Ahmet Turan Alkan

CNN Türk televizyonu birkaç gündür iyi gazetecilik yapıyor ve adını henüz tam koyamadığımız bir meseleyi gündeme getiriyor: Çocuk suçlulular desen değil, sokak çocukları hiç değil. Tam tarifi belki şöyle olabilir; Güneydoğu, özellikle Diyarbakır mahreçli çocukların, büyük şehirlerde suça itilmesi, buna bağlı olarak gasp ve hırsızlık olaylarının çığ gibi büyümesi. Diyarbakır

Türk toplumunda yükselen Amerikan aleyhtarlığı, sair zamanda bu kadar önemsenmezdi ama fiili durum aksini gerektiriyor. ABD, aylardan beri güneydoğu komşumuzdur ve bize ne hakla bu derece yakın komşuluk tesis edebildiği meselesi bir yana, Suriye ve İran'a yönelik tehdidleri ile Türkiye'nin doğu ve güney kara sınırlarında yeni

Bugünlerde CHP'li olmak çetin mesele; CHP'nin genel başkanı olmanın ne menem bir meşakkat olduğunu ise Deniz Baykal'dan iyi kimse bilemez. Öyle zannediyorum ki bazen, "keşke üniversitede kalsaydım veya tarımla uğraşsaydım" diye hayıflandığı oluyordur; tabii, siyasetin içten ateşlemeli benzin motorları gibi siyasetçiyi her

"Yüzlerce işçi ve ailesi isyanda. Gerekçe, zarar ediliyor. Sen hükümetsin, zararı önlemek senin görevin. Yatırım yaparsın, fabrikayı kâra geçirirsin." Bu ifâdeler, ekmek teknesi elinden giden bir sendikacının feryadı değil; bir işçinin ağzından da çıkmıyor; vaktiyle planlamada uzman olarak görev yapmış bir yazara ait. Bunu okuyan SEKA işçileri, "

İlk alıntı 13 Şubat tarihli Zaman'dan; haber paragrafı aynen şöyle: "Kıbrıs'ta yozlaşma olduğunun farkına vardıklarını söyleyen Denktaş, bunun sorumlusunun kendisi olmadığını öne sürdü. Denktaş, 'Türkiye muazzam Barış Harekâtı planı yaptı, o plandan sonra Kıbrıs'ta ne yapacağını planlamadı' dedi. Kendi görev alanının

Karadeniz Ereğlisi sahillerinde kurulmakta olan yeni tersaneye dışardan sipariş yağmasını nasıl yorumlayacağız; veya Fransız firmalarının Türkiye'de çimento sanayiine büyük yatırım yapmalarının anlamı nedir? Ağır sanayii tipi üretim, gelişmiş batılı ülkeler bakımından kendi topraklarında (habitat) işletilmeyecek kadar kirli ve riskli. Yeni endüstriyel dalga, ağır sanayi ürünlerinden tamamen vazgeçmemekle birlikte

Nüfusun üçte biri ortalama refah seviyesinin altında yaşıyor; "yoksul"ların sayısı 19 milyon. İşsizlik oranı ise % 20'lerde ama devletin yaptığı istatistiğe göre Türk toplumu kendini mutlu sayıyor. Bir Kemalettin Tuğcu hikâyesinin içinde yaşıyoruz. Yoksul ama mutlu. Türklerin iktisâdî meseleye bakışındaki çelişki, buz gibi rakamlarla müşahhas hale

Futbolcunun biri, "Yeni hocamız çok farklı; bize daha fazla sorumluluk veriyor ve bu çok doğru, çünkü hepimiz yetişkin insanlarız" demiş ve şöyle devam etmiş, "Mesela bugünlerde topla beraber oynarken ne yapmamız gerektiğini daha fazla çalışıyoruz. Daha önce topsuz oyunla ilgili çok fazla antrenman yapıyorduk." Yok yahu!

