Kayseri'yi ilk ziyaretim, o meş'um 1967 Eylülü'nde idi, bir ortaokul öğrencisinin gözüyle Kayseri'yi kara taştan yapılmış tek katlı evler diyarı gibi görüp algılamış, açıkçası hiç beğenmemiştim. Sonraki 40 yılda Kayseri hep yol uğrağımız, kapı bir komşumuz hukukunda yakınlaştığımız bir belde oldu. O

Mitinglerde yükselen, "Ne darbe ne şeriat" sloganları birkaç bakımdan dikkat çekiciydi: İlki, bu sloganı benimseyerek hayat tarzlarının hükümet tarafından değişikliğe uğratılacağı endişesi taşıyanların sayısında önemli bir artış görülmesiydi; ikincisi ise "şeriat" kavramının "darbe" ile özdeş hale getirilerek en az darbe kadar kötü ve menfi

Bir çocuğa "lâle resmi yap" deseniz, müzik ve fotoğraf sanatçısı Nijat Ayvaz'ın deyişiyle, park ve bahçelerde görmeye alıştığımız, daha doğrusu başka türünü bilmediğimiz 'kaba Hollanda lâle'sini resmedecektir. Halbuki, asırlar ötesinden bize gülümseyen çinilerde bu tür lâleden eser yoktur, onlar hep Osmanlı lâlesini resmetmişlerdi.

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde değil... Ben diyeyim elli, siz deyin 60 sene evveline gidiyoruz. İki ailenin büyükleri görücü usulü ile evlatlarını evlendirmeye karar veriyorlar. Görücü usulü, o tarihlerde çok daha sert bir üslûpla işlemektedir. Birbirinin yüzünü ilk defa nişanda veya nikâhta gören çiftlerin sayısı hiç de az değildir

Onbeş günden beri Türkiye olağanüstü günler ve olaylar yaşıyor; hadiselerin hızlı akışı içinde bazı önemli nüanslar geri planda kalırken, âcil siyasi ihtiyaçlar öne çıkıyor. Bu hızlı tempo içinde ister istemez sürüklendiğimiz için aslında neyin daha büyük bir önemle vurgulanması gerektiğini gözden kaçırıyoruz. Bundan elli sene sonra tarih kitaplarında, yaşadığımız günlerin

Fenerbahçe'nin son haftalarda hoşuna gitmeyen sonuçlarla karşılaştıktan sonra hırçınlaşmasını, hatta işi, "ligden çekiliriz" tehdidine kadar vardırmasını anlayabiliyorum (hak vermekle anlamak başka şeyler) çünkü şu günlerde ben de benzer duygular içindeyim: 27 Nisan'daki gece muhtırası'ndan sonra, belki çoğumuz gibi sisteme duyduğum inanç ve

'Okumak-yazmak', dilimizde artık son derece olumlu, övgüye lâyık bir vasıf olarak niteleniyor; adam olmanın ilk şartı nedir diye sorulsa, cevap cümlelerinin en az onda dokuzunda okumak-yazmakla alâkalı ibâreler geçecektir. Günümüzde bilgiye ulaşmanın ve bilgi üretmenin belki de yegâne çâresi budur fakat bundan çok önceleri, henüz iletişimin emekleme çağında

Toplu kara taşımacılığının Türkiye'deki tarihi, siz bilemediniz yarım asır civarındadır. Ellili yıllarda şehirlerarası yolcu taşımacılığını üstlenen burunlu otobüslerden bu yana, bir seyahat aracı olarak otobüsün yapısında devrim niteliğinde değişiklikler olmadı. Evet, artık daha güçlü motorlar kullanılıyor, yolcu taşıma kapasitesi arttı, yolcu koltukları daha rahat ve ergonomik tarzda tasarlanıyor,

Barzani'nin Türkiye'yi tehdit edici açıklamalarından sonra Türkiye'nin "Kürt Meselesi", artık aleni bir şekilde uluslararası bir boyut kazanmış oldu. Barzani, Kerkük'e yapılması muhtemel bir Türk saldırısı vukuunda, Türkiye'deki Kürtlerin de buna sessiz kalmayacağını ileri süren çok açık beyanlarda bulundu.

