CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun Ergenekon yargılamaları hakkındaki tutumu çok dikkat çekici. Kılıçdaroğlu, yargı sürecinin selâmeti üzerinde tesir yapacağını bile bile mahkemeye açık eleştiriler yöneltiyor, hatta ironik göndermelerde bulunmaktan çekinmiyor. Şu sözleri, herhangi bir vatandaş söylese kanun nazarında başı ağrır, en azından ana muhalefetin en yetkili sözcüsü sıfatıyla güvenilirliğine

Alışveriş merkezlerinde çoluk çocuğa plastik bardakla bedava içki dağıtan bir işyerinin haberi önemliydi. Bizim gibi düşünenlerin, “Bu ne rezalet” diyerek köpürdüğü bu hâdise, farklı bir hayat tarzını benimseyenlerin cenahında fazla gürültü koparmadı. Olsa olsa, “Bunda büyütecek bir şey yok ama çocukları erken yaşta alkolle tanıştırmak da hoş bir şey değil

70’li yıllarda kaptırıp gittiğimiz ortak psikoloji şuydu: “Devlet çatır çatır yıkılırken seyirci mi kalacağız; Türklüğün ve Müslümanlığın son kalesi, din ve devlet düşmanlarının elinde kahroluyor; yetiş ey memleket evlâdı!” “Kimdir bu memleket evlâtları?” diye sağa sola bakınmanın gereği yoktu; memleket evlâdı biz oluyorduk. Devlet sanki mapusane damlarına düşmüş mâsum

Turgut Özal’ın naaşı üzerinde yapılan tahlillerin nasıl bir sonuç verdiği hakkında hâlâ aydınlanmış sayılmayız. Kabir 3 Ekim’de açıldı ve üzerinden 3 ay geçti. Bu süre zarfında Özal’ın zehirlendiği yolunda gazetelere iki defa bilgi sızdırıldı ve doğrulanmayan bilgiler üzerine bir hayli dedikodu yayıldı. Geçen hafta yapılan açıklamada zehir

Seçim sonuçları, Türkiye’nin kanaat öbeklerini ve aralarındaki fay hatlarını da üç aşağı beş yukarı gösteriyor. Ana kitle muhafazakâr, dinî değerlere saygılı ve iktisadî büyümenin herhangi bir sebeple kesintiye uğramasını istemeyen, gelişmeci bir yapı gösteriyor ve Meclis’te iki partiyle temsil ediliyor. İkinci sırada kendini laik, ulusalcı, Atatürkçü diye tanıtan

İletişim araçlarının on yıl öncesine göre bile olağanüstü denilebilecek ölçüde artmış olması, “Haberdar olmak” fiili bakımından aynı ölçüde bir genişleme sağlamadı; aksine çok kanaldan haber akışına mâruz kalmakla, habersiz kalmak arasında çok ince bir fark var. Buna bir de sun’i gündemler icadıyla kamuoyunun dikkatini başka yönlere sevk edilmek imkânını

6 ay kadar önce sezaryen konusu tartışma gündemine girdiğinde de böyle olmuştu, Çamlıca’ya cami meselesinde de… Şimdi idamı tartışıyoruz. Daha doğrusu Başbakan, sahip olduğu yürütme gücünün imkânlarını ve şahsî karizmasını kullanarak göz göre göre gündem değiştirme operasyonları yapıyor. İdam gibi sevimsiz bir konu başlığının gündelik siyasette telaffuzunda hikmet ve

Milliyetçi Hareket Partisi (MHP), kurultayını tamamladı; Devlet Bahçeli yeniden genel başkanlığa seçilirken zorlanmadı ama eski kurultaylardaki yüksek desteği de bulamadı; bunun ne anlama geldiği ile ilgili değilim, benim dikkatimi çeken konu, ‘Türk milliyetçiliği’ fikrini savunan bir kitle partisi olarak MHP’nin siyasi hayatımızdaki yeridir. MHP, kuruluş yıllarında kendini doktriner bir