Önce adalardan birine devâsâ bir semâzen heykeli yaptırılması projesinden bahsedildi. Berbat bir fikirdi. Gazeteler hemen (Kınalı mıydı?) adanın helikopterden çekilmiş bir resmini bulup üstüne "fotoşop"la semazen heykeli oturtarak haber yaptılar; ardından muhalif sesler yükseldi. Bu kötü projeden vazgeçildi mi bilmiyorum. Sonra bir "ışık topları" projesinden

Lâtife Hanım'ın evrakı meselesinin cılkı çıktı sonunda. Kanunî vârisleri, "evrakı kamuoyuna açıklamayın, özel hayatın mahremiyetine giren şeylerdir; TTK kasalarında saklı kalsın" dediler; öyle olacak gibi görünüyor. Evrak vârislere ait ise -ki öyle- kendilerine teslim edilmeli değil midir? Hayır istemiyorlar. Peki, evrakta açıklanması mahzurlu şeyler varsa bizzat

Seçim kavramını demokrasinin diğer lâzımelerinden ayırıp tek başına takdis ederseniz Irak'ta bir seçim yapılmış olması fevkalade önemli bir hadise gibi görünür. Irak'ın Amerikalı işgalcileri, "bu ilk hür seçim" diyorlar. Hür seçim! Ne diyordu Cemil Meriç liberalizmi anlatırken: "Bir tavuk kümesindeki tilkinin hürriyeti"

G.O.R.A. filminden bir sahne: Filmin başrol oyuncusu Arif, sevgilisi ve arkadaşları ile hapis tutulduğu gezegenden kaçmaya çalışırken uzaylı güçlerin saldırısına uğruyor. "Uzay teknolojisi" ürünü silahlar ile kaçakları kovalayan kötü adamlara karşı Arif, bir yanda tabana kuvvet kaçmaya çalışırken, o esnada eline geçirdiği kırılmaz cinsinden bir

Bir gazetenin internet sitesinde CHP'nin genel başkan adayları arasında anket düzenlenmiş; "tıkla, sonuçları öğren" diye bir buton var. Merak edip tıklayınca açılan yeni sayfada anket sonuçlarını görüyorsunuz hakikaten ama hemen altında bir ikaz cümlesi okunuyor: "Bu anketin bilimsel değeri yoktur." Şu kadarcık olsun nâmuskârlık

Öyle görünüyor ki Gazi Mustafa Kemal Paşa'nın zevcesi Lâtife Hanım'ın evrakı bugüne kadar olduğu gibi yine Türk Tarih Kurumu'nun kasalarında kilitli kalacak. "Özel hayatın mahremiyetine saygı" gerekçesi tartışılmaz; bu yönde oluşan fikir birliğinin herkesi kapsayan bir nezâket teâmülü haline gelmesini dilerim. Gelelim

Bülent Ecevit dramatik şeyler söylüyor; "CHP diye bir güç artık yoktur" ağır lâf. Ecevit, bu tarihî yargının ardında, "CHP bitti, DSP'ye buyrun" cinsinden bir yarım davetin varlığını da gizlemiyor ama bu defa söyledikleri ile CHP'nin durumu sahih bir paralellik gösteriyor. CHP Genel

İşin doğrusunu Sağlık Bakanı Recep Akdağ söylemiş; "Kurban kesmeyi zamanla öğreniriz". Gerçeğin öteki yüzü bu. Kurban kesmenin edebiyle, kurbana doğrudan karşı çıkmak arasında ayırd edilmesi gereken bir alan var; karıştırılmamalı. Yirmi-otuz sene önce Kurban Bayramı'ndan bu kadar haber malzemesi çıkarmak niçin kimsenin aklına gelmezdi? Otuz senede

Ülkesinin bayramını bu kadar ayıplamak, aşağılamak, tahkir etmekten zevk alıyor adamlar. Üşenmemiş helikopter tutmuş, "boğaz kırmızıya boyanmış" diye cayırdıyor, "dereler kan akıyordu. İşte helikopterimizin görüntülediği bir dehşet sahnesi; parkta oynayan çocuklar, açıkta kesilen kurbanların sadece elli metre uzağında..." Tek kanallı bir kumpanya değil, ötekiler de aynı