Bizim mecliste bütün partilerin aynı noktada birleşmesi, bütün gezegenlerin güneşle aynı hizaya gelmesi gibi istisnâî bir tabiat hadisesidir; bir ay içinde aynı mûcize iki defa gerçekleşince, "Hayırdır inşallah" teyakkuzuna geçtik. Haberi duydunuz, emekli ve muvazzaf bütün milletvekili camiasının mâli durumu, işbu tabiatüstü ittifak eliyle birkaç saat içinde önce

Diplomasimiz, "Ben ki falan falan yerlerin hâkimi Sultan Selim han oğlu Süleyman'ım; sen ise Fransa Vilâyeti'nin kralı Françesko'sun" cümlesinin teselli verici kucağına pek çabuk sığınıverdi. Hamâset; tek kelimeyle hamâset! "Vaay, ne çabuk adam oldun sen yeğenim?" edâları, ardından "Hatırlamazsın,

-Oo sayın medyum, hoş geldiniz, safâlar getirdiniz. Aman efendim, size erişmek ne müşkül, araya ne kadar hatırlı ahbâbımız varsa koymak zorunda kaldık. Buyursunlar, şöyle geçin lütfen. Ne içersiniz? -Aman efendim mahcub ediyorsunuz; emrettiğinizi bilseydim koşa koşa gelirdim fakat mâlum, polis takibindeyiz. Telefonlarımı dinliyorlar. Adımız çıkmış medyuma, inmiyor podyuma... O yüzden

-Osmancığım bak tane tane söylüyorum; bizim orada verimli olacak birine ihtiyacımız yok. Bizim orada dik duracak bir adama ihtiyacımız var. -Dik duracak derken neyi kasdediyoruz ablacığım; yani şöyle güçlü-kuvvetli, uzun boylu, enine-boyuna, yarlı-yakışıklı biri filan? -Hayır Osman hayır, anlamıyorsun; dik duracak ne demek lütfen? Öyle her höt-zöt'e pabuç

28 Şubat günlerinde, pek çok TV seyircisi, gazete okuyucusu bu gibi şeyleri normal, hatta "yapılması gereken budur!" kabilinden muameleler zannederdi; meselâ herhangi bir baskına polis ekipleriyle birlikte (Embedded, yani ekibin içine yerleşik vaziyette) giden -ve şâyân-ı hayret bir durumdur-, hâlâ büyük gazeteci tafrasıyla sektörde ekmek yiyebilen birtakım arkadaşlar,

Akşam refikimiz şöyle bir başlık tercih etmiş, "Zaman gazetesinden Erdoğan'a ağır yazı". Gördüğüm kadarıyla Milliyet "refikimiz" de öyle; aynı başlık, gazeteciler dünyasının dedikodularını yayınlayan bir site tarafından tekrar edilmiş; "Zaman'dan Erdoğan için ağır yazı". Tevâfuk mu, "etkileşim" mi?

Burç FM ve Mehtap TV'deki programlar için, dönüşü de hesaba katarsak bir hafta içinde en az dört kere Başbakan'ın Kısıklı'daki evi civarından geçiyorum demektir. Önce annesinin vefâtında, ardından geçirdiği ameliyat sonrasında, Kısıklı'daki sokağın ağzında bekleşen ziyaretçi kalabalığını her görüşümde içimden, uğrayıp geçmiş

Bugün tam da, "...melidir, malıdır!" kıvamındayım; içimden herkese maddeler şeklinde sıralanmış tâlimatlar yağdırmak geliyor. İlerdeki günlerde bu temennî-talimatlarımdan bir kısmı -ezkazâ- tahakkuk ederse, "Ben zaten yazmıştım, dayanamadılar, hemen gereğini yerine getirdiler; aferin. Ben ne önemli adamım" diye kasılmak hoşuma gidecektir. Evet, madde bir: Şike insanlık suçu

Dersim'de devletin niçin gereğinden fazla haşin ve nisbetsiz güç kullandığını anlamak için, hadiseden yıllarca önce Menemen'de vukubulan Kubilây hadisesinin pek bilinmeyen bir yönüne eğilmekte fayda var. Aşağıda zikredeceğim örnek, bize kısaca o dönemde "Devlet refleksi"nin ölçülerini ve karar mekanizmalarının iç yüzünü gösteriyor. Bu

Bilmem dikkatinizi çekti mi; bedelli tartışması esnasında, adını vermeyeceğim ama herkesin pekâlâ tahmin edebileceği bir siyasi parti lideri aynen şöyle söyledi: "Parası olmayanların da bundan [Bedelli'den] yararlanması için önergeler vereceğiz"! Partinin ve liderin adını vermiyorum çünkü bazı arkadaşlar alınıyorlar, kızıyorlar; üşenmeden, "Ona vurmak kolay, düşküne

CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun, dün öğleden sonra Meclis grubunda yaptığı "tarihî" konuşmayı dinledim. Bugünlerde böyle bir moda var; tarihî maç, tarihî buluşma, tarihî ziyaret... Ama bence konuşma gerçekten tarihî nitelikleri haizdi çünkü genellikle tarihî olaylardan bahsedildi... Uzatmayayım, anladığım şudur: Dersim Tenkili'nin bir numaralı

Dersim Tenkili'nin gündemde baş sırayı tutmasının kalıcı anlamı, tırnak içinde "İnkılâp"ların başarısızlığa uğramasıdır. İnkılâpların birkaç hedefi vardı; ilki Türkiye'yi çağdaşlaştırmak, muasır medeniyet seviyesine yükseltip Batılılaştırmak. İkincisi toplumda İslâmi kültürün kurutulması, ahalinin -aynı Batılı toplumlarda olduğu gibi- dinle ilgisini gevşetip sekülerleştirilmesi, dinin belirleyici hâkim

Hükûmeti iki konuda eleştiriyorum: Dersim özrü ve şikecilere ceza indirimi getiren kanun. Dersim konusunun hiç de öyle "kendiliğinden" filizlenip gündeme girdiğini düşünmüyorum. Yakın tarihimizle yüzleşmek ve hesaplaşmak konusunda hepimize gökten âni bir ilham gelmediğine göre mesele, bizim hakikatperestliğimizden ziyade, siyasi bir operasyon olarak algılanırsa daha berrak ve sâkin

Başbakan'ın açıkladığı bedelli tasarısı, mükellef gençler arasında hayal kırıklığı uyandırdı. 30 yaş sınırı mâkul görünüyor ama 30 bin lira, iş hayatının başındaki gençler için çok büyük para. Bir nevi, "Bedelli bedelli diye kafa ağrıtıyordunuz, alın size bedelli. Parayı bastıran yırtsın askerlikten" durumu; oysaki gençler, iki taksitte