Bir sorum var, birisi cevaplandırsın: Velev ki Öcalan yakalandıktan sonra hususi bir ambalaj içinde Türkiye’ye ikram edilmeseydi ve dışarıda bir yerlerde örgütünü yönetmeye devam etseydi, Kürt meselesi bugüne göre nasıl bir görüntü arz ederdi; daha iyi, daha kötü? Gülden âlâ hâtırı için Ceza Kanunu’nu değiştirdiğimiz bir mahkûm; Cumhuriyet

Temelinde önyargılar, ırkçılık, yabancı korkusu ve düşmanlığı, tarafgirlik, ayrımcılık, cinsiyetçilik ve homofobi (yani eşcinsellere ve eşcinselliğe karşı duyulan öfke ve kin) barındıran ifade ve davranış biçimlerine topluca ‘nefret söylemi’ deniliyor. Kültürel kimlikler ve grup özellikleri gibi unsurlar nefret söyleminin kullanılmasını etkiliyor; fanatizm ve farklı olana tahammülsüzlük gibi durumlarda nefretin dili

Balkanlarda yenilen Osmanlı ordusu, belki de yakın tarihin –nisbeten- en güçlü, en donanımlı ordusuydu. O günlerde de ordu bütçesi, meclisin denetimi dışında tutuluyor, bütün partiler orduya yapılan yatırımları destekliyordu. Ne var ki, maddî şartlar itibariyle, savaştığı ülke ordularına göre hayli iyi durumdaki ordunun bünyesi hastalıklıydı. II. Meşrutiyetle başlayan çok partili

Hayır, hiç mâkul değil! Futbol dünyasında olup bitenleri bir mantıkla açıklama gayretleri sonuçsuz kalacak; ta ki futbolun ülkemizde nasıl algılandığı konusunda sosyal psikolojik derinliği ve değeri olan analizleri devreye koyuncaya kadar olup biteni tam anlayamayacağız ve tartışmanın tarafları birbirini hırpalayıp duracak. Futbol, 3 Temmuz 2011 tarihine kadar bir oyun ve

Geçenlerde, daha önce birkaç kere daha başıma gelen enteresan bir hadise yaşadım. Şöyle oldu: Zaman gazetesinde yayımlanan bir yazımı, Ulusalcı çizgide yayın yapan haber siteleri kışkırtıcı başlıklarla anons ederek okurlarını haberdar ettiler. Yazı, “Şehid olursun inşallah!” başlığını taşıyordu ve laikçi bir gazetenin yaptığı habere eleştiri mahiyetindeydi. Bir şehid ailesini ziyaret

Veya Avrupa’da bir başka şehir; Cenevre, Kopenhag veya Tartu; fark etmez. Oslo kelimesinin çağrıştırdığı şey, T.C. Hükûmeti’nin PKK ile masaya oturmasıdır. Müzâkere masasına... Vaktiyle Oslo görüşmeleri kamuoyundan ve basından habersiz bir şekilde, gizlice yürütülüyorken her şeye rağmen bu teması mümkün ve anlaşılabilir kılan bir ortam vardı. Geçmişi

Kelimenin sözlük karşılığı kahramanlık, cesâret demek; bunlar bütün insanlığın değer verdiği yüksek vasıflar. Hamâset ihtivâ eden kelimeler ve kavramlarla siyâset yapmayı yasaklayan bir kanun yok; fakat hamâsî siyâsetin fecî neticelerine dair tarihten bir yığın misâl göstermek çok kolay. Türkiye’de siyâsetin görmezden gelinemez önemli boyutlarından biri de hamâsî siyâset; yani

“Hz. Muhammed’e hakaret eden filme kızan Libyalılar, konsolosluğu basıp ABD’li diplomatı öldürdü!” Bu cümle, geçen hafta sonunda TRT radyolarından birinin haber başlığıydı; daha doğrusu pek çok haber ajansı, olup biteni buna benzer cümlelerle özetleyip verdiler. Aslına bakılırsa durumu bir cümlede anlatmak için bundan daha farklı bir cümle kurulamıyor.

