tehdit önceliğini kaybederek ikinci sıraya inerken yerini irticaya bırakıyordu. Bu aşikar bilgi, 28 Şubat Süreci'nde muvazzaf görev yapan iki emekli generalin hafta içinde bir gazeteye verdikleri beyanlarla bir kere daha teyid edildi. '

İrtica ile mücadele, tenis, kriket, konkurhipik veya golf gibi devlet seçkinlerinin neredeyse iki asırdan beri sürdüregeldikleri bir asilzade sporu aslında. Asri icaplara toplum bünyesi içinden sürekli, yıkıcı ve inatçı nitelikte bir direncin gösterildiği iddiası bir 'aydınlanma' efsanesinden ibarettir. Mesela 'aydınlanma'nın en önemsediği vasıtalardan matbaanın Osmanlı

Çarşamba günü yayınlanan Zaman'ın 3. sayfasındaki 'Bunu da mı görecektik?' başlıklı haber aslında manşetlikti: Konrad Adenauer Vakfı'nın yaptırdığı araştırmaya göre, Türk gençliğinin % 40'ı yurt dışında yaşamak istediğini belirtmiş. Bu tip araştırmalarda sorunun nasıl tanzim edildiği önemlidir; çünkü sorunun şekli, verilen cevabı da

İtidal derken bunu kasdetmemiştik elbette; bu menfur saldırıyı tertipleyenler, cenaze töreninde sergilenen bazı aşırılıkları görünce sevinçle ellerini oğuşturup, "ha şöyle" diye zevkten dört köşe olmuşlardır. Mezarlıktan geçerken ıslık çalmanın alemi yok: Sayın Kışlalı'nın katledilmesinden dolayı -katiller hariç- Türk toplumunda kaç kara yürekli kişi yürek soğutmuş olabilir

Tam da "bir şeyler değişmeye başladı, ilk kıpırtılar hissediliyor" duygusuna kapılmak üzereydik; ama birkaç günlük nikbinliği olsun çok gördüler: Ahmet Taner Kışlalı'nın katli, Türkiye'nin gündemine bir bahar rüzgarı gibi esen demokratikleşme mutabakatına kasdetti. Ahmet Taner Kışlalı ismini, Kültür Bakanlığı yaptığı yıllarda tanıdık. Hakkındaki ilk

Pakistan'daki askeri darbenin, başta muhalefet olmak üzere ahalinin ekseriyetince müspet karşılanması garip görünüyor. Pakistan'ın iç dengelerini bilmiyoruz: Askerler herhalde mükemmel işleyen bir demokratik düzene çomak sokmak için harekete geçmiş olamazlar; belli ki yaygın bir memnuniyetsizlik, kitlelere mal olmuş tedirginlik söz konusu idi ki "darbe"

Deprem bir "İlahi ikaz" mıydı; şüphesiz evet, çünkü inanan insan için akasya yapraklarının sararıp kuruması da, gecenin gündüzü örtmesi de, rüzgarların bulutları sürüklemesi de aynı nitelikte bir ikazdır. Deprem, yangın, salgın hastalık veya sel gibi felaketlerden sonra "Bu bir İlahi ikazdır; derlenip toparlanalım." diyerek inanan insanın

Pozitivizm'i kutsamamış kamu yönetimlerinde de ilme itibar edildiği malum ama ilmi tek mürşid kabul eden anlayış, sanki biraz da ilmilik vasfıyla övünür bir eda içindedir. Bu safhada Pozitivizm'i tenkid etmiyorum; sadece Pozitivist esaslara dayanarak tesis edilen kamu yönetimimizin karar mekanizmalarında Pozitivist davranıp davranmadığını netleştirmek arzusundayım. "

Cumartesi günü bu sütunlarda yayınlanan "Angarya Kürü" başlıklı yazı içimdeki sıkıntıyı teksir etmekten başka bir işe yaradı mı bilmiyorum; doğru zamanda doğru işi yaptığından emin olamayanlar için daha basit ve faydası şüphe götürmez bir meşgaleye gömülmek pekala tedavi edici olabilir diye düşünmüştüm. Siyasi ve idari sistemimiz makas değiştirmek

Bugün kendimi memleket kurtarmaya hazır hissetmiyorum; aslında memleketin kurtarılmaya ihtiyacı olduğu kanaatinde bile değilim; ama bu kanaatin yaygınlaşması ne benim, ne de bu işten ekmek yiyen hayli kalabalık bir çevrenin (ki bu çevre kaba hesapla şöyle böyle nüfusumuzun onda dokuzunu kapsamaktadır) işine gelmez. Güreş, okçuluk, cirit, eskrim gibi sporların adı

Kamu otoritesinin ete kemiğe büründüğü ve elle tutulur tarzda tecessüm ettiği en uç örnek ceza evleri olsa gerektir. Devlet, kamu adına suçu tarif etmeğe, ona ceza biçmeye, suçluları yakalayıp soruşturmaya ve gerektiğinde suçlunun temel haklarını kısıtlayarak onu dört duvar arasında hapsetmeğe, hatta halen yürürlükte olan kanunlara göre suçlu vatandaşını öldürmeye

Eğer hafızam beni yanıltmıyorsa, II. Abant Toplantısı'nın, benim de üyesi bulunduğum "Din-Toplum Komisyonu" çalışmalarında misyoner faaliyetler konusu gündeme gelmişti. Münakaşa esnasında misyoner faaliyetlere müsaade edilmemesi, en azından kontrol altında bulundurulması gibi bir fikir serdedildi. (Komisyonda görev yapan arkadaşlarımın hiçbirini görüşlerinden dolayı kınamak aklımdan geçmez; sadece bir

Milli para birimi, milli hakimiyetin ve devletin sembollerinden biridir; bu gerekçeyle "Türk Parasını Koruma Kanunu" adı altında özel bir kanun bile var. Sade vatandaşın bu kanunla ilgili bildiği hemen tek müeyyide, özellikle kağıt paraların yırtılmaması, imha edilmemesi, üzerine yazı yazılmaması vb. gibi şeylerden ibarettir. Bu kanunda yazılı olmadığı