Hatıralar'ı kitap hâline getirilinceye kadar Ali Ulvi Kurucu ismi, benim için bu derece yoğun bir dikkat konusu hâline gelmedi; hakkında bildiklerim uluorta şeylerdi. M. Ertuğrul Düzdağ tarafından yayına hazırlanan 'Hatıralar'ını (2 Cilt, Kaynak yayınları, İst., 2007) yakından inceleyince, 1922'de başlayıp 2002 senesinde nihâyete

Oturma odasındaki halının üstünde kazara bir çay bardağı kırılsa, en küçük parçalarını bile bulup ortadan kaldırmak için seferber oluruz; çünkü birinin ayağına batabilir. Eşyaların kesici, bereleyici, delici kısımlarını etkisiz hale getirmek isteriz; elektrikli âletleri "aman kazaya sebep olmasın" tedirginliği ile kullanırız. Hele silâh bıçak gibi öldürücü nitelik taşıyan

Bütün lâfzı ve rûhu ile Mustafa Kemal Paşa'nın damgasını taşıyan 1924 Anayasası'nın ( o zamanki ismiyle Teşkilât-ı Esasiye Kanunu) 2. maddesi, Cumhuriyet'in belki de ilk ve en önemli inkılâbını son derece net bir dille şöyle ifade eder: "Türkiye Devleti'nin dini İslâm'

Tesadüf müdür, yoksa daha önce dikkat çekmediği için mi görünür hale geldi bilinmez; basınımız onbeş günden beri kanalizasyon çukurlarına düşüp hayatını kaybeden talihsizlerin haberlerini öne çıkarmaya başladı. Bu haber yoğunluğunu, iktidar partisine mensup belediye başkanlarını köşeye sıkıştırmak arzusuyla izah etmek de mümkün ama bu son derece ucuz bir değerlendirme olur.

Ömrümüz tavır almakla geçiyor; bir insan olarak karakterimizi, tabiatımızı, görüş ve eylemlerimizi verdiğimiz kararlarla tayin ediyoruz. Tavır veya karar almamızı belirleyen şey, aile çevremiz ve terbiyemiz, eğitimimiz, alışkanlıklarımız ve en geniş manasıyla dış çevreden gelen etkilerdir. Neticesinde kararlarımız ortaya çıkıyor ve bu kararlar bizi niteliyor. Her insan için geçerli olan

27 Mayıs Darbesi, sadece Demokrat Parti'nin iktidardan ve devletten uzaklaştırılması, DP yanlılarının sindirilmesinden ibaret değildi; Ordu'nun iktidarla, daha doğrusu Devlet'le nisbetini yeniden belirleyen bir restorasyon hareketiydi. O yüzden 27 Mayıs 1960 tarihi, Türkiye'de asker-siyaset münasebetleri tarihinin milâdı sayılır. 27 Mayıs'ın

Mimarlık tüketilebilir bir ürün müdür? -Bugüne kadar hiç mimarlık ürünü tükettiniz mi? -Bir mimarlık ürünü ile aranızda nasıl bir ilişki vardır; yani, mimarlık neticede tüketilebilir veya kullanılabilir bir ürün ise, siz ona karşı nasıl bir tavır takınırsınız? İlgisiz mi davranırsınız, ne derece etkilenirsiniz, bir mimarlık ürününü size beğendiren veya sevimsiz

İlber Ortaylı’nın, "İstanbul’dan Sayfalar" isimli kitabında görünce altını çizmiştim: Vaktiyle modern haberleşme imkânlarının, ‘medya’nın ve bugünkü mânâsıyla kamuoyunun henüz oluşmadığı devirde, üç aşağı-beş yukarı aynı fonksiyonu yerine getiren İstanbul kıraathanelerinde siyasi işlerden bahis açanların lâkırdısına "devlet sohbeti" denirmiş. Bu kavramı tek başına herhangi