Geçenlerde bir dostumla karşılaştım, bana mânidar bir soru sordu ve dedi ki, -İki yıl önce, ben siyasi gelişmelerden duyduğum huzursuzluğu dile getirmiş ve yakınmıştım; siz ise merak etmememi, her şeyin daha iyiye doğru gideceğini, ümitsiz olmamamı söylemiştiniz. Sualim şu: Hâlâ iyimser misiniz? İyimserlikle kötümserlik arasındaki fark, yarıya kadar dolu bir

Terörle mücadelede yeni teknikler, yeni usûller icad etmeye gerek yok. Türkiye, “Tam demokratik” diyemiyorsak bile demokrasiyi azimle benimsemeye çalışan bir kamu hukuku modeline sahip; bu modeli toplum da tutuyor ve benimsiyor. Demokrasiyi savunmak, terörle mücadele ederken bile uyulması gereken kurallar hakkında bazı değerler getiriyor; buna göre devlet güçleri, saldırıları önlerken

18\. yüzyıldan bu yana Türkiye’de yerleşik yapıların değişmesinde Avrupa çok tesirli oldu. Siyasi sistemimiz ve felsefemiz, maliyemiz, yönetim şeklimiz, şehirleşme ve eğitim hayatımız Batılı örneğe göre değişime zorlandı; bu sürecin hâlâ devam ettiğini söyleyebiliriz. Son üç asırlık manzaranın özeti, Türkiye’nin Batılı öğretmenler elinde eğitim gören ama bir türlü

Bir Alevi kardeşimden mektup aldım. “Karşı taraf”ın meseleye nasıl baktığını görebilelim diye yayımlıyorum. Dikkat ve çeşm-i insaf ile okuyalım ve bu mektubu aslında bütün Sünnilere yazılmış kabul edelim. * Ben Tokatlı bir Aleviyim, “Sünnî’yim fakat tedavi olayrum” yazınızı okudum. Alevilik konusunda bir Sünni’den okuduğum en gerçekçi ve güzel

“Şehit yakınlarına verdiğim yemeklerde en çok konuşma yaparken zorlanıyorum; zira söylenecek söz bulamıyorum. Başka bir ortamda konuşma yaparken hiç zorlanmıyorum ama şehit aileleriyle bir arada olduğumda gerçekten söyleyecek söz bulamıyorum.” Bu cümleler, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’e ait. Cumhurbaşkanı, “Söyleyecek söz bulamıyorum.” dediğinde hayretle fark ediyoruz ki söylenmesi gereken her şey

20. yüzyıl tarihinin en garip, en fantastik başlıklarından ilki, Filistin’de bir İsrail Devleti’nin kurulmasıydı. Yahudiler 2 bin seneden çok daha fazla sürgün yaşadılar, dışlandılar, ötekileştirildiler. Doğrusu tarihte zulme uğramış ve vatanlarından cüdâ düşmüş tek kavim Yahudiler değildi ama sadece onlar olmayacak duaya âmin diye diye Filistin’de bir

İlginç şeyler oluyor; geçen hafta Genelkurmay Karargâhı, Balyoz Davası’na bakan 10. Ağırceza Mahkemesi’nin talep ettiği belgelerin aslını göndererek adeta bir çığır açtı. Mutlaka hatırlıyorsunuz, birkaç yıl önce Türkiye, günlerce ve aylarca bir askerî belgedeki imzanın ıslak mı, sahte mi olduğunu tartıştı; devreye muhalefet kanadından milletvekilleri girerek ıslak imza

15 Temmuz Pazar günü insanlık için çok anlamlı ama Türkiye’nin gündemi için küçük ve sıradan bir olay cereyan etti. Bir süre önce İstanbul’da kurulan Sivas Ermenileri ve Dostları Derneği’nin üyeleri, hâlâ Sivas’ta yaşayan az sayıdaki Ermeni akrabaları ile Sivas’ta buluşup hasret giderdiler. Aile büyüklerinin mezarlarını

Hayır, taraftarlık böyle bir şey değil; hatta bu, fanatizmden de öte, başka bir şeyle karşı karşıyayız. Taraftarlığın nasıl bir şey olduğunu az çok hatırlıyorum; bir süre evveline kadar ben de -çoğumuz gibi- bir futbol takımını tutuyor, taraftarlık kimliği altında zaman zaman çocuklaşıyor, kendimce heyecanlanıyor eğleniyordum; takım tutmaca oyununun bazen, galibiyet