İvo Andriç, meşhur eseri 'Drina Köprüsü'nde, Türkiye'nin uğradığı Balkan Harbi felâketi'nin Vişegrad kasabasında nasıl algılandığını tasvir ediyor. Vişegrad kasabası, ortasında meşhur köprünün yer aldığı ve roman karakterinin yaşadığı yerdir. Diyor ki İvo Andriç... "Uvats'da, Avusturya-Macaristan ile Türkiye arasındaki sınırın ayrıldığı

İşin ta başında çok büyük, çok vahim bir yanlışlık yaptığımız ortada; neredeyse otuz seneden beri ülkemizde önemli kişiler suikasta uğrayıp öldürülüyor ve biz hep aynı şeyleri yapıyoruz, 1 - Evvela öldürülenin kimliğine bakıyor, sempati duyduğumuz biriyse daha çok üzülmemiz gerektiğini, bilakis sevmediğimiz biriyse ucu "eh yani, naapalım olmasaydı iyiydi

Radikal Gazetesi'nin, bazı şöhretli isimlere birer hafta arayla ve bir kereliğine genel yayın müdürlüğü yaptırmayı adet edindikten sonra galiba biraz okur-yazarlığı olan herkeste "ben de genel yayın müdürlüğünü becerebilirim" duygusu uyanmaya başlamış olsa gerektir. Bende epeyden beri "genel yayın müdürlüğü" reflekslerinin varlığından haberdarım ama

Çoğumuzun bildiği -ama kâğıt üstünde bildiği- bir gerçekle Saddam'ın idamını aksettiren o çirkin görüntüler aracılığıyla yüzleşince derinden sarsıldık; bu gerçek, artık İslâm dünyasında şiddetli bir mezhep ihtilâfının çılgınca körüklendiğidir. İşgalden sonra Irak'tan gelen çok ölümlü şiddet haberleri dikkatimizden çabucak düşmüştü. Vaktiyle Lübnan'da iç savaş

Zeki Kadirbeyoğlu, 1919 yılının son aylarında memleketi Gümüşhane'dedir ve son Osmanlı Meclis-i Mebusan'ın mebusu olmak sıfatıyla Anadolu'ya geçerek Millî Mücadeleyi desteklemeye karar vermiştir. Zeki Bey, muhtemelen 1919'un Aralık başlarında Trabzon'daki askerî garnizon kumandanı Kurmay Binbaşı Ali Rıza Bey'den

1919 yılının sonbaharı ve 1920 senesi, Anadolu'da eşkıyalığın isyanlara, adi suçların siyasi hesaplara karıştığı, gerçekten buhranlarla dolu bir zaman kesitiydi. Devlet otoritesi noksanının ne türden feci hadiselere yol açtığını anlamak bakımından ana kaynaklarda geçmesine rağmen pek bilinmeyen, üzerinde durulmayan "Hart vakası" üzerinde durmak yerinde olacaktır. Bu

Müslüman solcu' sıfatlarını taşıyan bir yeni parti kurulacağı haberi basında yankılanmaya başladı; bu haberin gündemde yer tutması, konuyla ilgili bazı kavramların yeniden gözden geçirilmesine vesile olduğu sürece anlamlıdır; kaldı ki, böyle bir partinin -velev- kurulmuş olsa bile, Türk siyasi hayatındaki âcil bir boşluğa tekabül edeceğini düşünmüyorum. Öyleyse kavramlardan bahsedelim

Her yıl belirli bir takvime göre basın-yayın kuruluşları günlerce Avrupa Birliği konusu etrafında duruyor, tartışmalar açıyor, yorumlara, tahminlere yer veriyorlar; kamuoyu ise ister istemez bu gelişmelere paralel olarak Avrupa Birliği üzerine kilitleniyor. Türkiye'de olup bitenleri izlemekle görevli bir dış gözlemci bu durumu olağanüstü diye niteleyip şaşırmakta haklıdır çünkü